Ποιες ερωτήσεις δέχθηκαν από Βουλευτές η ΠΕΣΣ, η ΟΛΜΕ , η ΔΟΕ , η ΟΙΕΛΕ η ΑΣΓΜΕ και η ΕΛΜΕ Π.Π.Σ. και οι απαντήσεις που δόθηκαν

Oι απαντήσεις που δόθηκαν από τους εκπροσώπους των φορέων

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Τις ερωτήσεις που κατέθεσαν οι Βουλeυτές προς την ΠΕΣΣ, την ΟΛΜΕ, τη ΔΟΕ,την  ΟΙΕΛΕ, την ΑΣΓΜΕ και στην ΕΛΜΕ Π. Πειραματικών Σχολείων στην πρόσφατη  συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, στο πλαίσιο του Εθνικού Διαλόγου, καθώς και τις απαντήσεις που έδωσαν οι οι εκπρόσωπο των εκπαιδευτικών φορέων, δημοσιεύει σήμερα το esos

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ: Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα αρχής και πιστεύω, ότι εκφράζω όλους τους παριστάμενους Βουλευτές από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε σχέση με αυτό το θλιβερό και ανησυχητικό γεγονός, μαθητές μαζί με τους γονείς τους στο Δήμο Δέλτα να διαδηλώνουν κατά αυτής της εγκατάστασης προσφύγων σε ένα παροπλισμένο στρατόπεδο στο Δήμο Δέλτα, θα ήθελα εδώ οι εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών να τοποθετηθούν απέναντι σε αυτό το ζήτημα.
Εγώ το εισέπραξα αυτό προσωπικώς, σαν μια γροθιά στο στομάχι. Μην ξεχνάτε, ότι πριν λίγο καιρό η Βουλή ψήφισε και πολύ σωστά, τα παιδιά που είχαν γνωρίσει την ελληνική παιδεία – και δεν συμφωνώ καθόλου με πολλά από τα απαξιωτικά που ακούστηκαν, παρότι είμαι πάρα πολύ κριτικός με αυτά που συμβαίνουν στην εκπαίδευση – και είναι στα σχολεία μας, να είναι πια και Έλληνες πολίτες. Επειδή η ΟΛΜΕ έχει τιμηθεί για μια εξαιρετική έκδοσή της «Το σχολείο χωρίς σύνορα» από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, θα ήθελα από τους εκπροσώπους των πολιτικών να τοποθετηθούν σε αυτό το ζήτημα, γιατί κανένα μάθημα κατά του ρατσισμού δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Πρέπει να το δούμε πάρα πολύ στα σοβαρά αυτό που έχει συμβεί, γιατί είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα για το ίδιο το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, που θεωρούμε βέβαια την διαπολιτισμική της διάταξη ως βασικό συστατικό στοιχείο. Την κάνω αυτή την ερώτηση, διερμηνεύοντας τα συναισθήματα και τις ανησυχίες  όλων των συναδέλφων της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που συμμετέχουν σε αυτή την
ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μια κοινή ερώτηση σε ΟΛΜΕ και ΟΙΕΛΕ.. Είναι κοινή διαπίστωση ότι οι μαθητές στο Λύκειο ασχολούνται μόνο με τα μαθήματα, που εξετάζονται στις πανελλαδικές εξετάσεις. Δηλαδή, μ’ αυτά που άπτονται της εισαγωγής τους στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι.. Εάν έχετε κάποια πρόταση, για το τι μπορεί να γίνει στο σχολείο, ώστε ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση. Πώς πιστεύετε ότι θα μπορέσει, να ενισχυθεί η επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία στη χώρα μας είναι σε χαμηλά ποσοστά σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Και, τρίτον, πώς αξιολογείτε τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των προγραμμάτων της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης; Εάν προσφέρουν, πράγματι, ίσες ευκαιρίες στα παιδιά αδύναμων και οικονομικά στρωμάτων σε σχέση μ’ εκείνα, που έχουν τη δυνατότητα προσφυγής στα φροντιστήρια και την παραπαιδεία. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει;
Ερωτήσεις σε ΟΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ και ΔΟΕ. Σας αρκούσα, να επαναλαμβάνετε τις αντιρρήσεις σας στην αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση. Ποιες είναι, όμως, συγκεκριμένα, οι ενστάσεις σας στο θέμα αυτό κι αν υπάρχει κάποιο μοντέλο αξιολόγησης, που εφαρμόζεται αλλού και θα μπορούσαμε κατά την άποψή σας, να το υιοθετήσουμε ή εάν, τέλος πάντων, έχετε κάποια ολοκληρωμένη πρόταση αξιολόγησης.
Μιλήσατε, επίσης, για ανοργανωσιά του Υπουργείου Παιδείας - είπε η ΔΟΕ - για τεράστιο πρόβλημα κενών - είπε η ΟΛΜΕ - στα σχολεία στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εάν έχετε περισσότερα στοιχεία, να μας δώσετε, όσον αφορά στα κενά, γιατί χθες με αφορμή μια ερώτηση, που καταθέσαμε με βάση τις δημόσιες αυτές τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών ακούσαμε τον Υπουργό, να τα αμφισβητεί.
Ερώτηση σε ΟΛΜΕ, ΔΟΥ και ΠΕΣΣ: Κάθε φορά που γίνονται, κύριε Πρόεδρε, επιλογές στελεχών στην εκπαίδευση διατυπώνονται παράπονα για ευνοιοκρατία και δικομματισμό. Έχετε κάποια πρόταση για ένα αδιάβλητο σύστημα επιλογής των στελεχών; Θα μπορούσε, να υπάρχει ένα τέτοιο σύστημα χωρίς αξιολόγηση;
Ερώτηση σε ΔΟΥ και ΠΕΣΣ: Κράτησα το χαρακτηρισμό σας το «ό,τι να ‘ναι» για το σχολείο το ολοήμερο. Ποια είναι η άποψή σας, για τους διαφορετικούς τύπους δημοτικών σχολείων; Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί διάφορες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Υπάρχουν προβλήματα σε αυτό;
Ερωτήσεις σε ΕΛΜΕ Προτύπων: Ποια είναι η άποψή σας για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του εκπαιδευτικού έργου; Δεύτερον, επειδή κάποιοι χαρακτήρισαν τα πρότυπα πειραματικά σχολεία ως «ελιτίστικα», ποια είναι η κοινωνική διαστρωμάτωση των μαθητών; Σας άκουσα να λέτε ότι «υπάρχουν μαθητές σ’ αυτά, που προέρχονται από οικογένειες αδύναμων οικονομικών στρωμάτων», έχετε περισσότερα στοιχεία;
Ποια στοιχεία των προτύπων πειραματικών σχολείων πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να μεταφερθούν και στα υπόλοιπα σχολεία;
Ερώτηση στην Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος: Ως  γονείς πώς αξιολογείτε την λειτουργία του ολοήμερου σχολείου; Έχετε κάποιες προτάσεις για την βελτίωση της λειτουργίας του ολοήμερου σχολείου; Ποια είναι η άποψή σας για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του εκπαιδευτικού έργου;
Δύο ερωτήματα στην ΠΕΣ: Η ΠΕΣ κατά το παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ της αξιολόγησης χωρίς τιμωριτικό χαρακτήρα. Υπάρχουν στοιχεία τιμωριτικού χαρακτήρα στο προεδρικό διάταγμα 152 και στο θεσμικό πλαίσιο αυτοαξιολόγησης;
Έχετε προτάσεις για την δημιουργία σταθερού συστήματος επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΥΡΩΤΑΣ :Η ερώτηση απευθύνεται στην Ο.Λ.Μ.Ε.. Με ποιο τρόπο εκτιμάτε ότι μπορούμε να καταφέρουμε αυτή την περίφημη αυτοτέλεια του λυκείου από τις πανελλήνιες εξετάσεις;
Ένα τρίτο ερώτημα είναι αυτό, που είπα, προηγουμένως, για την ΕΛΜΕ Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων. Πώς θα γίνει διάχυση τεχνογνωσίας από τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία στα υπόλοιπα σχολεία;
Τέλος, για το ρόλο των Σχολικών Συμβούλων: Ποιος νομίζουν ότι θα πρέπει να είναι, μέσα στο πλαίσιο της αξιολόγησης, όπως ανέφερε, προηγουμένως, ο εκπρόσωπός τους;
Ποια είναι η γνώμη της Ο.Λ.Μ.Ε. και της Δ.Ο.Ε., για την ενισχυτική διδασκαλία;
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΝΣΟΛΑΣ: Αναφερόμενος στην Ο.Λ.Μ.Ε. και στη Δ.Ο.Ε., θα ήθελα να κάνω την επισήμανση ότι από το 1985, με το νόμο 1566, οριοθετείται η σκοπιμότητα της Εκπαίδευσης. Θεωρεί η Δ.Ο.Ε. και η Ο.Λ.Μ.Ε. ότι οι σκοποί, που αναφέρονται, για το σχολείο, για την τυπική εκπαίδευση, είναι σήμερα σύστοιχοι με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, συνδέονται με την αγορά εργασίας και προωθείται η καινοτομία; Επομένως, μήπως πρέπει να ξαναδούμε από την αρχή, όλοι μαζί, τη σκοπιμότητα, που υπηρετούν οι δομές της Εκπαίδευσης;
Δεύτερη ερώτηση, που αφορά την Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.: Στο δημόσιο διάλογό της, η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. έχει θέσει πολλές φορές ότι συγκαλύπτονται μαύρες εργασίες και ότι μετακυλίεται ο έλεγχος από το Υπουργείο Παιδείας στο Υπουργείο Εργασίας.
Ωστόσο, η επίσημη έρευνα της Επιθεώρησης Εργασίας φέρνει τελευταία θέση της μαύρης εργασίας τα ιδιωτικά σχολεία. Πώς σχολιάζετε αυτό το θέμα και τι πρέπει να κάνουμε;
Τελευταία ερώτηση, που αφορά τις Σχολές Γονέων: Δεν ακούσαμε στο δημόσιο λόγο τους γονείς να μιλούν για Σχολές Γονέων και μάλιστα, σε μια περίοδο, που νομίζω ότι η ενδυνάμωση αυτής της δομής κινείται στη σφαίρα της μη τυπικής Εκπαίδευσης και νομίζω ότι το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να το προτάξει. Ευχαριστώ.
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Μέσα στο νομοσχέδιο, που ήδη συζητιέται, αυτή την εβδομάδα, «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», έχει πολλά άρθρα, που αφορούν την Εκπαίδευση, όπως την ομαλή λειτουργία δημόσιων σχολείων πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και διάφορα θέματα, που αφορούν την Εκπαίδευση.
Θέλω να ρωτήσω τους φορείς ποια είναι η άποψή τους για τα συγκεκριμένα άρθρα και αν αυτά είναι στο πλαίσιο του Εθνικού Διαλόγου, γιατί η αλήθεια είναι ότι και οι ΠΝΠ, που έχουν περάσει και όλα τα νομοθετήματα, που έχουν έρθει, δεν είχαν μπει καν στο Διάλογο. Πώς μπορεί, λοιπόν, αυτή τη στιγμή να λέμε «Εθνικός Διάλογος για την Παιδεία» και από την άλλη, να νομοθετούμε, χωρίς να έχουμε κάνει αυτό το Διάλογο;
ΕΛΕΝΗ ΑΥΛΩΝΙΤΟΥ:Θέλωνα βάλω δύο γενικά ερωτήματα στους εκπροσώπους της Ο.Λ.Μ.Ε. και της Δ.Ο.Ε.. Πώς νομίζουν, τι μέσα μπορούν να χρησιμοποιήσουν εκείνοι, ώστε να αυξηθεί αυτή η πρόσβαση στο σχολείο και δεν μιλάω μόνο, νομοθετικά, αλλά, πραγματικά, να αυξηθεί και τα παιδιά να αγαπήσουν το σχολείο και δεύτερον, πως νομίζουν οι ίδιοι ότι μπορεί να διατηρηθεί η ισότητα στην παρεχόμενη Εκπαίδευση, παντού σε όλα τα σχολεία;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ: Απευθύνομαι στη Δ.Ο.Ε. και στην Ο.Λ.Μ.Ε. και με την ιδιότητα του συναδέλφου. Θα ήθελα να θέσω μια ερώτηση.
Πρώτον, τη νέα επιλογή των στελεχών διοίκησης, πως την κρίνετε; Ποια είναι η γνώμη σας, οι παρατηρήσεις σας, οι προτάσεις σας; Ποια είναι καλύτερη από την προηγούμενη;
Δεύτερον, όσον αφορά αυτό καθαυτό  το παιδαγωγικό έργο, θα έχει ένα ενδιαφέρον αυτή τη στιγμή,  πως κρίνετε το πλαίσιο των προγραμμάτων σπουδών, στη σημερινή εκπαίδευση; Για παράδειγμα, μιλάμε για μείωση των μαθημάτων στο λύκειο. Σε ποια κατεύθυνση;  Έρχεται αυτό σε αντίφαση με το θέμα των ειδικοτήτων; Τι προτείνουμε; Είναι ανάγκη σήμερα το ολοήμερο σχολείο  και με ποιες ειδικότητες να λειτουργήσει;  Είναι ζητήματα, τα οποία απασχολούν  και πιστεύω ότι είναι αντικείμενα μιας πολύ σοβαρής συζήτησης, που πρέπει πραγματικά να εναρμονιστούν,  με τη σημερινή πραγματικότητα.
Επίσης, θα ήθελα να ρωτήσω όσον αφορά στη διαδικασία απεγκλωβισμού,  πλήρους διαχωρισμού της λειτουργίας του λυκείου από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι  τα στάδια για τη συντομότερη διαδικασία, σε αυτό το επίπεδο;
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΙΧΕΛΗΣ: Θα ήθελα να καταλήξω, με μια καλοπροαίρετη ερώτηση προς τους συναδέλφους της Πρωτοβάθμιας  Εκπαίδευσης. Ποια είναι η παιδαγωγική τους άποψη για τα μονοθέσια σχολεία και δεν εννοώ ούτε στα νησιά ούτε στα ορεινά, εννοώ  και το λέω απερίφραστα, στη Θεσσαλία, όπου, ανά 5 χωριά, υπάρχει ένα μονοθέσιο, πιθανότατα με δύο θέσεις δασκάλων, γιατί, κατά σύμπτωση, η Θεσσαλία είχε πάντα  το μισό υπουργικό συμβούλιο και όχι επί Κυβερνήσεως ΣΥ.ΡΙΖ.Α.  Σας ευχαριστώ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΚΡΙΩΤΗΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω τους φορείς, στα πλαίσια ενός διαλόγου που εμείς επιδιώκουμε - πέρα από τα γενικά ζητήματα, τα οποία τέθηκαν και θα τα προσυπέγραφα όλα και τα αιτήματα, έτσι, όπως τέθηκαν από τα υπομνήματα των φορέων - θα πρέπει, ιδιαίτερα σε αυτούς, οι οποίοι ήταν επικριτικοί για το διάλογο, να συζητήσουμε τις παθογένειες του λυκείου;
Θα πρέπει να συζητήσουμε για τη σχολική διαρροή; Θα πρέπει να συζητήσουμε για την τεχνική εκπαίδευση τελικά; Ιδιαίτερα ζητήματα βάζω.
Θα πρέπει να συζητήσουμε για το θεσμό των Σχολικών Συμβούλων και πώς τον θέλουμε; Και δεν θα πρέπει η κάθε Κυβέρνηση να τους χρησιμοποιεί, όπως νομίζει; Να αποτιμήσουμε το έργο τους;
Αυτά είναι ζητήματα παθογενειών της Εκπαίδευσης. Ζητήματα χρόνων. Θα πρέπει να τα συζητήσουμε επί της ουσίας ή να τα προσπερνάμε στο γενικό πλαίσιο; Μ’ αυτή την έννοια, απευθύνω τα ερωτήματα σ’ αυτούς, που τους αναλογούν. Αν θέλετε, να απαντήσει σ’ αυτά τα ζητήματα, που έθεσα, η Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων.
ΝΙΚΟΣ ΦΑΣΦΑΛΗΣ (Γενικός Γραμματέας της Δ.Ο.Ε.): Καταρχήν, ευχαριστούμε για την πρόσκληση.
Εμείς ανταποκριθήκαμε στο Διάλογο. Έχουμε γράψει τις ενστάσεις μας, γιατί, όπως ξέρετε, πολύ καλά, ο διάλογος είναι μια λέξη που, στη χώρα μας, πήρε μια διαφορετική διάσταση και έννοια. Είναι μια λέξη, που, στο μυαλό του καθενός, έχει αρχή, έχει και μέση και ποτέ δεν απέκτησε τέλος.
Επίσης, θα ήθελα να πω για τον προεδρεύοντα, κ. Μπαξεβανάκη, που ξεκίνησε την τοποθέτησή του, λέγοντας ότι εμείς δεν ήρθαμε, με βάση αυτό, το οποίο εσείς θέσατε, δηλαδή, υπερβάλλουσα αντιπολιτευτική διάθεση. Δεν ξέρω, αν το λέτε αυτό για τους συναδέλφους σας Βουλευτές. Τη δική μας Ομοσπονδία, λοιπόν, των Δασκάλων, την έχει φέρει εδώ η αγωνία για το αύριο και ήρθαμε εδώ να καταθέσουμε θέσεις και όχι μόνο. Και την ψυχή ακόμα του εκπαιδευτικού, που, σήμερα, εργάζεται, στο τελευταίο μονοθέσιο σχολείο. Εκεί που δεν πάει ούτε ένστολος, δηλαδή, εκεί που πάει δάσκαλος πια δεν βρίσκονται ούτε ένστολοι, ούτε οι καταδρομείς δεν πάνε.
Ο λόγος μας, λοιπόν, θα είναι αληθινός και δεν έχει ψήγματα προεκλογικής ή άλλης ψηφοθηρικής σχέσης.
Θα απαντήσω, πρώτα απ' όλα, στο συνάδελφο, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη. Τριαντάφυλλε, μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ συνάδελφο, γιατί συνάδελφοι ήμασταν, βρεθήκαμε στους δρόμους, πάρα πολλές φορές και δώσαμε τον αγώνα μας, για ένα κοινό όραμα για την Παιδεία.
Το σχολείο, όντως, υπήρξε αντιρατσιστικό. Συνυπογράφουμε την τοποθέτηση, την οποία έκανες, το δημόσιο σχολείο ανέπτυξε δράσεις, είναι μια ανοιχτή αγκαλιά. Έχει πάρει πρωτοβουλίες και μάλιστα η Διδασκαλική Ομοσπονδία και το Ινστιτούτο βρίσκονται σε μια διαρκή συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε., για τα θέματα αυτά. Έτσι, λοιπόν, συμφωνούμε και σ' αυτό, που έθεσες στην αρχή.
Τώρα, απαντώντας σε κάποιες ερωτήσεις, για το θέμα των διορισμών, δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτα. Έχουν φύγει 9.000 άνθρωποι από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια και έχουν γίνει μόνον 282 διορισμοί.
Όσο για τη μόνιμη εργασία, που τέθηκε, από κάποιους, θα αντιστρέψω την ερώτηση. Μερικοί αρχίζουν να ψιθυρίζουν σιγά - σιγά, αλλά και φωναχτά, πλέον, την άρση της μονιμότητας και άκουσα εδώ μέσα να το συζητούν και αυτοί πρέπει να πάρουν θέση δημόσια. Γιατί, σήμερα, σε μια κοινωνία, που μαστίζεται από ανασφάλεια και ανεργία, είναι πολύ εύκολο να βάζεις τη μια ομάδα εργαζομένων εναντίον της άλλης.
Άρα, λοιπόν, μερικοί που άρχισαν να το κάνουν και προεκλογική υπόσχεση προς το λαό, ας το ξανασκεφτούν αυτό που λένε.
Ο Προεδρεύων είπε ότι υπήρξε μια τομή σε ό,τι αφορά το πειθαρχικό δίκαιο. Ναι, τεχνηέντως, η αξιολόγηση μπερδεύτηκε με το πειθαρχικό δίκαιο, συνάδελφοί μας διώχτηκαν, υπέστησαν διώξεις, υπήρξε φυσικά, αυτός ο νόμος, που έχουμε, σήμερα και πάγωσε αυτή η ιστορία, το να διώκεται συνάδελφος για αναξιοπρεπή συμπεριφορά, εντός ή εκτός υπηρεσίας. Όμως, ξέρετε ότι το μεγαλύτερο κακό και η μεγαλύτερη ποινή για τον εκπαιδευτικό είναι η διαπόμπευση. Δηλαδή και να αθωωθεί μετά, όταν έχει κάποιος διαπομπευθεί, τον έχουμε καταστρέψει, τελείως. Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι πια πρέπει να εξειδικευθεί ποια αδικήματα πρέπει να διώκονται πειθαρχικά και να γίνει ένα ξεκαθάρισμα.
Ετέθη μια ερώτηση, που αφορά τις επιλογές. Δεν θέλω να απαντήσω, θα ρωτούσα όμως, αυτόν, που την έκανε, εάν έχει πληροφορηθεί ότι σε πολλές περιοχές έπεσαν 8αρια στις επιλογές και πως ο όγδοος έγινε πρώτος, μετά τη συνέντευξη, πρώτος και στην ψηφοφορία των συναδέλφων, αλλά και σε προσόντα. Αυτό το καταθέτω, για να βγάλουμε συμπεράσματα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ: Θέλω να ρωτήσω, αν έχετε θέση.
ΝΙΚΟΣ ΦΑΣΦΑΛΗΣ: Υπάρχει, αλλά και εγώ, θα μου επιτρέψετε να σας απαντήσω, με τον τρόπο, που μπορώ. Έχουμε θέση, που θα την αναπτύξει ο Πρόεδρος.
Τελειώνοντας την τοποθέτησή μου, για να γίνει και πιο παραστατικό αυτό που θέλω να πω και αφορά το συνταξιοδοτικό, όπως το είχα βάλει και στον Υπουργό Παιδείας, όταν επισκέφτηκε τα γραφεία της Ομοσπονδίας, κρατήστε μια εικόνα. Μια νηπιαγωγός ή δασκάλα, 67 ετών, θα υπηρετεί στο δημόσιο σχολείο και θα έχει ηλικία μεγαλύτερη, κατά 10 χρόνια περίπου, απ’ την γιαγιά των παιδιών, που θα έχει στο σχολείο ! Εάν αυτό μπορεί να ισχύσει και να λειτουργήσει, τότε προχωρήστε το. Διαφορετικά, νομίζω ότι πρέπει να πάρετε θέση σ’ αυτό.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΙΚΙΝΗΣ (Πρόεδρος Δ.Ο.Ε.): Μπήκαν πολύ βασικά ερωτήματα, που μας βοηθάνε να θέσουμε τις θέσεις, που είχαμε πει. Καταρχήν, στο υπόμνημα, που κατατέθηκε, περιγράφονται κάποια καίρια ζητήματα αυτής της εποχής και υπάρχουν οι θέσεις της Ομοσπονδίας, οι οποίες είναι αναρτημένες, δημοσίως, εδώ και χρόνια και έχουν κατατεθεί σε όλες τις διαδικασίες διαλόγου και από κει προκύπτει και η απογοήτευση και η μη εμπιστοσύνη στη διαδικασία των διαλόγων, που έχουν αναπτυχθεί, μέχρι σήμερα και η επιφύλαξη ακόμη και για το σημερινό, όταν αυτές οι θέσεις παραμένουν γράμμα κενό και πολλά ερωτήματα Βουλευτών, εδώ μέσα, που υποτίθεται ότι ασχολούνται με το κομμάτι της Παιδείας, δείχνουν να μην τις έχουν διαβάσει ποτέ.
Σχετικά με τη 14χρονη εκπαίδευση και τα κενά. Σαφέστατα και δεν μπορεί να συμβαδίσει η 14χρονη εκπαίδευση με τα κενά. Τα κενά είναι εκ των ων ουκ άνευ, το παραδεχόμαστε όλοι, το θέμα είναι πως το λύνουμε. Διορισμοί, δεν υπάρχει άλλη λύση και έγκαιρος προγραμματισμός, επειδή έγινε κουβέντα και για την ανοργανωσιά.
Τέθηκαν τα βασικά ερωτήματα. Πώς θα αυξηθεί η πρόσβαση των μαθητών στα σχολεία και η ισότητα στην εκπαίδευση. Αυτές τις μέρες, η Διδασκαλική Ομοσπονδία έχει ανοίξει ένα δικό της διάλογο, με όλους τους συλλόγους εκπαιδευτικών, σε όλη τη χώρα και κάνει μια σειρά εκδηλώσεων, όχι για να κάνει εθιμοτυπικές εκδηλώσεις, αλλά για να αντλήσει συμπεράσματα περί του σχολείου, όπως τα οραματίζονται οι εκπαιδευτικοί της βάσης. Εκεί ακριβώς καταγράφεται το όραμα, δηλαδή, το πώς μπορεί να γίνει ένα σχολείο πραγματικά ελκυστικό για τους μαθητές και σαφώς, περνάει και μέσα από τα αναλυτικά προγράμματα. Έγινε και μια σχετική ερώτηση. Ναι, θα συμφωνήσουμε, δεν ανταποκρίνονται οι σκοποί των προγραμμάτων του σήμερα – αν θεωρήσουμε ότι οι σκοποί είναι του ’85, γιατί έχουν αλλάξει, έχουν μπει και αναλυτικά προγράμματα και έχουμε αναπροσαρμόσει ένα μεγάλο μέρος των σκοπών αυτών. Δεν ανταποκρίνονται με την παρεχόμενη εκπαίδευση και τις ανάγκες των μαθητών. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Η ύλη έχει κατέβει υπερβολικά, τα παιδιά είναι πάρα πολύ φορτωμένα, δεν είναι δυνατόν ένα παιδί της Α΄ δημοτικού, να καταφέρει να διαβάσει, να γράψει, να λογαριάσει μέχρι το 100. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Είναι έξω από τη νοητική τους ηλικία, έξω από κάθε σεβασμό στα στάδια της ψυχολογίας.
Η ουσιαστικότητα του διαλόγου – που θα μου επιτρέψετε να το συνδέσω και με την αξιολόγηση – δεν εξαρτάται από μια κουβέντα, που θα κάνουμε, εδώ μέσα ούτε από τις κουβέντες, που γίνονται, στις διάφορες εκδηλώσεις, που κάποιος είπε, αν συμφωνούμε με τη διαδικασία των διακοπών, που έγιναν και των διαδηλώσεων, που έγιναν. Συνδέεται με το πόσο ουσιαστική και πραγματική κουβέντα γίνεται. Δηλαδή, λέμε, για παράδειγμα, για την Ειδική Αγωγή. Γι’ αυτό δεν γράψατε τίποτα ιδιαίτερο, για την Ειδική Αγωγή. Είναι δυνατόν, με αυτό που θα πω εγώ, σήμερα, σε δυο λεπτά, να κάνω κουβέντα για την Ειδική Αγωγή; Δεν είναι δυνατόν.
Πρέπει να μιλάμε, μέρες ολόκληρες, για την Ειδική Αγωγή. Είναι δυνατόν για την προσχολική ηλικία, να συζητάμε σε αυτόν τον ασφυκτικό χρόνο; Δεν γίνεται. Γι' αυτό και υπάρχουν τα προβλήματα σε όλες τις μορφές διαλόγου, γιατί πάντα ο διάλογος είναι αποσπασματικός, ξεκινάμε με τις καλύτερες προθέσεις και καταλήγουμε να μην έχει γίνει στο τέλος κουβέντα και κάθε Κυβέρνηση να περνάει αυτά που θέλει.
Επειδή δεν θέλουμε να αποφύγουμε την κουβέντα για την αξιολόγηση, ακούστε να δείτε. Αντιταχθήκαμε, απόλυτα και ξεκάθαρα, στα σχέδια της αξιολόγησης - χειραγώγησης. Τα νομοθετήματα 1848, 4024 και 152,  αλληλένδετα μεταξύ τους, ήταν ένα ασφυκτικό πλαίσιο χειραγώγησης και τίποτα περισσότερο. Στόχευαν και στη μισθολογική καθήλωση και στο βάθος φώτιζαν απολύσεις. Ξεκάθαρες κουβέντες. Όποιος δεν το βλέπει, δεν θέλει να το δει.
Στη Διδασκαλική Ομοσπονδία, όταν λέμε τη λέξη «αξιολόγηση», αγαπητοί κυρίες και κύριοι, πρέπει να ξέρουμε τι εννοούμε. Η αξιολόγηση είναι μια καθημερινή πρακτική των εκπαιδευτικών, πρώτον, αν δεν αξιολογήσεις τη δουλειά σου δεν μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Δεν θα πω το τετριμμένο, ότι η αξιολόγηση γίνεται από τα μάτια των μαθητών, γιατί γίνεται, όντως, αλλά θα πω ότι η διαδικασία της αυτο-αξιολόγησης και η διαδικασία της αξιολόγησης, θα πρέπει να έχουν αποδεκτούς όρους και κανόνες, για να γίνουν και κυρίως να έχουν εμπιστοσύνη. Αξιολόγηση με το «μαχαίρι στο λαιμό» δεν γίνεται και όσες προσπάθειες αξιολόγησης πήγαν να επιβληθούν, μέχρι σήμερα, ακριβώς αυτό είχαν, το «μαχαίρι στο λαιμό».
Ναι, η Διδασκαλική Ομοσπονδία έχει καταθέσει απόψεις για την αξιολόγηση, την αντιλαμβάνεται σαν ανατροφοδοτική διαδικασία ενίσχυσης του εκπαιδευτικού έργου. Ποιο σχέδιο αξιολόγησης την αντιλήφθηκε ποτέ έτσι; Γιατί εμείς δεν το είδαμε. Δεν μπορεί να μιλάμε για αξιολόγηση, σε ένα πλαίσιο με μισθολόγια, που συνθλίβουν. Δεν μπορεί να μιλάμε για αξιολόγηση σε ένα σχολείο, που δεν αξιολογείται το ίδιο. Δεν μπορούν να μιλούν για αξιολόγηση, αυτοί που δεν γνωρίζουν βασικά στοιχεία της εκπαίδευσης. Αν ρωτήσω όλους αυτούς, που βάζουν το θέμα της αξιολόγησης, λέγοντας ότι οι εκπαιδευτικοί θέλουν να την αποφύγουν, θα τους ρωτήσω στοιχειώδη, όπως αν ξέρουν πόσοι μαθητές φοιτούν στο σχολείο, αν ξέρουν τι ανάγκες έχει ένας μαθητής της Α΄ τάξης, αν ξέρουν πόσα ολοήμερα σχολεία υπάρχουν, επειδή πολύ κουβέντα γίνεται γι' αυτό.
Και ναι, τα ολοήμερα σχολεία τα αντιλαμβανόμαστε σαν σχολεία ολόκληρης ανάπτυξης, με όλες τις ειδικότητες μέσα, με σαφή, προκαθορισμένο το στόχο και τον εκπαιδευτικό σκοπό, αλλά δεν λειτουργεί έτσι, μέχρι σήμερα, το σύστημα. Πρέπει να γίνει μεγάλη κουβέντα, για να μπορέσει να λειτουργήσει αυτό το σύστημα. Για να γίνει αυτή η κουβέντα, χρειάζεται πολύς- πολύς χρόνος και πολύ καλή διάθεση.
Αλλά πάνω απ' όλα, επειδή δεν μπορεί να αγνοηθεί, χρειάζονται χρήματα για την εκπαίδευση. Δεν γίνονται όλα αυτά με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ και μόνο. Και δεν γίνονται κυρίως αυτά, με τη χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, για τις εργασιακές σχέσεις. Δεν μπορεί να γίνει έτσι, πρέπει να γίνει ανοιχτός διάλογος, πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη, πρέπει να υπάρχουν χρήματα για την εκπαίδευση, πρέπει να υπάρχουν μόνιμοι διορισμοί.
Ο κ. Υπουργός τα έχει πει πολλές φορές, καλύτερα από εμάς και το έχω πει, αλλά δεν φτάνουν οι διαπιστώσεις, πρέπει να πάμε σε πράξεις. Επειδή η επόμενη σχολική χρονιά είναι πολύ κοντά στο να ξεκινήσει και θέλει το σχεδιασμό της, εγώ έχω ένα βασικό ερώτημα να κάνω και κλείνω με αυτό.
Πώς θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί; Πώς θα ανοίξουν τα σχολεία, την επόμενη χρονιά; Θα γίνουν με απόφαση της ελληνικής πολιτείας; Θα γίνουν με απόφαση των θεσμών; Θα γίνουν πως και πότε;
ΕΛΕΝΗ ΖΩΓΡΑΦΑΚΗ ΤΕΛΕΜΕ (Πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε.): Βάλαμε στην αρχή, επιγραμματικά, γιατί έγινε μια αρκετά μεγάλη συζήτηση, τις προϋποθέσεις, με τις οποίες η Ο.Λ.Μ.Ε. δέχτηκε να μπει σε ένα διάλογο και σας είπαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν θεωρούμε ότι οι διάλογοι πρέπει να είναι ούτε προσχηματικοί ούτε να τα έχουν όλα καθορισμένα, γιατί εκείνο που έντονα αμφισβητούσαμε, τις προηγούμενες φορές, είναι ότι  «το παιχνίδι είναι στημένο», είναι προειλημμένες αποφάσεις, άρα μας καλούσαν, χωρίς ανοιχτή ατζέντα και κυρίως, χωρίς να παίρνουν υπόψη τις θέσεις και τις προτάσεις, που καταθέταμε. Νομίζουμε και εμείς πια ότι οι θέσεις της Ο.Λ.Μ.Ε. και οι θέσεις της Δ.Ο.Ε., τουλάχιστον, σε επίπεδο Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, είναι γνωστές, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Άρα, για εμάς το ζητούμενο είναι πως αυτός ο διάλογος θα δώσει αποτελέσματα και καρπούς σε συμφωνίες, που θεωρούμε όλοι ότι μόνο έτσι μπορεί να περπατήσει και να προχωρήσει το δημόσιο σχολείο και κυρίως, το βάλαμε από την αρχή, δεν μπορεί να λειτουργήσει, χωρίς ζητήματα χρηματοδότησης, σε αυτή την ασφυκτική εποχή των μνημονίων, την πλήρη πίεση, σε όλα τα εφαρμοζόμενα προγράμματα.
Στα επιμέρους ζητήματα, δεν ξέρω αν έγινε αντιληπτή η πρόταση της Ο.Λ.Μ.Ε., γιατί γίνονται πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις στο πως θεωρεί τη δομή της εκπαίδευσης. Όταν η Ο.Λ.Μ.Ε. έχει βασική θέση και επεξεργασίες για τη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και θεωρεί ότι το λύκειο πρέπει να είναι ενιαία μορφωτική μονάδα γενικής και τεχνικής, που να συνδυάζει και τα δύο στοιχεία, μην μας ζητάτε να κάνουμε προτάσεις, γιατί αυτή είναι η βασική θέση. Λέμε, μάλιστα, στα πλαίσια του παλιού πολυκλαδικού, όπως λειτουργούσε, που, βέβαια, θέλει μελέτη και εξειδίκευση, μην μας ζητάτε να προτείνουμε τι αλλαγή θα γίνει στην τεχνική επαγγελματική, για να συνεχίσει να λειτουργεί, όπως λειτουργεί σήμερα και όχι στο οραματικό στοιχείο, που έχουμε εμείς, ότι πρέπει να είναι ενιαία η δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Υπάρχουν και προτάσεις και έχουν κατατεθεί και νομίζω ότι θα μπορούσαμε να τις αναφέρουμε, αλλά είναι πάρα πολλές, για ένα μεταβατικό στάδιο, γιατί, προφανώς, χρειάζεται και ένα μεταβατικό στάδιο, ανάμεσα στην κατάσταση, που επικρατεί, σήμερα και του πως θα φτάσουμε σε ένα ενιαίο σχολείο, διαφορετικού τύπου λύκειο, που θα καλύπτει άλλες ανάγκες, κυρίως άλλες κοινωνικές ανάγκες, που εκτιμάμε ότι υπάρχουν σήμερα.
Απαντάμε στα ζητήματα ότι υπάρχουν στάδια. Βασικό ζήτημα για εμάς ήταν, τουλάχιστον, σε πρώτη φάση, να υπάρχει ένας ενιαίος τύπος τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, γιατί μέχρι τώρα έχουμε πάρα πολλούς τύπους τέτοιας εκπαίδευσης. Να ανήκουν όλοι στο Υπουργείο Παιδείας, που, δυστυχώς, δεν ανήκουν ακόμα και σήμερα στο Υπουργείο Παιδείας και να μπορέσουν, στο μεταβατικό στάδιο, να υπάρχει τέταρτο έτος, υπό του Υπουργείου Παιδείας. Ανέφερα πάρα πολύ σύντομα αυτά τα πράγματα.
Νομίζω τα είπε ο συνάδελφος, ο κύριος από τη Δ.Ο.Ε., να μην κάνουμε ανάλυση, είναι γνωστή η κατάσταση το τι γίνεται με τα κενά, τους διορισμούς. Από την εισήγησή μας είπαμε μόνο μία κουβέντα ότι έπρεπε να είχαν γίνει χθες. Δεν έχει νόημα να συζητάμε ποια είναι η κατάσταση και ποια είναι τα αριθμητικά στοιχεία. Επειδή ζητήθηκε από τον κ. Χαρακόπουλο εκτίμηση. με βάση τα στοιχεία. που μας δίνουν οι αιρετοί, είναι ότι στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση εξακολουθούν να υπάρχουν λίγο περισσότερα από 1.000 κενά και μην ξεχνάμε ότι ο μήνας είναι Φεβρουάριος και 22 Απριλίου τα σχολεία κλείνουν.
Τρίτο στοιχείο. Μιλάμε για το λύκειο και προσέξτε, εγκαλείται η Ο.Λ.Μ.Ε. να πει γιατί οι μαθητές δίνουν βάρος στα μαθήματα μόνο, που είναι προσανατολισμένα, στις εισαγωγικές εξετάσεις ή γιατί γίνονται φροντιστήρια. Όταν η δική μας φιλοσοφία λέει ένα άλλο σχολείο, που σας ανέπτυξα ότι θα πρέπει να υπηρετεί τελείως διαφορετικές ανάγκες, σε σχέση με τον άνθρωπο. Είναι ένα σχολείο, το οποίο εμείς το κατακρίνουμε, γιατί είναι πολύ έντονα προσανατολισμένο, σε μία κατεύθυνση, προφανώς εξετασιοκεντρική, που υπηρετεί άλλες ανάγκες. Δεν μπορούμε εμείς να απαντάμε το «γιατί», ξέρουμε, όμως, ότι υπάρχουν σοβαρές παθογένειες, σε αυτό το σύστημα, που πρέπει ολοκληρωμένα και να συζητηθούν και είναι έτσι και αλλιώς αλλαγές, που θα γίνουν, σε βάθος χρόνου. Αυτές οι αλλαγές δεν μπορούν να γίνονται, από τη μία στιγμή στην άλλη, γιατί, αν θέλετε, είναι και βαθιές, στρεβλές, ριζωμένες στην ελληνική κοινωνία.
Μία τελευταία ερώτηση, που συνδυάζεται, όχι μόνο με την ενισχυτική και τη μαθητική διαρροή. Τα τελευταία χρόνια, έχουν διαλυθεί, πλήρως, όλες οι υποστηρικτικές δομές, ενισχυτική, πρόσθετη, διδακτική, σχολικές βιβλιοθήκες και ό,τι υπήρχε δεν λειτουργεί. Το να λειτουργεί ένα μήνα, το Μάρτιο ή τον Απρίλιο, πριν την λήξη του έτους, θεωρούμε πια ότι δεν είναι λειτουργία, με τα μπαλώματα, που γίνονται και δεν είναι το πρόβλημα, αν ξέρουμε πώς να λειτουργούν οι σχολικές βιβλιοθήκες, ανάλογα με τις ανάγκες των μαθητών ή ανάλογα με το επίπεδο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν λειτουργούν, γιατί δεν υπάρχει κανένας να τις λειτουργήσει και, δυστυχώς, εκατομμύρια πήγαν άχρηστα στις αποθήκες και στα υπόγεια, γιατί έπρεπε να γίνουν και αυτοί οι χώροι αίθουσες διδασκαλίας.
Κλείνω, λέγοντας ότι, έτσι και αλλιώς, το πολύ βασικό ζήτημα είναι οι πόροι στην εκπαίδευση. Οι πόροι είναι τραγικά μειωμένοι και λέμε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει. Άρα, όλα τα άλλα θα είναι αλλαγές, που θα γίνουν, χωρίς να αντιμετωπίζουν το βασικό ζήτημα του πως μπορεί αποτελεσματικά να λειτουργήσει.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ (Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ): Δεν είχα πρόθεση να πάρω το λόγο, η Ομοσπονδία ζήτησε να εκπροσωπηθεί από τον εκπρόσωπο των εκπαιδευτικών θεμάτων, τον κ. Νίκο Παΐζη, όμως μια ερώτηση που πιστεύω ότι έγινε από άγνοια και νομίζω από τον κ. Κόνσολα, με υποχρεώνει να απαντήσω για να μην υπάρχει διαστρέβλωση της λειτουργίας της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Να εξηγήσω ότι είμαι πάνω από τριάντα χρόνια εκπαιδευτικός σε ιδιωτικό σχολείο, τιμώ το χώρο, είναι ένα σχολείο με σοβαρής εργασιακές σχέσεις, με προσφορά στον πολιτισμό και στην εκπαίδευση. Είναι ένα σχόλιο το οποίο το περιφρουρούμε εμείς κ. Κόνσολα και λοιποί αγαπητοί Βουλευτές, εμείς περιφρουρούμε το χώρο.
Για όσους δεν γνωρίζουν λοιπόν, έχω να πω ότι για να γίνει έλεγχος στα ιδιωτικά σχολεία πρέπει να περάσει δύο χαρακώματα, τρεις γραμμές αστυνόμευσης, για να μπορέσει να κάνει έλεγχο. Επομένως, αυτό το οποίο ορίζει το Σύνταγμα και δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα, είναι ότι είναι εκχώρηση δικαιώματος σε ιδιωτική εκπαίδευση, είναι ένας χώρος που πρέπει να ελέγχεται από την Πολιτεία, από το Υπουργείο Παιδείας και ελπίζω σύντομα η στρέβλωση που επήλθε πριν από δύο χρόνια, να αλλάξει και να γυρίσουμε στο καθεστώς που προβλέπει το Σύνταγμα και Πολιτεία.
Θέλω να σας πω λοιπόν ότι το καλοκαίρι πέρυσι, τον Ιούλιο μήνα, δεν ξέρω εάν είναι εδώ ο κ. Κουράκης, με μια απλή Κοινή Υπουργική Απόφαση, άρχισε ο έλεγχος στα ιδιωτικά σχολεία. Κύριε Κόνσολα, 38 εκπαιδευτικοί, χωρίς να έχουν διορισθεί ήταν σε ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία της Ανατολικής Αττικής. Σαράντα πέντε εκπαιδευτικοί, τους έκρυψαν σε τουαλέτες και στο εστιατόριο όταν καταφέραμε και μπήκαμε μέσα. Αυτό δεν είναι μαύρη εργασία;
Και εάν τα στοιχεία τα αμφισβητείτε, είμαι στη διάθεσή σας. Ένα από τα ιστορικότερα και μεγαλύτερα σχολεία της Αθήνας ήταν χωρίς άδεια λειτουργίας. Στο κέντρο της Αθήνας, με χιλιάδες παιδιά.
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ: Ποίο σχολείο είναι;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ (Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ): Δεν χρειάζεται, το Υπουργείο Παιδείας τα έχει τα στοιχεία, έχουν επιβληθεί ποινές. Μπορείτε φυσικά να τα μάθετε, αλλά επειδή έχω υποστεί πολλά και επειδή βρισκόμαστε σε μια ακρόαση ανοιχτή, καταλαβαίνετε. Ακούστε, αν θέλετε τα στοιχεία μπορώ να σας τα δώσω στο τέλος, επειδή όμως οι μηνύσεις η μια ακολουθεί την άλλη, οφείλω να το ξεκαθαρίσω. Να πούμε δυο απλά πράγματα για το τι συμβαίνει στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης για να μπορέσει να γίνει κατανοητό. Οι πάροχοι ιδιωτικής εκπαίδευσης τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, είναι ελεύθεροι να χορηγούν τίτλους ισότιμους του Δημόσιου. Ξέρετε ότι τα κέντρα ξένων γλωσσών δίνουν τίτλους ισότιμους με το Proficiency, χωρίς έλεγχο της Πολιτείας;
Το ξέρετε ότι ο βαθμός αυτός χρησιμοποιείται για διορισμό στο Δημόσιο και η Πολιτεία δεν παρεμβαίνει ποτέ; Εάν ήταν εδώ ο κ. Φορτσάκης, θα επιβεβαίωνε τα όσα λέω. Το ξέρετε τι έγινε στο πανηγύρι με την ΝΕΡΙΤ; Με γνωστούς δημοσιογράφους που πήραν πλαστούς τίτλους; Θα αγόραζαν με 400 και με 500 ευρώ, την παραμονή πριν τους καταθέσουν για να διοριστούν στην ΝΕΡΙΤ; Θα συνεχισθεί αυτό το πανηγύρι για πολύ καιρό ακόμα; Ξέρετε τι έγινε με τους πλαστούς τίτλους στην Άρτα και στη Θεσσαλία; Γνωρίζετε ότι σήμερα υπάρχει πιθανότητα να διοριστούν στο Δημόσιο απόφοιτοι οι οποίοι δεν φοίτησαν ποτέ σε ιδιωτικά ΤΕΕ;
Όμως αυτό δεν συμβαίνει σε όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν σοβαρά, εγώ και η Ομοσπονδία δεν είναι απέναντι σε αυτά τα ιδιωτικά σχολεία, επειδή βλέπω κάποια πρόσωπα από τη δεκαετία του ΄80 δώσαμε μάχη στο πεζοδρόμιο πιστεύοντας πως η εκχώρηση δικαιωμάτων στην ιδιωτική εκπαίδευση και ελπίζω αυτό να γίνει κατανοητό από όλα τα κόμματα, γιατί και η Κομισιόν πριν από λίγες ημέρες, πριν από λίγο καιρό, ζήτησε από την Κυβέρνηση να γίνει διασφάλιση ποιότητας έργων σε παρόχους ιδιωτικής εκπαίδευσης και διασφάλισης τίτλων και νομίζω ότι έχει δρομολογήσει εξελίξεις το Υπουργείο Παιδείας.
Ξεκινώντας από τον κ. Κουράκη, θέλω να θυμίσω ότι αυτό το αγαθό της εκπαίδευσης εμείς οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί το έχουμε υπερασπισθεί, είναι μια κουλτούρα δική μας μέσα στο ΟΙΕΛΕ, πάντα πιστεύαμε και πιστεύουμε στην δημόσια εκπαίδευση. Στην εκπαίδευση προστρέχουν τα παιδιά των ανέργων, των μισθοσυντήρητων, είναι μια ιστορία που κουβαλάμε στην πλάτη μας από τη δεκαετία του ΄80, και θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους, πιστεύοντας ότι έχει το δικό της μερίδιο η ιδιωτική εκπαίδευση, εφόσον λειτουργεί υπό την εποπτεία του Κράτους ως φορέας πολιτισμού και εκπαίδευσης.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΝΣΟΛΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου, επειδή αναφέρθηκε προσωπικά ο Πρόεδρος, θέλω απλά να δηλώσω ότι ούτε άγνοια έχω, ούτε είμαι άσχετος από την εκπαίδευση και δεν αμφισβητώ αυτά που λέει. Εγώ του ζήτησα κάτι συγκεκριμένο, εάν θεωρήσουμε ως υπόθεση ότι όλα αυτά που είπε είναι αληθή, να μας πει τι είπε ο ΘΕΤΙΣ σε σχέση με την έρευνα της επιθεώρησης εργασίας που…
ΔΗΜΗΤΙΟΣ ΜΠΑΞΕΒΑΝΑΚΗΣ (Προεδρεύων της Επιτροπής): Κύριε Κονσολα, όμως τώρα κάνετε άλλη ερώτηση.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΝΣΟΛΑΣ: Όχι, να βοηθήσω θέλω κ. Πρόεδρε.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΟΥΤΟΣ (Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ): Το είπα, εγώ προσωπικά θα σας στείλω όλα τα στοιχεία…
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΟΝΣΟΛΑΣ: Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, δεν αμφισβητώ αυτά που λέτε, εγώ θέλω να βοηθήσω.
Πρώτον, δεν δηλώνω άγνοια, αντιθέτως, αλλά θέλω να μου πείτε για τα ιδιωτικά σχολεία εκπαίδευσης, για την τελευταία θέση στη μαύρη εργασία, με επίσημα στοιχεία της Επιθεώρησης Εργασίας, είναι αλήθεια αυτά ή όχι;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΪΖΗΣ (Εκπρόσωπος Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.): Είναι ψευδή, όχι γιατί ψεύδονται, αλλά γιατί δεν μπόρεσαν να κάνουν έλεγχο, όπως σας είπα. Προκαλώ τον Υπουργό να δώσει τα στοιχεία, όποτε θέλει. Η Διεύθυνση Ανατολικής Αττικής, προχθές, δεν τους άφησε να μπουν στο σχολείο, άρα η Επιθεώρηση Εργασίας, όταν πηγαίνει, δεν έχει τη δυνατότητα να ελέγξει. Δεν συμβαίνει σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία. Στο δικό μου δεν συμβαίνει, δηλαδή, σε σχολεία, που λειτουργούν, πραγματικά, ως φορείς πολιτισμού και εκπαίδευσης, όμως είναι ψευδή τα στοιχεία, που λέτε, σχετικά για τη μαύρη εργασία. Στα φροντιστήρια – και ελπίζω να έρθει σύντομα τροπολογία – από τους 45.000 εργαζομένους, στα κέντρα ξένων γλωσσών, στα φροντιστήρια, οι 22.000 είναι δηλωμένοι. Οι υπόλοιποι 23.000 πού είναι; Γι' αυτό πιστεύω ότι σύντομα πρέπει να μπει μια σειρά και μια τάξη. Δεν είμαστε απέναντι στη λειτουργία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά κάτω από νόμους, κανόνες, κάτω από δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο
ΣΠΥΡΟΣ ΓΛΕΝΗΣ (Γραμματέας της ΕΛΜΕ Προτύπων - Πειραματικών Σχολείων): Θα απαντήσω, αρχικά, στον κ. Χαρακόπουλο. Όσον αφορά στην ερώτηση για την αξιολόγηση στα Πρότυπα - Πειραματικά σχολεία, όπως τα έχουμε βάλει, μέσα στην εκπαιδευτική δομή, που έχουμε προτείνει, αυτά διεκδικούν ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας και επαρκούς ελευθερίας, ώστε να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, απαλλαγμένα από στενές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Θα πρέπει, οπωσδήποτε, να αποτιμηθεί η λειτουργία τους, ώστε τα αποτελέσματά της να βοηθήσουν στον επανασχεδιασμό και να βοηθήσουν στη λειτουργία, την επόμενη και τη μεθεπόμενη χρονιά. Δεν νοείται αυτονομία, χωρίς την αποτίμηση της λειτουργίας.
