Γραφειοκρατικό φόρτο θα προσθέσει η θεσμοθέτηση ανώτατου χρονικού περιθωρίου ολοκλήρωσης των σπουδών των φοιτητών
Το ύψος των τελών αποτελεί θέμα συζήτησης, ώστε να μην είναι
απαγορευτικό από τη μια, αλλά και να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της
"ενθάρρυνσης" της έγκαιρης ολοκλήρωσης, από την άλλη
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
Η θεσμοθέτηση ανώτατου χρονικού περιθωρίου ολοκλήρωσης των σπουδών των φοιτητών στα ΑΕΙ, δεν λύνει κάποιο πρόβλημα.
Αντιθέτως, προσθέτει γραφειοκρατικό φόρτο (και άρα κόστος) για την εξέταση των εξαιρέσεων και τυχόν ενστάσεων, καθώς και πιέσεις προς τους Διδάσκοντες από Φοιτητές / Φοιτήτριες που "κοντεύουν" να ολοκληρώσουν τις σπουδές και κινδυνεύουν με διαγραφή.
Εύλογη λύση είναι η θέσπιση ετήσιων τελών επανεγγραφής μετά τα ν+2 έτη ΣΥΝ τελών εξέτασης για κάθε φορά που εξετάζεται κανείς σε καθένα οφειλόμενο μάθημα μετά τα ν+2 έτη.
Προφανώς, το ύψος των τελών αποτελεί θέμα συζήτησης, ώστε να μην είναι απαγορευτικό από τη μια, αλλά και να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της "ενθάρρυνσης" της έγκαιρης ολοκλήρωσης, από την άλλη.
Για την πλειονότητα των ενδιαφερόμενων, με την έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών το πραγματικό συνολικό κόστος σπουδών ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ (όταν συνυπολογίσει κανείς έστω ένα μόνο επιπλέον έτος σπουδών, σε πόλη εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας).
Επιπλέον, καθώς η Πολιτεία έχει υπολογίσει πόσο κοστίζουν οι σπουδές καθενός Φοιτητή / καθεμιάς Φοιτήτριας λαμβάνοντας υπόψη την κανονική τους διάρκεια, το επιπλέον κόστος που επωμίζεται για τους αργοπορημένους είναι δίκαιο να μετακυλίεται στους ίδιους και όχι στην κοινωνία (μέσω φόρων, κλπ.)
Το επιπλέον κόστος είναι υπαρκτό (εμφανές, σε περίπτωση ύπαρξης εργαστηρίων ή / και κλινικών) και σχετίζεται με μεγαλύτερες αθροιστικές ανάγκες για προσφορά ωρών διδασκαλίας-εξετάσεων, μεγαλύτερες αίθουσες, περισσότερη απασχόληση για τους διδάσκοντες και τους διοικητικούς, η οποία αφαιρείται από αντικείμενα με τα οποία θα έπρεπε να μπορούν να ασχολούνται, ακόμα και επιπλέον κόστος θέρμανσης-ψύξης-ηλεκτρισμού-καθαριότητας κλπ., σε μια λογική "κόστους κύκλους ζωής των σπουδών" ή ενός συνολικού "αποτυπώματος κόστους".
H εξέταση, λοιπόν, του ζητήματος των τελών μετά το ν+2 είναι μια καλή ιδέα.
Αντιθέτως, προσθέτει γραφειοκρατικό φόρτο (και άρα κόστος) για την εξέταση των εξαιρέσεων και τυχόν ενστάσεων, καθώς και πιέσεις προς τους Διδάσκοντες από Φοιτητές / Φοιτήτριες που "κοντεύουν" να ολοκληρώσουν τις σπουδές και κινδυνεύουν με διαγραφή.
Εύλογη λύση είναι η θέσπιση ετήσιων τελών επανεγγραφής μετά τα ν+2 έτη ΣΥΝ τελών εξέτασης για κάθε φορά που εξετάζεται κανείς σε καθένα οφειλόμενο μάθημα μετά τα ν+2 έτη.
Προφανώς, το ύψος των τελών αποτελεί θέμα συζήτησης, ώστε να μην είναι απαγορευτικό από τη μια, αλλά και να λειτουργεί προς την κατεύθυνση της "ενθάρρυνσης" της έγκαιρης ολοκλήρωσης, από την άλλη.
Για την πλειονότητα των ενδιαφερόμενων, με την έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών το πραγματικό συνολικό κόστος σπουδών ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ (όταν συνυπολογίσει κανείς έστω ένα μόνο επιπλέον έτος σπουδών, σε πόλη εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας).
Επιπλέον, καθώς η Πολιτεία έχει υπολογίσει πόσο κοστίζουν οι σπουδές καθενός Φοιτητή / καθεμιάς Φοιτήτριας λαμβάνοντας υπόψη την κανονική τους διάρκεια, το επιπλέον κόστος που επωμίζεται για τους αργοπορημένους είναι δίκαιο να μετακυλίεται στους ίδιους και όχι στην κοινωνία (μέσω φόρων, κλπ.)
Το επιπλέον κόστος είναι υπαρκτό (εμφανές, σε περίπτωση ύπαρξης εργαστηρίων ή / και κλινικών) και σχετίζεται με μεγαλύτερες αθροιστικές ανάγκες για προσφορά ωρών διδασκαλίας-εξετάσεων, μεγαλύτερες αίθουσες, περισσότερη απασχόληση για τους διδάσκοντες και τους διοικητικούς, η οποία αφαιρείται από αντικείμενα με τα οποία θα έπρεπε να μπορούν να ασχολούνται, ακόμα και επιπλέον κόστος θέρμανσης-ψύξης-ηλεκτρισμού-καθαριότητας κλπ., σε μια λογική "κόστους κύκλους ζωής των σπουδών" ή ενός συνολικού "αποτυπώματος κόστους".
H εξέταση, λοιπόν, του ζητήματος των τελών μετά το ν+2 είναι μια καλή ιδέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου