Ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας περί αυξήσεως διδακτικών ωρών

Ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας περί αυξήσεως διδακτικών ωρών

 pekp.gr

Προς τον Υπουργό Πολιτισμού και Παιδείας κ. Αριστείδη Μπαλτά.

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ
Διαβάσαμε στον ηλεκτρονικό τύπο, πως υπάρχει πιθανότητα, οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να υποχρεωθούμε σε αύξηση του ωραρίου διδασκαλίας κατά δύο επιπλέον ώρες. Αυτό θα ήταν μια πολύ δυσμενής εξέλιξη για τον κλάδο μας και θα σας δώσω ορισμένα στοιχεία από την προσωπική μου εμπειρία των τελευταίων 21 ετών όπου με τιμή υπηρετώ τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία ως καθηγητής Μουσικής και από τη θέση του καθηγητή Πιάνου στο Μουσικό Σχολείο Λευκάδας από το 2012.

Όταν για τις ανάγκες του σχολείου, διοργανώνουμε κάποια μουσική ή άλλη εκδήλωση, το κάνουμε από τον προσωπικό μας χρόνο. Ένας μήνας τουλάχιστον πολύωρης προετοιμασίας και πρόβας με μαθητές. Εκεί, δεν συμψηφίζουμε τις 2 επιπλέον ώρες που αποδεχθήκαμε λόγω
κρίσης προ διετίας γιατί θεωρούμε αυτονόητο να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις και χωρίκαμία παραχώρηση στα μαθήματα του βασικού μας ωραρίου.

Όταν παρακολουθούμε την καλή λειτουργία και φροντίζουμε τα μουσικά όργανα και τον εξοπλισμό που διαθέτει το σχολείο, δεν ζητήσαμε να απαλλαχθούμε ούτε μισή ώρα από τις υποχρεώσεις μας ως δασκάλων, γιατί θεωρούμε αυτονόητο εφ’ όσον μπορούμε, να
εξασφαλίζουμε την άριστη κατάστασή τους. Αυτές οι ώρες εργασίας, που δεν προσμετρούμε στις 2 επιπλέον, είναι πάρα-πάρα πολλές εκτός από την εξοικονόμηση και ορισμένων κονδυλίων προς όφελος του σχολείου μας.

Όταν γίνονται κάθε είδους εκδηλώσεις, συναυλίες, θεατρικά, σεμινάρια εντός και εκτός του σχολείου, απογεύματα, Σαββατοκύριακα και αργίες, με απαιτήσεις σε διάφορους τομείς (τεχνική κάλυψη, ενημέρωση, υποστήριξη, συντονισμός, μεταφορές εξοπλισμού και μαθητικού δυναμικού κτλ), και πολλές φορές  με οικονομική μας επιβάρυνση, δεν ζητήσαμε να απαλλαγούμε από τις διδακτικές μας υποχρεώσεις γιατί αποτελεί άτυπη συμφωνία όλων των
συναδέλφων, το σχολείο μας να συμμετέχει ενεργά στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μας.

Όταν κάποιος μαθητής ή καθηγητής μας ζητήσει να τον συνοδεύσουμε με το πιάνο (είτε  άλλο όργανο αντίστοιχα) σε κοντσέρτο, σε σύνολο είτε σε οποιαδήποτε καλλιτεχνική ή εκπαιδευτική δραστηριότητα μας ζητηθεί, είναι μεγάλη ευθύνη και κόπος αφού γίνεται αρκετές φορές κάθε χρόνο (πάντως αφιλοκερδώς).
Ας μην επεκταθώ όμως σε τόσα άλλα ζητήματα καλλιτεχνικής, παιδαγωγικής και οργανωτικής φύσης που θα μπορούσαν να αναφερθούν.

Τι θα έλεγαν άραγε και όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές, ένας φιλόλογος για παράδειγμα που για μία ώρα μάθημα, θέλει τρεις να διορθώνει και να διαβάζει ένα σωρό ξεχωριστά αντικείμενα. Τι θα έλεγε ένας γυμναστής, που χειμώνα-καλοκαίρι ξελαρυγγιάζεται στο προαύλιο, τι θα έλεγε ένας αναπληρωτής που θα υποχρεωθεί να διδάξει 25 ώρες κοπιαστικού έργου ίσως με ελάχιστη πείρα και μέσα σε μία τάξη 20-25 μαθητών, με ξεχωριστές ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Στη γενική παιδεία όπου ξεκίνησα, ήταν βαρύ φορτίο οι 21 ώρες (μουσικού χάους) και μεγάλη ανακούφιση μια αργία, μια εκδρομή, έστω και ένα κενό. Φανταστείτε τις 25 ώρες διδασκαλίας!!

Βλέπετε, το κάθε μάθημα στο σχολείο, έχει δυσκολίες που δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί εάν δεν έχει προσωπική εμπειρία και σας διαβεβαιώνω πως λίγο ομοιάζει με τη διδασκαλία στο αμφιθέατρο.Θα μπορούσε ο κάθε συνάδελφος να σας διηγηθεί τις συνθήκες που βιώνει καθημερινά στο σχολείο – στα σχολεία του πολλές φορές, με αδιαπραγμάτευτη αρχή, ο μαθητής να μας βρίσκει πάντοτε στην τάξη με κάθε μάθημα μια νέα πρόκληση εξερεύνησης.
Θα ήταν τραγικό να θέσουμε την εκπαίδευση σε περισσότερο ασφυκτικά πλαίσια που μόνο υποβάθμιση θα φέρουν κύριε Υπουργέ.

Αποδεχθήκαμε προ διετίας, αύξηση δύο ωρών και αυτό ήταν μεγάλη παραχώρηση, λόγω κρίσης, ανάλογα με τις θυσίες και όλου του λαού.
Πλέον καταντάει προκλητική η επανάληψη του επιχειρήματος  αυτού, ενόσω ήδη υφθιστάμεθα πολύπλευρα τις συνέπειές του.

Ελπίζω να μας κατανοείτε και να μας υποστηρίξετε προτού περάσουν τέτοια μέτρα που θα είναι η αρχή του τέλους για την ποιότητα που προσπαθούμε να παρέχουμε στους μαθητές μας αλλά και στις κοινωνίες όπου ο καθ” ένας μας είναι ταγμένος να υπηρετεί.

Σας ευχαριστώ Κατσούλης Λάμπρος

Πηγή