Πώς εξασφαλίζεται Ποινική προστασία του Συλλόγου διδασκόντων στην «Ειδική Συνεδρίαση»

Γιάννης Π .Πλατάρος -Μαθηματικός, πρώην Διευθυντής Εκπαίδευσης
Δεν μπορώ να κρύψω από τον αναγνώστη, ότι για το παρόν σημείωμα προβληματίστηκα εξαιρετικά. Από την μια η ΟΛΜΕ, που δεν λαμβάνει καταγγελτική θέση στην διαδικασία της νέας ψηφοφορίας του Συλλόγου και της νέας αξιολόγησης.
Ας  γίνεται με «φύλλα αξιολόγησης»  και όχι με ψηφοδέλτια, ας λέγεται «αποτίμηση» και όχι αξιολόγηση. Από την άλλη, όταν δεν είσαι θεσμικός εκπρόσωπος, πώς θα δώσεις «γραμμή» στον κλάδο; Πείθεις; Είσαι αποτελεσματικός; Ρίχνεις «τουφεκιά στον αέρα» πριν παραδοθείς; Το σκέφτηκα πολύ. Και περίμενα να καταλαγιάσει το θυμικό απ΄ όσα καινοφανή δρομολογούνται εις βάρος του κλάδου. Δεν πρέπει να κρύψω, ότι ιδεολογικά είμαι υπέρ της αξιολόγησης, αλλά όχι της «τιμωρητικής» ούτε της έχουσας συνέπειες απόλυσης. Θα μπορούσα να πώ «…εμένα θα μου φτιάξουν καλή εισήγηση…δεν έχουν λόγο  κατά μου…»  Και άλλα που θα μπορούσα να σκεφθώ. Και σκέφθηκα. Πρυτάνευσε η φωνή της συναδελφικότητας. Και της έξωθεν καλής πίστης.
Πρέπει λοιπόν να συναδελφικά και μόνον, αν νομίζω ότι γνωρίζω κάτι καλά, να το υποδείξω στον κλάδο.
Πολύ φοβάμαι, είμαι σίγουρος, ότι σε όλη την Ελλάδα, θα έχουμε κακή εμπλοκή του Σ.Δ. με συναδέλφους. Αυτό είναι άμεσο και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Το έμμεσο είναι ότι θεσμοθετείται σιγά-σιγά, με ευθύνη των συναδέλφων και των Συλλογικών εκφράσεών μας, η χειρότερης μορφής αξιολόγηση που μπορεί να υπάρξει. Με αφετηρία την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών προς τους Διευθυντές επέρχεται η αξιολόγηση των μαθητών και Γονέων  προς τους εκπαιδευτικούς. Ακολουθεί νομοτελειακά η υπαγωγή μας στους Δήμους.  Ας το διαψεύδουν άπαντες. Όσοι πιστεύουν ότι «οι καλύτεροι κριτές των εκπαιδευτικών είναι οι μαθητές τους» έχουν απόλυτο δίκιο, πλην όσοι δεν τυχαίνει να το έχουν υπ΄όψιν τους, ας αναζητήσουν στο διαδίκτυο τι είναι το «φαινόμενο Hawthorne» που παρατηρήθηκε προπολεμικά στις διαδικασίες έρευνας των Κοινωνικών Επιστημών. Ή , ας σκεφθούν πώς μπορεί να αλλάξει η άποψη ενός προσώπου όταν γνωρίζει ότι άποψή του «μετράει» σε σχέση με το να γνωρίζει ότι η άποψή του «δεν μετράει.»
Πάμε λοιπόν στην άμεση απειλή :
1.    Αν ολόκληρος  ο Σύλλογος  ψηφίσει στις τέσσερις ερωτήσεις «Συμφωνώ» δεν υπάρχει καμία απειλή.
2.    Αν υπάρξει έστω ένα και μοναδικό «Δεν συμφωνώ» σε μία και μοναδική ερώτηση, αρχίζουν δυνητικά τα προβλήματα.
3.    Αν πέσουν πολλά «δεν συμφωνώ» και αν δεν κριθεί τελικά  θετικά από το Συμβούλιο επιλογής ο κρινόμενος, αρχίζει μια ενδεχόμενη ταλαιπωρία.  
