ΑΣΕΠ Διοριστέοι κι όμως, αδιόριστοι

«Ομηρία» διάρκειας περίπου τριών ετών καταγγέλλουν διοριστέοι εκπαιδευτικοί, επιτυχόντες του διαγωνισμού ΑΣΕΠ του 2008, οι οποίοι παραμένουν αδιόριστοι, παρά τις επανειλημμένες περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις.
Της Μαρίας Τερζούδη
«Θύματα της κρίσης» χαρακτηρίζονται από πηγές του υπουργείου Παιδείας διοριστέοι -μετά από γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ που πραγματοποιήθηκε το 2008- εκπαιδευτικοί οι οποίοι παραμένουν εκτός εργασίας παρά το γεγονός της έκδοσης σχετικών ΦΕΚ, ήδη από το 2009.

 

Περίπου μισοί από τους επιτυχόντες του διαγωνισμού διορίστηκαν με σειρά επιτυχίας κατά το σχολικό έτος 2009- 2010, με την αναλογία 60% από τους πίνακες διοριστέων ΑΣΕΠ και 40% από τον ενιαίο πίνακα διορισμών, ενώ οι υπόλοιποι περίμεναν διορισμό το αμέσως επόμενο σχολικό έτος -κατά τις προβλέψεις του ν. 3255/2004. Λόγω κρίσης και με το ν. 3848/2010 οι διορισμοί αναβλήθηκαν και το υπουργείο έκανε καταρχήν λόγο για μεταβατική περίοδο, διαβεβαιώνοντας ότι η διαδικασία θα ολοκληρωθεί το αργότερο έως την 31/01/2012. Σήμερα, περίπου 380 διοριστέοι του γραπτού διαγωνισμού και 250 εκπαιδευτικοί από τον ενιαίο πίνακα διορισμών παραμένουν εκτός σχολικών αιθουσών δεδομένου ότι η μεταβατική περίοδος συνεχίζεται -προς το παρόν επ’ αόριστον. Σε ψήφισμα που υπογράφει η Πρωτοβουλία την οποία έχουν συγκροτήσει οι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να διεκδικήσουν τον διορισμό τους, αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Οι προσλήψεις εκπαιδευτικών που πραγματοποιήθηκαν κατά τα επόμενα σχολικά έτη ουδέποτε υπήρξαν σύμφωνες με τη σαφώς οριζόμενη από το νόμο πρόβλεψη, αλλά αντιθέτως κρίθηκε σκόπιμος ο διορισμός εκατοντάδων εκπαιδευτικών από πίνακες 24μήνου και 30μήνου κατά απόλυτη αναντιστοιχία με το ν. 3848/2010 που όριζε τον αριθμό των προσλήψεων ως άμεσα συναρτημένο με τον αριθμό των επιτυχόντων του ΑΣΕΠ. Ατυχώς, η πλέον χαρακτηριστική από πλευράς μη τήρησης της αναλογίας εγκύκλιος διορισμών υπήρξε η φετινή δεδομένου ότι εφαρμόστηκε -μερικώς- μόνο για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ενώ στη δευτεροβάθμια, αντί όσων είχαμε κατοχυρώσει δικαίωμα διορισμού απορροφήθηκαν ακόμα και επιλαχόντες συγκεκριμένων μόνον ειδικοτήτων χωρίς να κληθεί, για πρώτη φορά, ούτε ένας διοριστέος του γραπτού διαγωνισμού». Οι εν λόγω εκπαιδευτικοί επισημαίνουν τα κενά που δυσχεραίνουν τη λειτουργία πολλών σχολείων σε όλη την Ελλάδα, τον εμπαιγμό, όπως χαρακτηρίζουν τη στάση του υπουργείου Παιδείας, αλλά και τις προφανείς δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ως «όμηροι» εδώ και περίπου τρία χρόνια.

 

Αναμονή, αβεβαιότητα και αμφισβήτηση
«Δεν υπάρχει εξήγηση, δεν καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό», αναφέρει η εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας, Χριστίνα Βαλαβάνη, υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι το υπουργείο Παιδείας δεν έχει προχωρήσει σε επίσημη απάντηση και δεν προσδιορίζει το μέλλον των εν λόγω διορισμών. «Πρόκειται για τεράστια αδικία», λέει, ενώ δίνει έμφαση στην απογοήτευση εκ μέρους πολλών και τον φόβο ο πολυαναμενόμενος διορισμός τους να ακυρωθεί στην πράξη -και παρά το γεγονός ότι το υπουργείο δίνει διαβεβαιώσεις περί μεταβατικής περιόδου. Την περίοδο αυτή, κατά την κ. Βαλαβάνη προγραμματίζεται συνάντηση των διοριστέων του ΑΣΕΠ 2008 με παράγοντες του υπουργείου Παιδείας, ενώ επί του θέματος αναμένεται σύντομα και δικαστική απόφαση. «Θέλουμε να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας, να διεκδικήσουμε αυτό που έχουμε κερδίσει, να δώσουμε το παρών ώστε να μην μας ξεχάσουν», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πολλοί από τους 630 εκπαιδευτικούς, που αν και διοριστέοι, παραμένουν αδιόριστοι, σήμερα είναι άνεργοι, άλλοι απασχολούνται ευκαιριακά και άλλοι σε δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με το εκπαιδευτικό έργο. Το σχόλιο μιας καθηγήτριας η οποία, μαζί με τους υπόλοιπους, αγωνιά για το επαγγελματικό της μέλλον της είναι ενδεικτικό: «Βάζεις τη ζωή σου σε αναμονή, αναβάλλεις πολλά -εκ των οποίων πολλά σημαντικά- αλλά δεν γίνεται τίποτα. Υποτίθεται, ότι διεκδικείς και κερδίζεις μια θέση με τον τρόπο που πρέπει, με την αξία σου, αυτό δεν σημαίνει ο διαγωνισμός ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς; Όταν βλέπεις, ότι αυτός ο σωστός τρόπος δεν έχει αποτέλεσμα, προφανώς απογοητεύεσαι. Η αναμονή, λοιπόν, που δεν ξέρει κανείς πόσο θα διαρκέσει και πώς ακριβώς θα καταλήξει, σημαίνει αβεβαιότητα που αγγίζει όλη μας τη ζωή, αλλά και αμφισβήτηση: εν προκειμένω για έναν θεσμό που θεωρούσαμε σημαντικό και αξιόπιστο αλλά και, γενικότερα, για ένα σύστημα που δεν μπορεί καν να απαντήσει, να αιτιολογήσει και να πείσει».
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