Όσον αφορά την εικόνα, που έχουμε, για τις κοινωνικές διαφορές, δεν έχουμε κάνει κάποια έρευνα, για να το πιστοποιήσουμε, με κάποιο μεθοδολογικό στοιχείο, αλλά η εικόνα από τις επισκέψεις στα σχολεία και από αυτά που γνωρίζουμε από τους συναδέλφους είναι ότι οι διαφορές δεν είναι κοινωνικού ή οικονομικού χαρακτήρα, μέσα στα σχολεία. Έχουμε όλων των ειδών τους μαθητές. Η μόνη διαφορά, που έχουμε από εκπαιδευτικούς, που έχουν έρθει από άλλα σχολεία στα Πρότυπα - Πειραματικά είναι η διάθεση των μαθητών για συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Μάλιστα, θέλω να τονίσω ότι δεν έχουμε μόνο άριστους μαθητές. Έχουμε μέτριους μαθητές και μαθητές με χαμηλές επιδόσεις. Αυτό είναι σημαντικό. Δυστυχώς, θα προχωρήσουμε σε μια έρευνα, για να αποτυπώσουμε αυτά, σε λεπτομέρεια και θα την καταθέσουμε. Τα υπόλοιπα θα τα απαντήσει η κυρία Παπατσίμπα.
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΠΑΠΑΤΣΙΜΠΑ (Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Προτύπων - Πειραματικών Σχολείων): Θα ξεκινήσω από την τοποθέτηση και ερώτηση της κυρίας Αντωνίου για το ποια είναι η άποψή μας για το πώς πρέπει να υλοποιούνται οι αλλαγές στην εκπαίδευση. Έχουμε βαθιά πεποίθηση και γι΄ αυτό και η πρότασή μας κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση, ότι οι αλλαγές στην εκπαίδευση πρέπει να σχεδιάζονται, με βάθος χρόνου, να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και να βασίζονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και όχι σε ευκαιριακές.
Με αυτήν την έννοια, λοιπόν, δεν συμφωνούμε με νομοθετήματα, που αφορούν την εκπαίδευση και έρχονται τελείως αποσπασματικά. Αναφέρω για τα Πρότυπα - Πειραματικά σχολεία την αφαίρεση ενός άρθρου του νόμου, που ισχύει γι΄ αυτά και τις αλλαγές στην επιλογή των διευθυντών. Είναι αλλαγές, που έγιναν, αποσπασματικά και δημιούργησαν για εμάς μια αναταραχή στο σχολείο. Στη συνέχεια, θα ήθελα να μιλήσω για την αποτίμηση της λειτουργίας, αναφορικά με τους στόχους αυτών των σχολείων, απαντώντας στην ερώτηση του κ. Χαρακόπουλου. Σε σχέση με το στόχο της παροχής υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης προς τους μαθητές από αυτά τα σχολεία, είναι ένας τρόπος, ο οποίος θεωρούμε ότι αξιολογήθηκε από την κοινωνία και από τους γονείς των μαθητών, οι οποίοι στήριξαν και στηρίζουν το θεσμό, διαχρονικά.
Όσον αφορά το στόχο, που έχει να κάνει με την εφαρμογή, τον πειραματισμό και τις καλές πρακτικές, που υλοποιούνται, σε αυτά τα σχολεία, είναι ένας από τους βασικούς στόχους των σχολείων. Από έρευνα, που έχουμε κάνει, μεταξύ των μαθητών φαίνεται ότι οι μαθητές, που έχουν έρθει, κυρίως από ιδιωτικά ή και άλλα σχολεία της δημόσιας εκπαίδευσης και δεν ήταν μαθητές αρχικά των πειραματικών σχολείων, αναγνωρίζουν μια διαφορά στο σχολικό περιβάλλον και στον τρόπο διδασκαλίας και μάλιστα, συγκεκριμένα, στην έρευνα αναφέρουν ότι το ίδιο πράγμα οι εκπαιδευτικοί μπορούν να το διδάξουν, με πάρα πολλούς τρόπους, μέχρις ότου να το καταλάβουν.
Το άλλο ζήτημα, που τίθεται, είναι πως αυτές οι καλές πρακτικές θα διαχυθούν, σε όλη την Εκπαίδευση. Εδώ είναι το θέμα, το οποίο θέτουμε, με τη σύνδεση αυτών των σχολείων μέσα στα πιλοτικά σχολεία, με τα σχολεία εφαρμογής των πιλοτικών προγραμμάτων Εκπαίδευσης. Αυτή η σύνδεση θα βοηθήσει στη διάδοση αυτών των καλών πρακτικών και στη σύνδεση αυτών των σχολείων με σχολεία της περιοχής τους, με αυτή τη σύνδεση θα υλοποιούνται όμιλοι και θα γίνεται και προσχολική επιμόρφωση. Με αυτή τη διαδικασία, πιστεύουμε ότι θα γίνει διάχυση των καλών πρακτικών και στα υπόλοιπα δημόσια σχολεία.
Η λειτουργία των ομίλων είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία αυτών των σχολείων, τα οποία θεωρούμε ότι πρέπει να επεκταθούν, με τη βοήθεια των Προτύπων-Πειραματικών Σχολείων και στα υπόλοιπα δημόσια σχολεία, με πρώτη φάση, τη συμμετοχή μαθητών απ’ όλα τα σχολεία στους ομίλους. Η λειτουργία των ομίλων έχει αποτιμηθεί σε δύο συνέδρια, που έχουν γίνει και κρίθηκε θετική.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΓΙΑΣ (Πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ): Εγώ θα ήθελα να διαβάσω τι αναφέρεται στο Μνημόνιο, σε σχέση με την Εκπαίδευση. Και διαβάζω αυτολεξεί:  «Εκπαίδευση: οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό, στον τομέα της Εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε.. Οι αρχές, σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητα με τους εμπειρογνώμονες, θα επικαιροποιήσουν, ως τα τέλη του 2016, την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ.»
Επανεξέταση και υλοποίηση της μεταρρύθμισης του νέου σχολείου. Η επανεξέταση θα προτείνει συστάσεις, σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές του προγράμματος του ΟΟΣΑ. Από ό,τι καταλαβαίνετε, εδώ δεν κάνουμε ένα διάλογο γενικού χαρακτήρα, κάνουμε ένα διάλογο μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, ο οποίος πρέπει να καταλήξει και σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Εγώ δεν αμφισβητώ την αγωνία κανενός που έχει για την κατάσταση, που επικρατεί, σήμερα στην Εκπαίδευση ή γιατί πως έχει διαλυθεί σήμερα η Εκπαίδευση.
Εδώ ο Διάλογος, στον οποίο μας καλεί η Κυβέρνηση, είναι πάνω σε συγκεκριμένα πλαίσια και θα καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Παραδείγματος χάριν, στην Έκθεση του ΟΟΣΑ, το 2011, αναφέρεται, εκτός των άλλων, πως ενώ οι εκπαιδευτικοί είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι στις χώρες του ΟΟΣΑ, εν τούτοις, η αναλογία μαθητείας ανά εκπαιδευτικό είναι πολύ χαμηλή, σε σχέση με τις προδιαγραφές του ΟΟΣΑ και πρέπει το επόμενο διάστημα, να προχωρήσουμε σε μια ορθολογική διαχείριση, το οποίο αναφέρεται και μέσα στο Μνημόνιο.
Αναφέρεται στην ‘Έκθεση του ΟΟΣΑ πως η κάθε σχολική μονάδα θα πρέπει να προχωρήσει και στην εύρεση άλλων χρηματοδοτικών πτυχών, οι οποίες δεν θα εξαρτώνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αναφέρει μέσα πως θα πρέπει και σε αυτή την κατεύθυνση να συνεισφέρουν και οι Σύλλογοι Γονέων, πως θα πρέπει να προχωρήσει το ζήτημα της εκλογής του μαθητή από το σχολείο ή το ζήτημα του σχολείου από το μαθητή.
Αναφέρει πως θα πρέπει η σχολική μονάδα, τουλάχιστον, ένα μέρος του προγράμματος σπουδών, να τη διαμορφώνει, σύμφωνα με τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες του συνόλου, που αναφέρεται, αλλά και σύμφωνα με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Γι’ αυτό λέμε πως ο Διάλογος είναι προσχηματικός, με σημαδεμένα χαρτιά. Δεν υπερασπιζόμαστε το σύστημα, που υπάρχει, αλλά η λογική η δική μας είναι εντελώς διαφορετική. Θα μπορούσαμε να πούμε όχι στην 14χρονη υποχρεωτική Εκπαίδευση, έτσι όπως προχώρησε τη διακήρυξή του ο Υπουργός;
Θα σας πω κάτι, αυτή τη στιγμή, εκτός της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής, δηλαδή, του προνηπίου, βρίσκονται περίπου 50.000 προνήπια, τα οποία διαχέονται σε άλλες δομές, σε ιδιωτικά σχολεία και άλλα στο σπίτι τους.
Πως σκέφτεται να καλύψει το Υπουργείο αυτές τις ανάγκες, αν προχωρήσει στην υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή, το επόμενο διάστημα; Με μαζική πρόληψη εκπαιδευτικών; Δεν φαίνεται αυτό, γιατί ο ίδιος ο Υπουργός έχει δηλώσει πως, επειδή η χρηματοδοτική ικανότητα της χώρας είναι πολύ ασκητική, δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες μελέτες. Θα προχωρήσει σε ανέγερση νέων σχολικών μονάδων, ούτως ώστε να αντικαταστήσει αυτές, που υπάρχουν; Αλλά ας μιλήσει και κάποιος για τις άθλιες εγκαταστήσεις που υπάρχουν και τότε να προχωρήσει σε ανέγερση νέων.
