Το Διοικητικό Εφετείο Πατρών,  με απόφαση του  Γ' Μονομελές τμήματος  απέρριψε την έφεση εκπαιδευτικών με την οποία ζητούσαν την  εξαφάνιση άλλως η μεταρρύθμιση της 1030/2021 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Πατρών (2° Τμήμα) με την οποία απορρίφθηκε η από 20-2-2019 αγωγή  των εκκαλούντων.

Με την αγωγή αυτή, οι εκκαλούντες, μόνιμοι υπάλληλοι του εφεσίβλητου (εκπαιδευτικοί), ζήτησαν να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του τελευταίου να καταβάλει σε έκαστο εξ αυτών, το συνολικό ποσό των 6.250 ευρώ, που αντιστοιχεί στα επιδόματα εορτών και αδείας που δεν τους χορηγήθηκαν από 1-1-2013 έως 30-4-2019, λόγω της, κατά τους ισχυρισμούς τους, αντικείμενης σε συνταγματικής και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις κατάργησής τους, με τη διάταξη της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012. 

Τα εν λόγω ποσά ζητούν να τους καταβληθούν εντόκως, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας (6%), από τη δήλη ημέρα που εκάστη από τις ανωτέρω παροχές έγινε απαιτητή, άλλως από την επίδοση της αγωγής και έως την πλήρη εξόφληση. 

Επικουρικά δε επιδιώκουν να αναγνωστεί η υποχρέωση καταβολής των εν λόγω ποσών ως αποζημίωση, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 105-106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), καθώς και να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εφεσίβλητου να τους καταβάλει επιπλέον και το ποσό των 1.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, κατ' άρθρο 932 του Α.Κ. για την ηθική βλάβη που υπέστησαν ως ισχυρίζονται, από την ίδια ως άνω αιτία.

Τέλος, με την δεύτερη επικουρική βάση ζήτησαν τα ποσά που αντιστοιχούν στα ανωτέρω επιδόματα και σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.