Γιατί είναι γκρίζο το σχολικό τοπίο
Του Νίκου Τσούλια
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς πάντα είχε δυσκολίες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια λόγω των οικονομικών δυσχερειών και των συνεχών αλλαγών των κυβερνητικών σχημάτων. Ωστόσο, η φετινή χρονιά παρουσιάζει τη σχολική εικόνα σε ένα πλήρες γκρίζο σκηνικό. Δυστυχώς ο λόγος για αυτή τη δραματική εξέλιξη δεν είναι μόνο οικονομικός, που τείνει να αποτελεί και τη δικαιολογία για την κάθε λογής πολιτική ανικανότητα. Βασικότατος λόγος εμφάνισης των πολλαπλών προβλημάτων στην εκπαίδευση είναι η έλλειψη ακόμα και ενός γενικού σχεδίου για το «σχολικό γίγνεσθαι».
Αντί η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας (του κ. Μπαλτά) να ασκήσει μια πολιτική συμμαζέματος της όλης κατάστασης, είχε ως στόχο την εκδήλωση διάφορων λαϊκίστικων και δημαγωγικών αντιλήψεών του. Γνωρίσαμε τις πρωτόγνωρες επιλογές του Υπουργείου όσον αφορά την έννοια της αριστείας και τον θεσμό των πρότυπων και πειραματικών σχολείων και την επιστροφή της πλήρους κομματικοποίησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και την πλήρη τακτοποίηση των «δικών μας παιδιών» στη θέση των Περιφερειακών Διευθυντών της εκπαίδευσης και αλλού. Είδαμε επίσης την αδυναμία αξιοποίησης των ευρωπαϊκών πόρων και το βάλτωμα των αναπτυξιακών δυνατοτήτων στην παιδεία, ενώ και το όλο κλίμα της διαχειριστικής πολιτικής είναι άκρως αρνητικό αρκεί να σημειώσουμε ότι και οι υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών έχουν καθυστερήσει πολύ πέραν του δέοντος. Έτσι χιλιάδες εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν πού θα εργαστούν, με αποτέλεσμα τα σχολεία να παρουσιάζουν σοβαρά κενά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν σ’ αυτό το πρόβλημα προστεθεί και η αδυναμία των αναγκαίων διορισμών, τότε γίνεται αντιληπτό τοις πάσι ότι οι ελλείψεις των εκπαιδευτικών θα είναι το κύριο πρόβλημα στη φετινή σχολική χρονιά, αφού υπολογίζονται σε 20.000 τα κενά των εκπαιδευτικών! Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν είχε ούτε τη γενική εικόνα των προβλημάτων και απλώς …περίμενε το χρόνο να “εκδηλώσει” το όλο εκπαιδευτικό τοπίο.
Και στην ιδιωτική εκπαίδευση τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, και αυτό όχι μόνο εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση με το …αριστερό και πιο σκληρό μνημόνιό της αρχικά ενέταξε εδώ Φ.Π.Α. της κλίμακας του 23%, στη συνέχεια προχώρησε σε επιλεκτικές εξαιρέσεις της εφαρμογής του μέτρου, για κάποιο διάστημα κινήθηκε στο πάγωμά του μετά από την παρέμβαση που έγινε από τη Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τελευταία εμφανίζεται να το ενεργοποιεί και πάλι. Το πιο φοβερό στην όλη ιστορία είναι ότι θεώρησε την εφαρμογή Φ.Π.Α. του 23% στα δίδακτρα των μαθητών – που θα την χρεώνονταν οι γονείς – ως «αριστερή πολιτική» (!), όπως κατέγραψε και ως προοδευτικό μέτρο την αντίθεση στην έννοια τηςαριστείας… Το πρόβλημα έχει μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις όσον αφορά τα φροντιστήρια. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες καλούνται να πληρώνουν μεγάλο και δυσβάστακτο οικονομικό “χαράτσι”. Πώς μπορούν να σηκώσουν ένα τόσο μεγάλο χρηματικό βάρος στις νέες ακόμα πιο μαύρες οικονομικές συνθήκες του τρίτου και επαχθέστερου μνημονίου;
Η μόνη θεσμική παρέμβαση που έκανε το Υπουργείο Παιδείας ήταν η αλλαγή του «εξεταστικού συστήματος» του λυκείου (με την έντονη ελαστικοποίησή του) και του «συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» με την επαναφορά ουσιαστικά του πάλαι ποτέ αναχρονιστικού και αντιεκπαιδευτικού θεσμού των Δεσμών των παλιότερων δεκαετιών. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στους επτά μήνες διακυβέρνησης του σχήματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα αλλά δεν «άνοιξε» και κανένα ουσιαστικό ζήτημα στην εκπαίδευση: στα αναλυτικά προγράμματα, στα σχολικά βιβλία, στην επιμόρφωση και στην παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες κλπ. Κατάφερε δε με τις παλινωδίες της να φέρει πίσω και το θέμα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αφού δεν είχε εκτιμήσει ορθολογικά ούτε τις νομικές όψεις του ζητήματος!
