Κατεδαφίζεται το ελληνικό σχολείο στο Μόναχο ως «τελευταία πράξη» της ανικανότητάς μας!

Είκοσι χρόνια διένεξης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Μονάχου. Ένα θύμα: ο Ελληνισμός της Γερμανίας. Μια αιτία: η διαχρονική ανικανότητα του ελληνικού κράτους. Η τελευταία πράξη του δράματος του νέου ελληνικού σχολείου του Μονάχου γράφτηκε με τις μπουλντόζες. Αυτές που θα αναλάβουν τις εργασίες κατεδάφισης του σκελετού του κτιρίου ολοκληρώνοντας το έργο τους λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Το οικόπεδο, έκτασης 15 στρεμμάτων, αγοράστηκε από την Ελλάδα το 2001, ωστόσο αντιδράσεις και προσφυγές περιοίκων καθυστέρησαν σημαντικά την έναρξη των οικοδομικών εργασιών με τελική κατάληξη την κατεδάφιση της οικοδομής.

Η εξέλιξη οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, ενώ οι ευθύνες βαραίνουν και τις δύο πλευρές, αλλά η ζυγαριά γέρνει εις βάρος της Ελλάδας. Η προφανής αδιαφορία που επέδειξαν την τελευταία δεκαετία όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις με βασικό επιχείρημα την οικονομική κρίση, που αν και έπαιξε ρόλο δεν αποτελεί τη μοναδική αιτία, οδήγησε στην απώλεια όχι μόνο του οικοπέδου αλλά και του ονείρου ενός ιδιόκτητου σχολείου. Χάθηκε ένα όραμα, όπως επισήμανε στην Deutsche Welle ένας συμπατριώτης μας, ένας Έλληνας του Μονάχου που έχει βαθύτατη γνώση του θέματος.

Γεφύρι της Αρτας

Η υπόθεση -την οποία εδώ και χρόνια παρακολούθησε στενά μέσα από τα ρεπορτάζ της η «δημοκρατία»– ξεκίνησε το 2001, όταν ο Δήμος Μονάχου παραχώρησε αντί τιμήματος 2.500.000 ευρώ στην ελληνική κυβέρνηση οικόπεδο για να χτιστεί σχολείο για τα Ελληνόπουλα της Βαυαρίας. Βασικός όρος της παραχώρησης, οι εργασίες να ολοκληρωθούν εντός προθεσμίας. Το συμβόλαιο περιλάμβανε ρήτρα ότι ο Δήμος Μονάχου θα μπορούσε να διεκδικήσει το οικόπεδο, ενώ υπήρχε και πρόβλεψη υποχρέωσης του αγοραστή να οικοδομήσει το κτιριακό σχολικό συγκρότημα εντός τεσσάρων ετών από την έκδοση οικοδομικής άδειας. Παρ’ όλα αυτά, καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και παρά το γεγονός ότι είχαν συμφωνήσει στην αγορά υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, δεν προχώρησε στην ανοικοδόμηση του σχολείου.

Η οικοδομική άδεια εκδόθηκε το 2008 και τρία χρόνια μετά το δημοτικό συμβούλιο της πόλης είχε ξεκινήσει ήδη τις διαδικασίες για να επιστρέψει σε αυτήν ο χώρος.
Ο δήμος προχώρησε σε αγωγή, η οποία εκδικάστηκε τον Απρίλιο του 2015. Νωρίτερα, μέσα στο 2014, ήταν και η πρώτη φορά που η ελληνική πλευρά θορυβήθηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση, έπειτα από 13 χρόνια απραξίας, και προχώρησε στην προκήρυξη του διαγωνισμού για το έργο, και πάλι με αργοπορία, καθώς οι πρώτες κινήσεις έγιναν οκτώ μήνες μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού. Και πάλι η ελληνική πλευρά είχε σύμμαχο τη δικαστική απόφαση, η οποία κάλεσε το 2015 τα δύο μέρη για τροποποίηση του συμβολαίου αγοράς, αν και κατά την κρίση του δικαστηρίου το ελληνικό κράτος υπείχε καταρχήν την υποχρέωση επιστροφής του οικοπέδου.

Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς υπεγράφη από τις δύο μεριές τροποποιητική σύμβαση, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε ως τις 30/12/15 να έχει ολοκληρωθεί ο κλειστός δομικός σκελετός του κτιρίου και στις 30/12/16 το σύνολο της κατασκευής.

Η ελληνική πλευρά πέτυχε και νέα εξάμηνη παράταση και για τις δύο ημερομηνίες, όμως τελικά δεν κατάφερε να παραδώσει το έργο στην ώρα του. Στις 20 Ιουλίου 2016, και έπειτα από 15 χρόνια παρατάσεων στην αρχική προθεσμία, «το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να μην παράσχει περαιτέρω παράταση και να αξιοποιήσει το δικαίωμα εξαγοράς του ακινήτου στην οδό Hachinger-Bach-Strasse 14a», όπως ανέφερε σε επιστολή του ο αντιδήμαρχος του Μονάχου Γιόζεφ Σμιτ. Με ψήφους 78 υπέρ και 2 κατά η ολομέλεια του Δήμου Μονάχου ενέκρινε τελικά το γκρέμισμα του υπό ανέγερση ελληνικού σχολείου.

Το 2016 το οικόπεδο επέστρεψε και τυπικά στον Δήμο Μονάχου. Οι δικαστικές διαμάχες που ακολούθησαν οδήγησαν τελικά την άνοιξη του 2019 σε μια συμβιβαστική λύση: η Ελλάδα αποσύρθηκε οριστικά αντί αντιτίμου από τη διεκδίκηση του οικοπέδου, το οποίο παραμένει στον δήμο, και η γερμανική πλευρά ανέλαβε να χτίσει σε αυτό ένα γερμανικό γυμνάσιο, καθώς και ένα ελληνικό σχολείο που θα στεγάζει συνολικά 500 Ελληνόπουλα.

«Όλοι οι πολιτικοί έβαλαν ταφόπλακα στο όνειρό μας»

Σε ανοιχτή επιστολή της το 2016 η ελληνική κοινότητα Κάρλσφελντ Μονάχου σε ένα ξέσπασμα για τη διαχρονική ανικανότητα ανέφερε: «Ανίκανοι εκπρόσωποι όσων κυβέρνησαν από το 2001 μέχρι σήμερα, καταφέρατε με την προμελετημένη απόφασή σας να χάσουμε μετά από τόσες θυσίες, αγώνες και αγιασμούς με κορδέλες το όνειρό μας. Η ελληνική κοινότητα σας καταγγέλλει ανοιχτά στον ελληνικό λαό και καλεί την επίσης ανίκανη σημερινή κυβέρνηση, αν έχει το θάρρος, να αναλάβει να ξεσκεπάσει τους υπευθύνους για το αποτέλεσμα. Καλούμε επίσης τη δικαστική εξουσία να ρίξει φως στην υπόθεση».

Πλέον η ελληνική πλευρά μένει χωρίς οικόπεδο και θα μισθώνει μακροχρόνια το σχολικό κτίριο που θα χτίσει ο Δήμος Μονάχου. Κι αυτό ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί ήδη τη δική της σχολική μονάδα, η οποία θα είχε μεγαλύτερη χωρητικότητα και θα μπορούσε να στεγάζει μεγαλύτερο αριθμό Ελλήνων μαθητών. Στην ιδιόκτητη μονάδα προβλεπόταν να μεταφερθούν έξι από τα επτά ελληνικά σχολεία που λειτουργούν σήμερα στο Μόναχο και τα οποία σύμφωνα με πληροφορίες του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στοιχίζουν στο Ελληνικό Δημόσιο 200.000 ευρώ τον μήνα.  Εν μέρει πάντως επιδοτούνται από το κρατίδιο της Βαυαρίας. Ολα αυτά συμβαίνουν με φόντο τους εορτασμούς στο Μόναχο για τα 50 χρόνια λειτουργίας του πρώτου ελληνικού σχολείου της πόλης, το 1969.

Πηγή:Εφημερίδα «δημοκρατία»