Υπουργός:Δεν θα μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στα Φροντιστήρια σε πρώτη φάση

Η πρόταση Κ. Γαβρόγλου για το “χτύπημα” των Φροντιστηρίων

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

“Εγώ προσωπικά νομίζω ότι σε πρώτη φάση δεν θα αλλάξει ο αριθμός των παιδιών που πάνε  Φροντιστήριο,  γιατί ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη στο σύστημα”.
Την εκτίμηση αυτή διατύπωσε ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου ραδιοφωνικού σταθμού   αν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα Φροντιστήρια για τις αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής των υποψηφίων στα ΑΕΙ.
 Ο υπουργός Παιδείας τόνισε επίσης ότι: “Σε πρώτη φάση δεν θα αλλάξει ο αριθμός των παιδιών που πάνε γιατί o κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη στο σύστημα. Άρα μιλάμε για ένα πολύ μακροπρόθεσμο 3,4,5 χρόνια που θα αλλάξει νοοτροπία…”
Η πρόταση Κ. Γαβρόγλου για το “χτύπημα” των Φροντιστηρίων
Διαμόρφωση μιας πολιτικής που σταδιακά θα περιορίζει τον ρόλο της παραπαιδείας που λειτουργεί απαξιωτικά ως προς το σύνολο του εκπαιδευτικού μας συστήματος και ιδίως στο Λύκειο,  εισηγήθηκε ως  πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ο υπουργός Κ. Γαβρόγλου  στην πρόταση 100 σελίδων για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, διευκρινίζοντας ότι “Αυτό πρέπει να γίνει χωρίς αφορισμούς, αναγνωρίζοντας τον ιδιόμορφο εκπαιδευτικό ρόλο των φροντιστηρίων στο παρελθόν αλλά και συμβάλλοντας στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας στο σχολείο και τους λειτουργούς του”.
1.Συνοπτική περιγραφή της πρότασης/έννοιας
Η πρόταση επιχειρεί να απαντήσει με τον περισσότερο πρόσφορο τρόπο στα παρακάτω ζητήματα:
1. Περιορισμός του ρόλου της παραπαιδείας, η οποία, ιδιαίτερα στη Λυκειακή βαθμίδα λειτουργεί ανταγωνιστικά και υπονομευτικά στο Λύκειο, απαξιώνοντας τον εκπαιδευτικό του ρόλο ή και τονίζοντας ως κύρια λειτουργία της ανώτερης Δευτεροβάθμιας την προετοιμασία για την Τριτοβάθμια, ευνοώντας τη διδασκαλία για τις εξετάσεις και όχι για τη μόρφωση και την ανάπτυξη της προσωπικότητας και της κοινωνικής συνείδησης των μαθητών. Από αυτή την άποψη ο περιορισμός της παραπαιδείας συνδέεται με την προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου του Λυκείου.
2. Αλλαγή της νοοτροπίας της κοινωνίας και ανάκτηση της εμπιστοσύνης της, στην ικανότητα του σχολείου, να επιτελέσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο στους τομείς που κυριαρχεί η παραπαιδεία.
3. Σταδιακή συρρίκνωση μιας δραστηριότητας η οποία από τη μια πλευρά αποτελεί διέξοδο απασχόλησης αλλά ταυτόχρονα (μέσω κυρίως των ιδιαιτέρων μαθημάτων) είναι προνομιακό πεδίο παραοικονομίας και πιθανής συναλλαγής.
Τεκμηρίωση: Ποια προβλήματα επιλύονται; Τι θα επιτευχθεί με την πρόταση;
Η Ελλάδα αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση έντασης ενός φαινομένου που υπάρχει και σε άλλες χώρες, κυρίως σε αυτές που η επιτυχία στις εξετάσεις υψηλού διακυβεύματος (high-stakesexams) αποτελεί όχι μόνο εκπαιδευτικό αλλά και κοινωνικό στόχο (όπως είναι πολλές κοινωνίες της Άπω Ανατολής), και σε αυτές που το εκπαιδευτικό σύστημα είναι απαξιωμένο και δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις σημαντικού αριθμού οικογενειών.
Ταυτόχρονα η παραπαιδεία αποτελεί παράγοντα:
(α) νόθευσης της πραγματικής εικόνας της εκπαίδευσης, όπως π.χ. αποτυπώνεται στις εξετάσεις εισαγωγής την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αφού υποκαθιστά την εκπαίδευση στο σχολείο και ενισχύει όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα πρόσβασης σε αυτή,
(β) ενίσχυσης των κοινωνικών ανισοτήτων, καθώς πρόκειται για παροχή που μπορεί κάποιος να «αποκτήσει» σύμφωνα με τις οικονομικές του δυνατότητες,
(γ) υποβάθμισης του ρόλου του σχολείου, καθώς το υποκαθιστά στη συνείδηση της κοινωνίας ως αποτελεσματικότερη διαδικασία εκπαίδευσης,
(δ) αλλοίωσης και της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς συνυπάρχουν μαθητές «δύο ταχυτήτων», αυτοί που έχουν εξωσχολική βοήθεια και αυτοί που δεν έχουν, με συνέπεια την αύξηση της δυσκολίας ανταπόκρισης των εκπαιδευτικών στις πραγματικές ανάγκες όλων των μαθητών και τελικά αύξηση των μαθησιακών ανισοτήτων στην τάξη.
Προϋποθέσεις επιτυχίας/υλοποίησης
Προϋποθέσεις επιτυχίας της πρότασης αποτελούν:
• Η δυνατότητα του σχολείου να ικανοποιεί τις ανάγκες που
σήμερα καλύπτουν τα φροντιστήρια και η παραπαιδεία, π.χ. σε ό,τι αφορά τη βασική πιστοποίηση της γνώσης ξένων γλωσσών και νέων τεχνολογιών, την ενισχυτική διδασκαλία στους αδύναμους μαθητές.
• Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας για τη δυνατότητα του σχολείου να επιτελέσει τον ρόλο του.
• Η μείωση της πίεσης για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μέσω ενός νέου συστήματος εισαγωγής.