Κύριε Πιερρακάκη, είμαι μια συνταξιούχος φιλόλογος της Δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά λόγω «διαστροφής», κατάλοιπο της μακρόχρομης υπηρεσίας μου σε θέσεις όλου του εκπαιδευτικού φάσματος (μάχιομη εκπαιδευτικός, πρόεδρος ΕΛΜΕ, αιρετής ΠΥΣΔΕ, επι σειρά ετών, θποδ/ντρια, διευθ/ντρια σχολικής μονάδας, μέλος ΒΚ και ΕΕΚ, εξακολουθώ να παρακολουθώ, μετά μανίας, τα  εκπαιδευτικά τεκτενόμενα.

Σ΄αυτή τη φάση δεν έχω σκοπό να αναφερθώ σε μέτρα που έχουν ληφθεί και  επηρεάζουν, κατά την άποψή μου, με τρόπο αρνητικό την όλη εκπαιδευτική- παιδαγωγική διαδικασία. Θα καταθέσω όμως κάτι που παρατήρησα (ιδίοις όμμασι) σε κάποια αίθουσα σχολείου – εκλογικού κέντρου και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα όταν αναλογίστηκα το τεράστιο ποσό που δαπανήθηκε για την αγορά διαδραστικών πινάκων και την τοποθέτησή τους σε σχολικές μονάδες ΠΕ και ΔΕ, απόφαση θετικότατη μια και η τεχνολογία βάζει και αυτή το λιθαράκι της στον εκσυχρονσμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Δίπλα σε νεοτοποθετημένο διαδραστικό πίνακα σε απόσταση μικρότερη του μισού μέτρου υπήρχε ένας τεράστιος μαυροπίνακας (πίνακας κιμωλίας)

Σκεφθείτε ο /η συνάδελφος / φισσα αλλά και οι μαθητές να χρησιμοποιούν, γιατί βέβαια, στην αρχή τουλάχιστον, τον χρειάζετονται και αυτόν τον πίνακα κιμωλίας και μετά με το γνωστό σφουγγάρι να σβήνουν τις  καταγραγές τους.

Πού θα πηγαίνει όλη η σκόνη της κιμωλίας; Δίπλα, βέβαια, πάνω στο διαδραστικό πίνακα, με τις όποιες συνέπειες για τη λειτουργία του.

Μήπως, λέω μήπως, Κύριε Υπουργέ, θα έπρεπε πρώτα να αντικατασταθούν οι μαυροπίνακες με πίνακες μαρκαδόρου και μετά να γίνει η τοποθέτηση των διαδραστικών πινάκων;

Ευελπιστώντας ότι η επιστολή μου θα προωθηθεί σε σας  αναμένω την άμεση αντίδρασή σας.

Ευχαριστώ

ΑΛΕΚΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