Ο κάθε αξιολογούμενος, ανέκαθεν είχε δικαίωμα εκτός από ενστάσεις και προσφυγή στα Διοικητικά δικαστήρια , να προσφύγει και στα ποινικά. Να κάνει δηλ. μήνυση κατά των μελών του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Αυτό -επαναλαμβάνω- υπήρχε ανέκαθεν. Τώρα στο κάδρο μπαίνει και ο Σύλλογος διδασκόντων και μάλιστα για εισηγητική κρίση, κρίση, που δεν είναι θεσμικώς αποφασιστική.
Αν ένας υποψήφιος κάνει μήνυση κατά του Συλλόγου, ιδίως όταν έχει επιμετρηθεί  παμψηφία στο  «δεν συμφωνώ» τότε οι μυστικότητα της διαδικασίας, πάει περίπατο. Φωτογραφίζεται όλος ο Σύλλογος να κατακρίνει έναν υποψήφιο. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν Σύλλογος έχει δίκιο ή όχι. Απολύτως καμία. Σημασία έχει αν βάσισε την κρίση του σε αντικειμενικά Υπηρεσιακά στοιχεία. Δεν υπάρχουν σίγουρα τέτοια. Εναλλακτικώς αν την βάσισε σε συγκεκριμένα γεγονότα που πρέπει να αποδειχθούν στο δικαστήριο. Η εμπλοκή με δικαστήρια είναι φοβερή. Ας είσαι αθώος. Ιδίως όταν είσαι αθώος. Κι αν τα αντικειμενικά γεγονότα δεν αποδειχθούν στο δικαστήριο (=δύο τουλάχιστον αξιόπιστοι αυτόπτες και αυτήκοοι  μάρτυρες που θα δεχθούν  καταθέσουν κατά του μηνυτή) τότε επέρχεται βεβαία καταδίκη. Ας έχουν και δίκιο επί της ουσίας διότι ο υποψήφιος όντως μπορεί να είναι «κέρατο βερνικωμένο»  
Η πηγή όλων των δυνητικών ταλαιπωριών είναι το θεσμικό πλαίσιο της εισήγησης που δεν είναι Συνταγματικά σύμφωνο. Ακόμα και σύμφωνο να ήταν, η μήνυση μπορεί να υποβληθεί και η ταλαιπωρία να επιτελεστεί. Γιατί όμως να υποβληθεί κατά του Σ.Δ. και όχι κατά του Συμβουλίου Επιλογής που έχει και αποφασιστικό χαρακτήρα; Κάποιος μπορεί αυτά που αναφέρω να τα θεωρήσει είτε υπερβολικά, είτε άτοπα, είτε φαντασιοπληξίες. Είναι δικαίωμά του και μάλιστα σεβαστό. Αν όμως το κλίμα στον Σύλλογο «μυρίζει μπαρούτι» για κάποιον υποψήφιο, θεωρώ, ότι ο μόνος τρόπος θωράκισης ενός εκπαιδευτικού, είναι η ενεχείρηση στον πρακτικογράφο του παρακάτω Υπηρεσιακού Σημειώματος.  
Υπηρεσιακό Σημείωμα
Του: …………………………………………………………………………………………………………..
Προς κ. /κα πρακτικογράφο Συλλόγου Διδασκόντων είτε κ. /κα Προεδρεύοντα/ουσα
(Σχετ. ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ ΦΕΚ 1349/2002 Αρθρο 37 παράγραφος 15)
Σύμφωνα με το ως άνω σχετικό, παρακαλώ να καταγραφεί η άποψή μου προς την όλη διαδικασία του «Πρακτικού Ειδικής Συνεδρίασης» (Άρθρο 1 Ν. 4473/2017)
1.    Δηλώνω παρών/ούσα καθ΄όλη την διάρκεια τα συνεδρίασης.
2.    Αρνούμαι την καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, άμεσο ή έμμεσο την συμμετοχή μου στην διαμόρφωση οιασδήποτε εισηγητικής κρίσης ή αποτίμησης υπέρ ή κατά οιουδήποτε προσώπου υποψηφίου Διευθυντή στις παρούσες κρίσεις για τους παρακάτω βάσιμους και αληθείς λόγους, για κάθε έναν και εν συνόλω:
Α) Πρόκειται για  ανώνυμη πράξη της Διοίκησης η οποία σύμφωνα με τις βασικές Συνταγματικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου είναι παράτυπη. Διεξάγεται με διπλωνόμενα φύλλα αποτίμησης που διασφαλίζουν το ανώνυμο της διαδικασίας και άρα υπεκφεύγει ο ανώνυμος συντάκτης  από  μελλοντική ενδεχόμενη λογοδοσία αν ενδεχομένως ο κρινόμενος θεωρήσει ότι δεν έλαβε δικαία κρίση.
Β) Πρόκειται για αναιτιολόγητη πράξη της Διοίκησης, η οποία δεν βασίζεται σε καταγεγραμμένα πραγματικά περιστατικά, έγγραφα, γεγονότα, αποφάσεις, πράξεις κτλ επί των οποίων θα στηριχθεί η όποια κρίση και στα οποία δεν έχω άμεση πρόσβαση ούτε δικαίωμα ελέγχου. Αποκλείεται η δυνατότητα ερωτήσεων στον κρινόμενο από τις οποίες ενδεχομένως θα διασφαλιστεί δικαία αποτίμηση, αφού δύνανται να αρθούν παρεξηγήσεις, να δοθούν διασαφηνίσεις, εξηγήσεις , δέουσες ερμηνείες επί παρατηρηθεισών συμπεριφορών  ώστε να κατοχυρωθεί δικαία κρίση και αποτίμηση.
Γ) Δεν παρέχεται στον κρινόμενο το Συνταγματικό δικαίωμα «έκφρασης αντιρρήσεων» πριν την κρίση του σώματος του Συλλόγου Διδασκόντων, ώστε να  διασφαλιστεί απολύτως δικαία εισηγητική κρίση.
Δ) Επί ομοειδούς και πλήρως αναλόγου πρακτικής ψηφοφορίας, με μυστικό τρόπο και με απουσία  αιτιολόγησης, για την εξαγωγή κρίσης για πλήρωση Διευθυντών Σχολικών Μονάδων, το Σ.τ.Ε. στην ολομέλειά του, απεφάνθη οριστικώς και επισήμως, ότι αυτό συνιστά μη συμφωνία με την Συνταγματική νομιμότητα. (Απόφαση Σ.τ.Ε. 711/2017)
Ε) Στο έντυπο αποτίμησης, στις τέσσερις ερωτήσεις του, δεν υπάρχει διαβάθμιση των απαντήσεων, ούτε δυνατότητα για αποτύπωση σε μία ή σε όλες της ερωτήσεις της επιλογής «Δεν γνωρίζω/ Δεν απαντώ» γεγονός που παραβιάζει κάθε  αρχή Επιστήμης, Λογικής και γενικών Αρχών Δικαίου, απολύτως απαραίτητα συστατικά κάθε δικαίας κρίσης.
ΣΤ) Τα κριτήρια αποτίμησης είναι ανύπαρκτα και δεν περιγράφονται στον σχετικό νόμο ή οπουδήποτε αλλού κατά σαφή και μονοσήμαντο τρόπο ώστε να αποκλείονται αμφισημείες και πολλαπλές ερμηνείες επί της ιδίας παρατηρηθείσας συμπεριφοράς.
Για όλους λοιπόν τους παραπάνω λόγους και για κάθε έναν ξεχωριστά:
Δεν μετέχω στην διαμόρφωση κρίσης   χωρίς να υπάρχουν τα απολύτως συγκεκριμένα εχέγγυα και προϋποθέσεις δικαίας εισηγητικής κρίσης υπέρ ή κατά οιουδήποτε προσώπου, υποψηφίου Διευθυντή Σχολικής μονάδας.
Αποποιούμαι  κάθε ποινικής και πειθαρχικής ευθύνης για την όλη αυτή παράτυπη διαδικασία όπως την περιέγραψα παραπάνω.
Υπογράφω το πρακτικό, όπως υποχρεούμαι, μετά και την καταγραφή της αιτιολογημένης άποψής μου.