Ο προγραμματισμός του Υπουργείου τελειώνει εκεί που τελειώνει ο προγραμματισμός του πρώην … το 2018. Από κει και πέρα, δεν υπάρχει άλλος προγραμματισμός.
Εμείς το αναφέραμε και στην ομιλία μας, η άποψή μας είναι πως πρέπει να δημιουργηθεί ένα αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο, βασικό σχολείο για όλα τα παιδιά μέχρι τα 18 τους χρόνια, με δίχρονη προσχολική αγωγή, χωρίς επιμέρους διαχωρισμούς και πρόωρες  επιλογές. Δηλαδή, δημοτικό, γυμνάσιο και στο γυμνάσιο να γίνεται το έλα να δεις, οι περισσότεροι να πάνε στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση και λιγότεροι στο γενικό λύκειο. Και βέβαια, δεν είναι αυτή η λογική, την οποία έχει η Κυβέρνηση. Από αυτή την άποψη, γι' αυτό στεκόμαστε απέναντι σε όποιες προτάσεις γίνονται.
Όσον αφορά το ολοήμερο σχολείο. Το ολοήμερο σχολείο δημιουργήθηκε το 1998-99, επί υπουργίας κ. Αρσένη, στα πρώτα 27 πειραματικά ολοήμερα σχολεία. Στην αρχή, ενισχύθηκε με δομές, αλλά όχι με προσωπικό. Δηλαδή, ακόμη και σήμερα, δεν υπάρχει ειδικότητα τραπεζοκόμου. Χρόνια ολόκληρα, μετά από 15 χρόνια, τους τραπεζοκόμους τους πληρώνουν οι γονείς από την τσέπη τους, παράνομα και με μαύρα χρήματα, όπως ακούστηκε εδώ πέρα.
Παρ' όλες τις αιτήσεις μας σε όλα τα Υπουργεία, σε όλους τους Υπουργούς σε όλες τις κυβερνήσεις, αυτά τα χρόνια, κανένας δεν έχει κάνει τίποτα, αυτή η κατάσταση επικρατεί. Και όπου δεν υπάρχει τραπεζοκόμος, ο νόμος λέει πως ο υπεύθυνος αρμόδιος υποδιευθυντής του ολοήμερου είναι υπεύθυνος για τη σίτιση των παιδιών.
Δηλαδή, ο εκπαιδευτικός είναι υπεύθυνος και για τη μάθηση, αλλά και για τη σίτιση των παιδιών. Και ήρθε χθες το Υπουργείο Παιδείας και βάζει μια εγκύκλιο για τον Η1Ν1, που  στην ουσία τι λέει; Ελάτε, γονείς, να πάρετε τα παιδιά σας από το σχολείο, αν έχουν αρρωστήσει. Περιορίστε τα σε ένα χώρο, να μην έρθουν σε επαφή με τα άλλα παιδιά και ελάτε πάρτε τα. Τη στιγμή που η καθαριότητα, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει στα δημόσια σχολεία, καθαρίζουν οι γονείς, καθαρίζουν οι εκπαιδευτικοί, οι καθαρίστριες είναι ορισμένου χρόνου, λήγει η σύμβασή τους, τον Ιούνιο.
Δεν επαρκούν, γιατί ο νόμος λέει 18 αίθουσες, χωρίς να περιλαμβάνει μέσα τα γραφεία των καθηγητών, τους άδειους χώρους και τις τουαλέτες, να καθαρίζει κάθε τουαλέτα η κάθε καθαρίστρια.  Και έρχεται η εγκύκλιος από το Υπουργείο, λέει, περιορίστε τα παιδιά, που έχουν συμπτώματα της γρίπης, ενημερώστε, αμέσως, τους γονείς, άσχετα αν αυτός ο γονιός εργάζεται, με τι όρους εργάζεται, να έρθουν να τα πάρουν, για να μην έρθουν σε επαφή με τα υπόλοιπα παιδιά.
Μου θυμίζει την εγκύκλιο, που είχε στείλει ο Υπουργός Υγείας, ο κ. Αβραμόπουλος, πριν μερικά χρόνια, για την περίφημη γρίπη Η1Ν1, που έλεγε η απόσταση ενός θρανίου από το άλλο θα έπρεπε να είναι ενάμισι μέτρο. Δηλαδή, τα θρανία θα έπρεπε να είχαν βγει στους άδειους χώρους. Αυτή είναι η κατάσταση, αγαπητοί κύριοι Βουλευτές και για αυτή την    κατάσταση αγωνιζόμαστε, όχι για τίποτα άλλο. Ευχαριστώ πολύ, για την υπομονή σας.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΤΟΣ (Πρόεδρος του ΠΕΣΣ): Κύριε Πρόεδρε, κύριοι  Βουλευτές, κύριε Υπουργέ, θα ξεκινήσω με το θέμα, που έθεσε ο συνάδελφός μας Βουλευτής, ο κ. Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, για το θέμα των ρατσιστικών εκδηλώσεων και συμπεριφορών κινητοποιήσεων στο δήμο, λέγοντας ότι ο ελληνικός λαός ήταν πάντα φιλόξενος και έχει βιώσει την προσφυγιά. Είμαστε εξάλλου η πατρίδα του Ξένιου Διός.
Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι, βέβαια, θα πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα φιλοξενίας, για να αποφεύγονται τέτοιου είδους κοινωνικοί αυτοματισμοί και οι ανησυχίες των κατοίκων να μην οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές.
Δηλώνω ότι σε όλα μας τα σχολεία, συνεχώς οριζόντια και διαθεματικά,  ασχολούμαστε με τον αντιρατσισμό και θεωρούμε αυτό το γεγονός ότι είναι μεμονωμένο.
Ως προς την ερώτηση, που τέθηκε από τον κ. Χαρακόπουλο, αν μπορεί να γίνει επιλογή, χωρίς αξιολόγηση, η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι, διότι το κάθε συμβούλιο επιλογής στελεχών, στην ουσία, κάνει αξιολόγηση. Είναι μια ad hoc γνωμοδοτική Επιτροπή, με  αξιολογικό χαρακτήρα.
Πρέπει να υπάρξει, όμως, στη χώρα μας, επιτέλους ένα σταθερό σύστημα επιλογής στελεχών, γιατί, μέχρι τώρα, πήγαμε σε επιλογές, κάθε φορά, με διαφορετικό νόμο, που αυτό το σύστημα πρέπει να το χαρακτηρίζει η αξιοπιστία, η εγκυρότητα, η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη, που να λαμβάνει υπόψη του α) την παιδαγωγική και επιστημονική συγκρότηση των υποψηφίων, β) την προϋπηρεσία σε θέσεις ευθύνης, είτε διοικητικές, είτε καθοδηγητικές, αποτιμώμενοι, όμως με δίκαιο και αναλογικό τρόπο, ανάλογα με τη βαρύτητα της θέσης, που υπηρέτησε ο καθένας και γ) Αποτίμηση του έργου, που έχουν παράξει οι υποψήφιοι, για να υπάρχει ειδική συνέντευξη.
Εμείς οι σχολικοί σύμβουλοι έχουμε αξιολογηθεί επανειλημμένως και όπως προαναφέραμε, το 2007, με εξετάσεις ΑΣΕΠ. Πρέπει, να μη γίνεται, κάθε φορά, η επιλογή από μηδενική βάση. Να εξεταστεί από το Υπουργείο το θέμα της επανάκλησης, όπως προέβλεπε, εξάλλου, ο νόμος 3467 του 2006 της κυρίας Γιαννάκου.
Για τα ολοήμερα δημοτικά σχολεία, που ερωτηθήκαμε, πράγματι, έχουμε - γιατί είμαι από την Πρωτοβάθμια - σχολεία δύο ταχυτήτων. Ενδεικτικά, σας αναφέρω ότι έχουν ολοήμερα δημοτικά στο κλασικό, που στο πρωινό πρόγραμμα οι μαθητές, ειδικά η πρώτη και η δευτέρα δημοτικού κάνει 25 διδακτικές ώρες στο λεγόμενο ΕΩΠ (εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα). Στο άλλου τύπου σχολείο, το ΕΑΕΠ, (με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα) κάνει 35 διδακτικές ώρες.
Για να σας το παρουσιάσω ανάγλυφα: Στην ίδια λεωφόρο, που το ένα σχολείο είναι κλασικό και από την άλλη αρίθμηση, στα ζυγά, που ανήκει σε άλλον τομέα κι έχει ΕΑΕΠ, το ένα κάνει 25 ώρες μάθημα και τελειώνει 12:25΄ και το άλλο παιδάκι, το πρωτάκι τελειώνει στις 14:00΄ και κάνει 35 διδακτικές ώρες την εβδομάδα. Πλαισιωμένο το πρόγραμμα του ΕΑΕΠ με άλλα γνωστικά αντικείμενα και να έχει εκσυγχρονιστεί, με μια λέξη θα μπορούσαμε να το πούμε.
Είμαστε στη διάθεση του κ. Υπουργού. Ήδη, ακροθιγώς το θέσαμε αυτό το θέμα, με μια πρόταση, στη συνάντηση, που είχαμε, στις 18 Νοεμβρίου, όμως έχουμε ζητήσει κι επόμενη συνάντηση και θα το θέσουμε  και θα πάμε με θέσεις και προτάσεις.
Θέλω να τελειώσω, για να δώσω το λόγο και στο συνάδελφό μου, τον κ. Γιαλούρη, για ν’ αναλύσει και να τοποθετηθεί για την αξιολόγηση. Για το θέμα, που έθεσε ο συνάδελφός μας, εάν δεν κάνω λάθος, είναι εκπαιδευτικός, ο Βουλευτής, κ. Μιχελής, από τη Φθιώτιδα. Είστε συνταξιούχος, κ. Μιχελή; Δεν το γνώριζα. Είχα ενημέρωση για εσάς ότι είμαστε συνάδελφοι.
Για τη λειτουργία των μονοθέσιων δημοτικών σχολείων, η απάντησή μας, ως σύμβουλοι, είναι ξεκάθαρα «ναι». «Ναι» πού, όμως; Εκεί που υπάρχουν ανάγκες, στη νησιωτική Ελλάδα. Για να σας ενημερώσω, π.χ. στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, που έχει τους δύο Νομούς Κυκλάδων και Δωδεκανήσου, είναι κατοικημένα 41 νησιά και έχουμε δημοτικά σχολεία σε 41 νησιά. Έχουμε δημοτικό με δύο μαθητές. Φανταστείτε τι έργο επιτελεί, στην εσχατιά της Ελλάδας, ο συνάδελφός μας δάσκαλος.
Το ίδιο και σε ορεινά χωριά, δύσβατα, κακοτράχαλα, εκεί που η συγκοινωνία είναι δύσκολη, εκεί που έχει χιόνια και δύσκολες συνθήκες. Εκεί είναι να υπάρχουν τα μονοθέσια, όπως υπάρχει και μονοθέσιο πειραματικό στη Ράλλειο, για να τα αξιοποιήσουν, με δειγματικές διδασκαλίες τα Πανεπιστήμια, όχι όμως τις παρεκκλίσεις, που ανέφερε, με ανάγλυφο τρόπο, ο Βουλευτής, ο κ. Μιχελής, που εκεί απ' ό,τι φάνηκε ξεκάθαρα έγινε χατιρικά, χωρίς πραγματικό χωροταξικό λόγο και εξόφθαλμα αντιπαιδαγωγικά.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΓΙΑΛΟΥΡΗΣ (ΠΕΣΣ): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε, για την πρόσκληση. Θ’ αναφερθώ στα ζητήματα, που έθεσαν ο κ. Χαρακόπουλος και ο κ. Μαυρωτάς - εάν θυμάμαι καλά - πάνω στην αξιολόγηση.
Το θέμα της αξιολόγησης είναι πάρα πολύ σημαντικό, κατά την άποψή μας. Με δεδομένο ότι, επί 35 χρόνια, δεν υπήρχε η παραμικρή μορφή αξιολόγησης, είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχει αξιολογική κουλτούρα σε κανέναν μας. Ταυτόχρονα, τα τελευταία χρόνια, η κρίση επιδεινώθηκε και ήταν πολύ εύλογο να επιδεινωθεί και η αβεβαιότητα, ο φόβος και η αμφισβήτηση.
Επιπλέον, οποιοδήποτε νομοθέτημα, ακόμα και το καλύτερο να δημιουργείτο, εάν υπάρχει τέλειο - τέλειος είναι ο μόνο θεός - θα υπάρχει πάντα αδυναμία και δυσκολία για την εφαρμογή, στο πρώτο στάδιο. Όπως και στο αυτοκίνητο, το καινούργιο αυτοκίνητο θέλει κάποια χιλιόμετρα, για να «στρώσει». Άλλωστε, απ' όσο γνωρίζω, η ΑΔΙΠ, το 2014, είχε ξεκινήσει και τη διαδικασία της μεταξιολόγησης και γι' αυτό νομίζω ότι θα ήταν σκόπιμο να κληθεί και ο κ. Ματσαγγούρας, που είναι ο Πρόεδρος της ΑΔΙΠ, να εκφράσει την άποψή του.
Τώρα, σχετικά με το ερώτημα για το Προεδρικό Διάταγμα, το 152 του 2013. Το Προεδρικό Διάταγμα δημιουργήθηκε, μέσα από τη δυνατότητα, που έδινε ο νόμος 4024 του 2011. Τη δυνατότητα, που έδινε, σε κάθε Υπουργείο να θεσπίσει δικό του διακριτό πλαίσιο αξιολόγησης.
Συνεπώς, αν δεν δημιουργούνταν το 152, οι εκπαιδευτικοί θα αξιολογούνταν με το γενικό πλαίσιο αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, που είναι προφανέστατο ότι δεν μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί.
Το 2012, η Πανελλήνια Ένωση Σχολικών Συμβούλων, επί προεδρίας δικής μου, τότε, και με ομόφωνη απόφαση, είχε τοποθετηθεί καταρχήν, υπέρ της αξιολόγησης, χωρίς, όμως, τον τιμωριτικό χαρακτήρα. Είχε επισημάνει στοιχεία κριτικής και τα δύο βασικά στοιχεία της κριτικής, που είχαμε ασκήσει, ήταν πρώτον, ότι το πλαίσιο της αξιολόγησης ήταν διασυνδεδεμένο με το ν. 4024, που προέβλεπε ποσοστώσεις, κατά την προαγωγή από βαθμό σε βαθμό, που ακόμη και αν μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι ήταν λογικό - δεν λέω ότι ήταν λογικό - αλλά και αν αυτό ήταν λογικό, δημιουργούσε προβλήματα, στην εφαρμογή του. Δεν υπήρχε περίπτωση να εφαρμοστεί αυτό.
Στο σημείο αυτό, όμως, θέλω να κάνω μια διευκρίνιση, γιατί τότε είχαν ακουστεί πάρα πολλά πράγματα για το ν.4250/2014, ότι προέβλεπε και για τους εκπαιδευτικούς αυτό, που προέβλεπε για τους δημοσίους υπαλλήλους, την υποχρέωση του αξιολογητή να κατανείμει τη βαθμολογία του και σε 15% να βάλει βαθμολογία χαμηλή. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε ποτέ, ο ν. 4250 το Κεφαλαίο Γ΄, προέβλεπε αντικατάσταση συγκεκριμένου άρθρου του π.δ. 318/1992, που αφορούσε, αποκλειστικά και μόνο, τους διοικητικούς υπαλλήλους. Δεν αφορούσε, λοιπόν, αυτό τους εκπαιδευτικούς.
Σε τι αφορούσε το π. δ. τους εκπαιδευτικούς, στο επίμαχο σημείο της αξιολόγησής τους και στην περίπτωση που κάποιος εκπαιδευτικός κρινόταν ελλιπής; Στο άρθρο 17,  παρ. 3 του π. δ. προβλέπεται ότι όταν ένας εκπαιδευτικός αξιολογηθεί, ως ελλιπής, ο αξιολογητής οφείλει να προτείνει συγκεκριμένο τρόπο επιμόρφωσης και στη συνέχεια, να επιμορφωθεί και να επαναξιολογηθεί.
Το δεύτερο σημείο της κριτικής, που είχαμε ασκήσει, είναι σ' αυτό το σημείο, όχι γιατί δεν προέβλεπε κάποια τιμωρία, αλλά γιατί δεν υπήρχε σύστημα επιμόρφωσης, μέσα στο οποίο θα εντασσόταν η επιμόρφωση του όποιου εκπαιδευτικού αξιολογείτο, ως ελλιπής. Άρα, λοιπόν, τα δύο αυτά σημεία υπήρχαν.
Θέλω, επίσης, να πω ότι με το ν.4315/2015, περί μισθολογίου, έχει αρθεί εκείνη η διάταξη περί ποσοστώσεων κατά τις προαγωγές και ήδη υπάρχει ακόλλητη βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή. Και αν θυμάμαι καλά, και νομίζω θυμάμαι καλά, η αναφορά του ν.4315 λέει ότι το προϊόν της αξιολόγησης, εφόσον είναι θετικό, μπορεί να οδηγήσει σε βαθμολογική εξέλιξη του καθενός υπαλλήλου και προφανώς, αφορά και τους εκπαιδευτικούς, γρηγορότερα από το προβλεπόμενο, στον επόμενο βαθμό. Συνεπώς, αυτό το σημείο  κριτικής, που είχαμε ασκήσει, τη διασύνδεση του ν.4024 πλέον δεν υφίσταται.
Σε ό,τι αφορά τη σχετική ερώτηση, την οποία έκανε ο κ. Μαυρωτάς, ποιος νομίζουμε ότι είναι ο ρόλος μας, ως αξιολογητών, έχω να πω ότι η  αξιολόγηση είναι μια πολύ δύσκολη και ευαίσθητη διαδικασία και νομίζω κανείς δεν θα πήγαινε, με μεγάλη ευχαρίστηση, να αξιολογήσει συναδέλφους του. Πλην, όμως, θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο για τη βελτίωση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου, προς όφελος του μαθητή και της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από την εκπαίδευση.
Ο Σχολικός Σύμβουλος, θεσμικά και με το ν.1566 και με τον ν.1340/2002, έχει την αρμοδιότητα της παιδαγωγικής και επιστημονικής καθοδήγησης του εκπαιδευτικού, καθώς και της αξιολόγησης. Τι θα έκανε ο Σχολικός Σύμβουλος, τι πρέπει να κάνει, σε μια τέτοια περίπτωση, που θα πάει να αξιολογήσει; Πρώτα απ' όλα, πρέπει να πάει, με απόλυτη ευαισθησία και σεβασμό, προς την εκπαιδευτική και γενικότερη προσωπικότητα του εκπαιδευτικού. Δεν μπορεί να πάει, ποτέ, με διαδικασία «αποκεφαλισμού» και «αφ' υψηλού» σε συνεργασία. Θα έχει προηγηθεί, θεσμικά προηγείται, η καθοδήγηση.
Θα πάει να αξιολογήσει με όποιο θεσμικό πλαίσιο προβλέπεται, θα επισημάνει, αν βρει αρνητικά, αδυναμίες διδακτικές, που, στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να καθοδηγήσει, στη συνέχεια τον εκπαιδευτικό, να τον στηρίξει, να του υποδείξει τρόπους βελτίωσης της διδασκαλίας του, στη δε περίπτωση, που θα βρει θετικά στοιχεία στον εκπαιδευτικό - διότι δεν είναι μόνο τα αρνητικά, μπορεί να βρούμε και θετικά και αρνητικά - θα πρέπει τα θετικά στοιχεία του εκπαιδευτικού να αναδειχθούν και προς όφελος ηθικό του ιδίου, αλλά και να κοινοποιηθούν στους άλλους συναδέλφους, να δημοσιοποιηθούν, να προαχθούν και να προχωρήσει μια διάχυση αυτών, ως καλών πρακτικών, σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα.
Είναι ένας κύκλος, που θα συνεχίζεται: «καθοδηγώ, αποτιμώ, στηρίζω, ξανά τα ίδια». Αυτός είναι ο ρόλος. Ποτέ, μα ποτέ για αποκεφαλισμούς, ποτέ για τιμωρίες, παρά μόνο για τη στήριξη του εκπαιδευτικού, για τη βελτίωση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου προς όφελος του μαθητή και της ελληνικής κοινωνίας.