Τα νέα όρια συνταξιοδότησης στην εκπαίδευση

Είναι πλέον γεγονός πως οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σήμερα στα σχολεία και είναι ηλικίας μέχρι 55 ετών, θα πρέπει να υπηρετήσουν μέχρι τα 67 τους χρόνια (τουλάχιστον…) προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια λοιπόν, θα αρχίσει να γίνεται φανερό το πρόβλημα στα σχολεία. Καθηγητές και δάσκαλοι σε υπερώριμη ηλικία να προσπαθούν να διδάξουν παιδάκια ηλικίας 6 έως 12 ετών και έφηβους ηλικίας 12-18.

Το ηλικιακό χάσμα διδασκομένων- διδασκόντων τεράστιο για παιδιά που βρίσκονται ακόμα στη φάση διαμόρφωσης της προσωπικότητας και των προτύπων τους. Οι εκπαιδευτικοί σε ηλικίες που αρχίζουν οι άνθρωποι να κάνουνε κόντρες για το ποιος παίρνει τα περισσότερα χάπια, θα κληθούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες διδασκαλίας, να εξελίξουν τις μεθόδους και να εφαρμόσουν νέες θεωρίες μάθησης που οι περισσότεροι δεν τις έχουν ακουστά ούτε σε επιμορφωτικά σεμινάρια. Με τις φυσικές αντοχές τους σε κάμψη, θα καλούνται να διδάξουν περισσότερες ώρες και με διαφορετική από ό,τι γνώριζαν προσέγγιση.

Είναι προφανές πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θα μπορέσουν να υπηρετήσουν σωστά , ακόμα και οι πιο ευσυνείδητοι και «καλοδιατηρημένοι».
Τις συνέπειες αυτής της μεταρρύθμισης είναι επίσης προφανές πως θα τις νιώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας !
Το θέμα είναι εξαιρετικά κρίσιμο για την παιδεία που σκοπεύει η πολιτεία να παρέχει, όμως δεν έχω διαβάσει κανένα άρθρο από όλους τους ομιλούντες περί συνταξιοδοτήσεων που να θίγει το πρόβλημα.

Η λύση βέβαια δεν είναι η πρόωρη – σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους- συνταξιοδότηση. Αυτά ήταν για άλλες εποχές που φαίνεται πως για όλη την Ευρώπη έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η λύση μπορεί να δοθεί μόνο από μια ρύθμιση, η οποία θα τερματίζει την εκπαιδευτική θητεία των δασκάλων και των καθηγητών στα 60-62 χρόνια και θα τους απασχολεί για τα υπόλοιπα χρόνια του εργασιακού τους βίου,  σε υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας ή άλλες δημόσιες υπηρεσίες και πάντως μακριά από τις αίθουσες διδασκαλίας. Ένα τέτοιο μέτρο, εκτιμώ πως θα ήταν κοινωνικά δίκαιο αφού θα προστάτευε τους μαθητές από κουρασμένους και υπέργηρους δασκάλους αλλά και τους ίδιους τους διδάσκοντες από το να γίνονται αντικείμενο «πλάκας» - με την κακή έννοια - από τους ίδιους τους μαθητές τους.

Πιστεύω πως η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θα δεχόταν με χαρά μια τέτοια ρύθμιση, αφού θα τους ανανέωνε το εργασιακό ενδιαφέρον και θα τους γλίτωνε από την χωρίς αντίκρισμα υπερπροσπάθεια που θα έπρεπε να καταβάλλουν για να ανταποκριθούν στα διδακτικά τους καθήκοντα.     

Βασίλης Μπακούρος

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr