Περί δράσεων και άλλων σχολικών δραστηριοτήτων
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
Γράφει η Ασημίνα Εξάρχου, φιλόλογος
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μια πληθώρα δράσεων και δραστηριοτήτων, που κάθε χρόνο εισβάλλουν με τρόπο υποχρεωτικό και συχνά αιφνιδιαστικό από το Υπουργείο Παιδείας. Έτσι λοιπόν, εκτός από το ωρολόγιο πρόγραμμα-γνωστό από την αρχή της σχολικής χρονιάς- καλούμαστε οι εκπαιδευτικοί να πραγματοποιήσουμε κι άλλου είδους δραστηριότητες, συχνά με χρονικό ορίζοντα 2-3 ημερών, είτε με αφορμή κάποιες μέρες μνήμης είτε γιατί αυτές συνάδουν με την εκάστοτε φιλοσοφία του Υπουργείου Παιδείας. Ενδεικτικά αναφέρω:
1. Ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας. Έγινε μόδα και θεσμός τα τελευταία χρόνια μια ολόκληρη εβδομάδα να αφιερώνεται σε ομιλίες και δράσεις σχετικές με τις παρακάτω θεματικές ενότητες: α. Διατροφή β. Κυκλοφοριακή Αγωγή γ. Πρόληψη κατά των εξαρτήσεων και του εθισμού. δ. Έμφυλες ταυτότητες. ε. Σεβασμός του άλλου. Να επισημάνω ότι οι παραπάνω θεματικές ενότητες περιέχονται στη διδακτέα ύλη στα βιβλία της Γλωσσικής Διδασκαλίας όλων των τάξεων, στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας και αλλού. Να αναφέρω επίσης ότι ο σεβασμός του άλλου είναι δεξιότητα που καλλιεργείται καθημερινά μέσα από το παράδειγμα και τη στάση του καθενός. Φέτος συζητείται η κατάργηση της θεματικής εβδομάδας. Έχει τελειώσει το Α’ Τετράμηνο και το Υπουργείο ακόμη μελετάει την πιθανή κατάργησή της.
2. Το Ολοκαύτωμα. Εκδηλώσεις στα σχολεία στις 27 Ιανουαρίου, διεθνή ημέρα μνήμης για τις θηριωδίες των Ναζί εναντίον των Εβραίων. Αναρωτιέμαι γιατί όχι εκδηλώσεις για τη γενοκτονία των Ποντίων ή των Αρμενίων ή για άλλες σημερινές φρικαλεότητες ή και όλα τα παραπάνω. Θεωρώ ότι ο Ναζισμός και το Ολοκαύτωμα θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία, όχι απλώς για να επιτελούμε ένα δίωρο καθήκον μνήμης-θαρρώ πως δεν είναι αρκετό- αλλά για να διδάσκουμε στους μαθητές την πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει το ιστορικό γίγνεσθαι. Στη Νεότερη Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου υπάρχει κεφάλαιο για το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και στη Νεοελληνική Λογοτεχνία της Β΄Γυμνασίου υπάρχει απόσπασμα από το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Είναι η καλύτερη στιγμή για να ενταχθεί αρμονικά το Ολοκαύτωμα στη διδακτική διαδικασία.
3. Οι Τρεις Ιεράρχες. Αργία; Σχολική γιορτή;. Φέτος ζήσαμε το αλαλούμ δύο διαφορετικών εγκυκλίων. Τελικά, λίγες μέρες πριν, το Υπουργείο αποφάσισε για κείνη την ημέρα προαιρετικό εκκλησιασμό, υποχρεωτικές εορταστικές εκδηλώσεις και τήρηση του ωρολογίου προγράμματος, δηλαδή κανονικά μαθήματα. Κι αναρωτιέται κανείς. Ο εκκλησιασμός δεν είναι εκδήλωση του σχολείου; Οι εορταστικές εκδηλώσεις, οι οποίες δε γίνονται από μόνες τους αλλά υλοποιούνται με τη δημιουργική πρωτοβουλία κάποιων εκπαιδευτικών, δεν είναι μάθημα άλλης μορφής για τους μαθητές; Κι επιπλέον, το δίωρο μάθημα των Θρησκευτικών δεν επαρκεί, ώστε να γνωρίσουν οι μαθητές την προσφορά των Πατέρων της Εκκλησίας στα Γράμματα;
4. Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού. Τη γιορτάζαμε την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Τη σχολική χρονιά που διανύουμε γιορτάστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου, για να εναρμονιστούμε με την Ευρωπαϊκή ημέρα σχολικού αθλητισμού. Την ημέρα αυτή δεν πραγματοποιούνται μαθήματα αλλά διεξάγονται ενδοσχολικοί αγώνες αθλοπαιδιών. Αντιγράφω από την εγκύκλιο «Κεντρικός στόχος είναι η ενεργοποίηση των μαθητών/τριών για συμμετοχή τους σε οργανωμένες αθλητικές δράσεις εντός του σχολείου, μέσω της ενημέρωσης της μαθητικής κοινότητας για τα ευεργετικά οφέλη της άθλησης σε συνδυασμό με την υγιεινή διατροφή, με στόχο την απόκτηση ενός υγιούς τρόπου ζωής.» Αναρωτιέμαι γιατί δεν αρκεί το δίωρο μάθημα Φυσικής Αγωγής για την πραγματοποίηση των παραπάνω δράσεων.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί αλλά σταματώ εδώ. Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως δε διαφωνώ με το περιεχόμενο των παραπάνω δραστηριοτήτων, οι οποίες συχνά χαρακτηρίζονται από εξαιρετική ποιότητα χάρη στη δουλειά και το μεράκι των εκπαιδευτικών. Οι αντιρρήσεις μου εστιάζονται στα εξής σημεία:
1. Στον αιφνιδιαστικό χαρακτήρα τους, καθώς οι εγκύκλιοι συνήθως φτάνουν στα σχολεία την τελευταία στιγμή, κάτι που αποκλείει τον έγκαιρο και ουσιαστικό προγραμματισμό τους από την αρχή της σχολικής χρονιάς.
2. Στον αποσπασματικό τους χαρακτήρα, αφού με τον τρόπο που γίνονται ως τώρα δεν εντάσσονται ομαλά στην εκπαιδευτική διαδικασία
3. Στον αυταρχικό τους χαρακτήρα δεδομένου ότι οι μόνοι που δεν έχουν τελικά λόγο για το τι γίνεται στα σχολεία τους είναι οι εκπαιδευτικοί.
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μια πληθώρα δράσεων και δραστηριοτήτων, που κάθε χρόνο εισβάλλουν με τρόπο υποχρεωτικό και συχνά αιφνιδιαστικό από το Υπουργείο Παιδείας. Έτσι λοιπόν, εκτός από το ωρολόγιο πρόγραμμα-γνωστό από την αρχή της σχολικής χρονιάς- καλούμαστε οι εκπαιδευτικοί να πραγματοποιήσουμε κι άλλου είδους δραστηριότητες, συχνά με χρονικό ορίζοντα 2-3 ημερών, είτε με αφορμή κάποιες μέρες μνήμης είτε γιατί αυτές συνάδουν με την εκάστοτε φιλοσοφία του Υπουργείου Παιδείας. Ενδεικτικά αναφέρω:
1. Ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας. Έγινε μόδα και θεσμός τα τελευταία χρόνια μια ολόκληρη εβδομάδα να αφιερώνεται σε ομιλίες και δράσεις σχετικές με τις παρακάτω θεματικές ενότητες: α. Διατροφή β. Κυκλοφοριακή Αγωγή γ. Πρόληψη κατά των εξαρτήσεων και του εθισμού. δ. Έμφυλες ταυτότητες. ε. Σεβασμός του άλλου. Να επισημάνω ότι οι παραπάνω θεματικές ενότητες περιέχονται στη διδακτέα ύλη στα βιβλία της Γλωσσικής Διδασκαλίας όλων των τάξεων, στο βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας και αλλού. Να αναφέρω επίσης ότι ο σεβασμός του άλλου είναι δεξιότητα που καλλιεργείται καθημερινά μέσα από το παράδειγμα και τη στάση του καθενός. Φέτος συζητείται η κατάργηση της θεματικής εβδομάδας. Έχει τελειώσει το Α’ Τετράμηνο και το Υπουργείο ακόμη μελετάει την πιθανή κατάργησή της.
2. Το Ολοκαύτωμα. Εκδηλώσεις στα σχολεία στις 27 Ιανουαρίου, διεθνή ημέρα μνήμης για τις θηριωδίες των Ναζί εναντίον των Εβραίων. Αναρωτιέμαι γιατί όχι εκδηλώσεις για τη γενοκτονία των Ποντίων ή των Αρμενίων ή για άλλες σημερινές φρικαλεότητες ή και όλα τα παραπάνω. Θεωρώ ότι ο Ναζισμός και το Ολοκαύτωμα θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία, όχι απλώς για να επιτελούμε ένα δίωρο καθήκον μνήμης-θαρρώ πως δεν είναι αρκετό- αλλά για να διδάσκουμε στους μαθητές την πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει το ιστορικό γίγνεσθαι. Στη Νεότερη Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου υπάρχει κεφάλαιο για το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και στη Νεοελληνική Λογοτεχνία της Β΄Γυμνασίου υπάρχει απόσπασμα από το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Είναι η καλύτερη στιγμή για να ενταχθεί αρμονικά το Ολοκαύτωμα στη διδακτική διαδικασία.
3. Οι Τρεις Ιεράρχες. Αργία; Σχολική γιορτή;. Φέτος ζήσαμε το αλαλούμ δύο διαφορετικών εγκυκλίων. Τελικά, λίγες μέρες πριν, το Υπουργείο αποφάσισε για κείνη την ημέρα προαιρετικό εκκλησιασμό, υποχρεωτικές εορταστικές εκδηλώσεις και τήρηση του ωρολογίου προγράμματος, δηλαδή κανονικά μαθήματα. Κι αναρωτιέται κανείς. Ο εκκλησιασμός δεν είναι εκδήλωση του σχολείου; Οι εορταστικές εκδηλώσεις, οι οποίες δε γίνονται από μόνες τους αλλά υλοποιούνται με τη δημιουργική πρωτοβουλία κάποιων εκπαιδευτικών, δεν είναι μάθημα άλλης μορφής για τους μαθητές; Κι επιπλέον, το δίωρο μάθημα των Θρησκευτικών δεν επαρκεί, ώστε να γνωρίσουν οι μαθητές την προσφορά των Πατέρων της Εκκλησίας στα Γράμματα;
4. Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού. Τη γιορτάζαμε την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Τη σχολική χρονιά που διανύουμε γιορτάστηκε στις 27 Σεπτεμβρίου, για να εναρμονιστούμε με την Ευρωπαϊκή ημέρα σχολικού αθλητισμού. Την ημέρα αυτή δεν πραγματοποιούνται μαθήματα αλλά διεξάγονται ενδοσχολικοί αγώνες αθλοπαιδιών. Αντιγράφω από την εγκύκλιο «Κεντρικός στόχος είναι η ενεργοποίηση των μαθητών/τριών για συμμετοχή τους σε οργανωμένες αθλητικές δράσεις εντός του σχολείου, μέσω της ενημέρωσης της μαθητικής κοινότητας για τα ευεργετικά οφέλη της άθλησης σε συνδυασμό με την υγιεινή διατροφή, με στόχο την απόκτηση ενός υγιούς τρόπου ζωής.» Αναρωτιέμαι γιατί δεν αρκεί το δίωρο μάθημα Φυσικής Αγωγής για την πραγματοποίηση των παραπάνω δράσεων.
Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί αλλά σταματώ εδώ. Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως δε διαφωνώ με το περιεχόμενο των παραπάνω δραστηριοτήτων, οι οποίες συχνά χαρακτηρίζονται από εξαιρετική ποιότητα χάρη στη δουλειά και το μεράκι των εκπαιδευτικών. Οι αντιρρήσεις μου εστιάζονται στα εξής σημεία:
1. Στον αιφνιδιαστικό χαρακτήρα τους, καθώς οι εγκύκλιοι συνήθως φτάνουν στα σχολεία την τελευταία στιγμή, κάτι που αποκλείει τον έγκαιρο και ουσιαστικό προγραμματισμό τους από την αρχή της σχολικής χρονιάς.
2. Στον αποσπασματικό τους χαρακτήρα, αφού με τον τρόπο που γίνονται ως τώρα δεν εντάσσονται ομαλά στην εκπαιδευτική διαδικασία
3. Στον αυταρχικό τους χαρακτήρα δεδομένου ότι οι μόνοι που δεν έχουν τελικά λόγο για το τι γίνεται στα σχολεία τους είναι οι εκπαιδευτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου