Προσκυνοῦμεν τὰ πάθη τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ
Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος Κιλκίς
«Ἄν εξεράθη τὸ κλαδί, πάντα χλωρὴ εἶν' ἡ ρίζα» (Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης.)
Γενάρης τοῦ 1952, πέρα ἀπὸ τὸν Ἅγιο
Νικόλαο καὶ πάνω στοὺς πρόποδες τοῦ Πάϊκου βρέθηκε μισοφαγωμένη ἀπὸ
ἄγρια θηρία τοῦ βουνοῦ ἡ ενενηντάχρονη γριούλα Παλάσα Παχατουρίδου.
Κανένας συγχωριανός της δὲν παραξενεύτηκε. Γνώριζαν καλὰ τὸ δρᾶμα τῆς
μεγαλοκυράς ἀπὸ τὴν Χαμενία τοῦ Καρς πάνω στὸν Καύκασο. Ἡ δύστυχη ἔχασε
δέκα γιους λεβέντες καὶ τὸν ἄνδρα της στὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή.
Τελευταία εἶχε χάσει καὶ τὸ μυαλό της. Ἀναζητοῦσε κάθε μέρα νὰ βρεῖ τὸ
δρόμο γιὰ τὴν μεγάλη ἐπιστροφὴ στὴν «πατρίδα». Ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἔψαχνε τὸ
δρόμο γιὰ τὴν γῆ ποὺ ἦταν σπαρμένη μὲ τὰ κόκαλα τῶν παιδιῶν της...
8 Ἀπριλίου 1921, ὁ βουλευτὴς Κ. Φίλανδρος μιλῶντας στὴν ἑλληνικὴ Βουλὴ
γιὰ τὴν Γενοκτονία ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:«Αἱ γραῖαι καὶ οἱ
γέροντες διεσκορπίζοντο τότε εἰς τὰς ἐρήμους, ὅπου γυμνοί, ἄστεγοι καὶ
νήστεις σωρηδὸν ἀπέθνησκον. Ἀλλὰ καὶ ὁσάκις τὴν μακρὰν πεζοπορίαν
διεδέχετο ἡ διὰ τοῦ σιδηροδρόμου μεταβίβασις τῶν εἱλώτων, ἐξετυλίσσοντο
σκηναὶ φρικτοτέρας τραγωδίας. Εσταμάτα τὸ τραῖνον μέσα εἰς τὴν ἔρημον,
διὰ νὰ ριφθῶσιν ἀπροστάτευτα τὰ δυστυχῆ ἐκεῖνα πλάσματα εἰς τὴν
διάκρισιν τῶν ἀγρίων θηρίων καὶ τῶν ἀνθρωπόμορφων θηρίων. Δυστυχὴς
μητέρα, εστoιβαγμένη μετ' ἄλλων γυναικῶν ἐντὸς σκευοφόρου βαγονίου,
βλέπουσα κινδυνεῦον τὸ τέκνο τῆς ἀπὸ ἀσφυξίαν, ἐτόλμησε νὰ ζητήσει
βοήθεια. Παρευθὺς Τοῦρκος χωροφύλαξ ἁρπάσας ἀπὸ τὴν ἀγκάλην τῆς μητρὸς
τὸ τέκνον της τὸ ἐξεσφενδόνισεν ἐκ τοῦ παραθύρου εἰς τὸ κενόν, ἐνῶ τὸ
τραῖνο ἐξηκολούθει τρέχον εἰς τὴν ἀπέραντην ἔρημον! Ἄλλαι μητέρες
εὑρέθησαν παγωμέναι εἰς τὰ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου