Υπόλειμμα ίσως του πρόωρα τεθνεώτος «παράλληλου προγράμματος» είναι η προαναγγελία από τον Υπουργό Παιδείας της δεύτερης κυβέρνησης… όλο και πιο δεξιά, της θεσμοθέτησης της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Αν δεν συμπεριλαμβανόμουν στον μίζερο κατάλογο εκείνων των αριστερών εκπαιδευτικών που κατηγορούν τους πάντες για «θεσμίτιδα», «όνειρα θερινής νυκτός και νησίδες ευημερίας στον καπιταλισμό», αν δεν κατακεραύνωνα το «άλλο σχολείο» ως λογική συνδιαχειριστική όπου έβρισκα και όπου στεκόμουνα, αν τελικά δεν έπαιρνα και εγγράφως θέση πως το βασικό δεν είναι ο θεσμός αλλά το κατά πόσο μπορεί το κίνημα να διεκδικεί και εκπαιδευτικούς και ποιος δεν θα προτιμούσε έτσι, ειδικά σήμερα, το δωρεάν δημόσιο νηπιαγωγείο, αν τελικά δεν ήμουν όλα αυτά τα «όχι» και τα «δεν» σίγουρα ως νηπιαγωγός θα έκανα χαρές και πανηγύρια. Επιτέλους οι αγώνες για την δίχρονη υποχρεωτική αγωγή, «καμάρι» – αίτημα του κλάδου προ, κατά και μετά τη μνημόνια (αν υπάρχει μετά) δικαιώνονται!
Μάλιστα συνάντησα το αίτημα της δεκατετράχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και σε αφίσες ή συνθήματα της μνημονιακής περιόδου όταν ούτε την υποχρεωτική μονοετή προσχολική αγωγή δεν μπορούσαμε να υπερασπίσουμε! Έ μάλλον σκέφτηκα τότε το κάνουν για να διατηρούν επίκαιρο το θέμα των… επιθετικών αιτημάτων! Μνημόνια εσείς, ανεβάζουμε κατά δύο τα έτη του δωδεκάχρονου σχολείου ως αίτημα για να δείτε εσείς! Με τον ίδιο τρόπο που θα έπεφταν οι κυβερνήσεις και θα άνοιγε ο δρόμος για να πιεστεί «από τα κάτω» η νέα κυβέρνηση που θαρρείς πως έγινε υπερήλιξ του συστήματος μέσα σε λιγότερο από χρόνο…
Βέβαια στο alfavita έγινε αναδημοσίευση ενός άρθρου του Στράτου Στρατηγάκη στην Ναυτεμπορική («Είναι εφικτή η δίχρονη προσχολική αγωγή») που χωρίς να παίρνει ανοιχτά αντιδραστική θέση απέναντι στου εκπαιδευτικούς κατά τα ειωθότα στον τύπο, υποστηρίζει πως «ακόμη και αν αυξηθεί το ωράριό τους, ακόμη και αν γίνουν απάνθρωπες οι εργασιακές τους σχέσεις» δεν μπορούν να πάψουν να χρειάζονται 1700 νέες αίθουσες διδασκαλίας. Που βέβαια χτίζονται με το σταγονόμετρο ενώ έχουν να γίνουν διορισμοί εκπαιδευτικών εδώ και πέντε χρόνια.
Υπάρχει βέβαια και ο «τρόπος» της πλήρους εφαρμογής των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ για την δύναμη της ελάχιστης σχολικής μονάδας -φοβερό εργαλείο αυτό!- αλλά και πάλι σύμφωνα με τον αρθρογράφο αλλά και με την κοινή, μνημονιακή λογική, η κοροϊδία παραμένει.
Γιατί είναι βέβαια πολύ διαφορετικό να διεκδικείς από τον παραγόμενο από τα χέρια της εργατικής τάξης πλούτο ένα κομμάτι για σχολεία, εκπαιδευτικούς (θα πρόσθετα μισθούς, συντάξεις κλπ) και άλλο πράγμα να βάζεις ως προμετωπίδα των αιτημάτων ζητήματα θεσμικής μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης.
Θα πείτε διαμάχη για το φύλο των αγγέλων στους παραδείσους της αριστεράς; Κάθε άλλο. Τα πράγματα είναι απλά:
Για την έλλειψη εκπαιδευτικών και σχολείων δεν μπορεί κανένας να με κοροϊδέψει, κανένας να με «ξεστρατίσει» από τα αιτήματα διεκδίκησης. Δεν επινοούνται και δεν εφευρίσκονται τα ζωτικά στοιχεία της εκπαίδευσης. Είναι ορατά (ή αόρατα εφόσον βρίσκονται σε… έλλειψη) δια γυμνού οφθαλμού. Δεν μας λείπουν οι θεσμοί ούτε αυτοί μας κατοχυρώνουν. Μας λείπουν νηπιαγωγοί και νηπιαγωγεία. Και ο δρόμος της διεκδίκησης τους είναι γνωστός… Διόλου εύκολος δρόμος αλλά ο μόνος που μπορεί να παρέχει κάποια «εξασφάλιση».
Μπορεί κανείς πολύ άνετα να με κοροϊδέψει και να με αποπροσανατολίσει ενσωματώνοντας δήθεν τα θεσμικά αιτήματα του κλάδου. Όπως γίνεται τώρα με την υποχρεωτική 14χρονη εκπαίδευση! Αλλά να με θυμηθείτε το αίτημα θα μασκαρευτεί σε… πραγματική 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Δημήτρης Μάνος, νηπιαγωγός μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών.