Το 2ο Νηπιαγωγείο Βελβεντού στον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω(του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού προσήλθαν (26-4-2013) οι μαθητές του 2^ου Νηπιαγωγείου Βελβεντού συνοδευόμενοι από τη νηπιαγωγό κ. Άσπα Παπαμίχου διευθύντρια του σχολείου, εν όψει των αγίων ημερών και των ιερών γεγονότων του Πάθους του Κυρίου της Μεγάλης Εβδομάδας

, για σπουδή γεύσης και βίωσης, μέσω των ιερών εικόνων και τοιχογραφιών, των ύμνων, της ψαλμωδίας, των ανοιχτών και αγνών αισθήσεών τους, ως μια πρόγευση για την παιδική εισαγωγή τους με τα μέσα της παιδοκεντρικής εκπαίδευσης στην ανυψωτική πορεία, προσώπων και κοινωνιών, για τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό και τη συνακόλουθη συνάντηση, γνωριμία, φιλία και συνύπαρξη των προσώπων στην κοινωνική τους αδιαίρετη οικουμενική διάσταση.

Οι μαθητές είδαν τις μεγάλες τοιχογραφίες του Ναού στο μεσαίο κλίτος, της έγερσης του Λαζάρου, της Βαϊοφόρου, της Σταύρωσης-Αποκαθήλωσης και της Ανάστασης, άκουσαν για την ερμηνευτική της εικόνας και τον τρόπο λειτουργίας της στη ζωή, δίδοντας οι μαθητές απαντήσεις για τα εικονιζόμενα πρόσωπα και γεγονότα σ’ αυτές, πράγμα που δείχνει τη σπουδαία παιδαγωγική εργασία βάθους των νηπιαγωγών-δασκάλων, που με τον τρόπο αυτό αναδεικνύονται άξιοι μυσταγωγοί των μαθητών τους, που με τα ολάνοιχτα μάτια και τις καθαρές ψυχές τους εγγράφουν ανεξίτηλα στις υπάρξεις τους το όνομα του Κυρίου και τα ιερά γεγονότα του Πάθους Του. Παρατηρώντας οι μαθητές τις εικόνες έλεγαν αυτούσιες φράσεις του Ευαγγελίου. Στην έγερση του Λαζάρου είπαν: Λάζαρε, δεύρο έξω! Στο ‘’Νιπτήρα’’ είπαν: Ο Χριστός πλένει τα πόδια των μαθητών του! Και: Το κάνει για να μας δείξει ‘’να είμαστε ταπεινοί’’ (!) και ‘’να υπηρετούμε ο ένας τον άλλον’’! Ψάλαμε όλοι μαζί το ‘’Κύριε ελέησον’’ και από τα Εγκώμια το: ‘’Ω, γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου τέκνον’’. Γέμισε ο Ναός από παιδική μελωδία. Οι μαθητές πρόσφεραν στον πατέρα Κ. δώρα, που οι ίδιοι έφτιαξαν στο σχολείο τους, δύο ‘’περδίκες’’ σε χειροποίητο καλαθάκι και μία κάρτα-αυγό με την ευχή ‘’Καλό Πάσχα!!’’.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (26-4-2013)

Συγκινούμαι, χαίρομαι και συγχαίρω τις νηπιαγωγούς για όσα καλά, άγια, ανοιχτής και αγαπώσης ανθρωπιάς διδάσκουν στους μικρούς λιλιπούτειους μαθητές τους. Ο κόπος και ο ιδρώτας τους δεν πάει χαμένος, όπως κανένα έργο Παιδείας για συν-υπαρκτική και αδιάκριτη ανθρωπιά, χωρίς κατηγοριοποίηση και απόρριψη του άλλου, δε χάνεται, παρά αφού φυτεύεται (με αντιδράσεις και λοιδωρίες συνήθως, τα παρα- κυκλώματα καλά κρατούν) θα φυτρώσει, θα έρθει ο καιρός (ιδού έρχεται ταχύ) που άνθρωποι, λαοί, έθνη και κοινωνίες θα αποκαθηλώσουν τα διαιρετικά πάθη τους και θα μονιάσουν με δικαιοσύνη και αγάπη, με το αίσθημα της ‘’κοινής τράπεζας’’ ως δυνατότητα πραγματοποίησής

Πηγή:kozan.gr