Η εικόνα διάλυσης της εκπαίδευσης παρουσιάζεται και μέσα από σχετικές επιστημονικές έρευνες και αποτελεί μια εδραία κοινωνική / συλλογική θεώρηση. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, «το έργο της κυβέρνησης αξιολογείται ως αρνητικό ή πολύ αρνητικό από το 56,5% των πολιτών, με μόλις το 16% να το θεωρεί θετικό ή πολύ θετικό στη δε παιδεία, η μέση βαθμολογία της κυβέρνησης από τους πολίτες υποχωρεί στο 3,1 από 4,2 τον Απρίλιο και εδώ, το 34,5% βαθμολογούν με μηδέν και το 1,5% με δέκα». Δηλαδή ούτε τα “σκληρά” κομματικά μέλη δεν κατανόησαν το «έργο» του κ. Μπαλτά και της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α…
Φυσικά έχει νόημα και αξία να παρουσιαστούν οι προηγούμενες προεκλογικές εξαγγελίες αλλά και οι δεσμεύσεις του κ. Τσίπρα στο περίφημο πλέον «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», στο πρόγραμμα –φάντασμα, για να καταδειχτεί όχι απλά και μόνο η χωρίς προηγούμενο δημαγωγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά και η καλά σχεδιασμένη εξαπάτηση του ελληνικού λαού και της εκπαιδευτικής κοινότητας – κάτι που θα επιχειρηθεί σε επόμενο άρθρο. Και αυτό έχει και πολιτική και ηθική αξία, γιατί η χώρα ξαναβρίσκεται σε εκλογική περίοδο μόνο και μόνο για να λύσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το εσωκομματικό του πρόβλημα, και οι αριστεροί κομισάριοι επιχειρούν ήδη καινούργια πολιτική πρόταση για την εφαρμογή (!) αυτή τη φορά του δικού τους «προοδευτικού» μνημονίου και για την πρόκληση ακόμα περισσότερων «ρωγμών στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα» σαν αυτή που πέτυχαν με το capital control των ελληνικών τραπεζών, με τον κλονισμό της εγχώριας αγοράς, με το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων και με την νέα φουρνιά χιλιάδων απολύσεων εργαζομένων.
Αλλά μήπως όλα αυτά τα καινούργια προβλήματα που πλήττουν την ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι «αριστερή πολιτική» και η χώρα μας πορεύεται στο φωτεινό δρόμο της προόδου, που απλώς δεν τον έχουμε κατανοήσει;
anthologio
Η έναρξη της σχολικής χρονιάς πάντα είχε δυσκολίες και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια λόγω των οικονομικών δυσχερειών και των συνεχών αλλαγών των κυβερνητικών σχημάτων. Ωστόσο, η φετινή χρονιά παρουσιάζει τη σχολική εικόνα σε ένα πλήρες γκρίζο σκηνικό. Δυστυχώς ο λόγος για αυτή τη δραματική εξέλιξη δεν είναι μόνο οικονομικός, που τείνει να αποτελεί και τη δικαιολογία για την κάθε λογής πολιτική ανικανότητα. Βασικότατος λόγος εμφάνισης των πολλαπλών προβλημάτων στην εκπαίδευση είναι η έλλειψη ακόμα και ενός γενικού σχεδίου για το «σχολικό γίγνεσθαι».
Αντί η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας (του κ. Μπαλτά) να ασκήσει μια πολιτική συμμαζέματος της όλης κατάστασης, είχε ως στόχο την εκδήλωση διάφορων λαϊκίστικων και δημαγωγικών αντιλήψεών του. Γνωρίσαμε τις πρωτόγνωρες επιλογές του Υπουργείου όσον αφορά την έννοια της αριστείας και τον θεσμό των πρότυπων και πειραματικών σχολείων και την επιστροφή της πλήρους κομματικοποίησης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και την πλήρη τακτοποίηση των «δικών μας παιδιών» στη θέση των Περιφερειακών Διευθυντών της εκπαίδευσης και αλλού. Είδαμε επίσης την αδυναμία αξιοποίησης των ευρωπαϊκών πόρων και το βάλτωμα των αναπτυξιακών δυνατοτήτων στην παιδεία, ενώ και το όλο κλίμα της διαχειριστικής πολιτικής είναι άκρως αρνητικό αρκεί να σημειώσουμε ότι και οι υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών έχουν καθυστερήσει πολύ πέραν του δέοντος. Έτσι χιλιάδες εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν πού θα εργαστούν, με αποτέλεσμα τα σχολεία να παρουσιάζουν σοβαρά κενά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν σ’ αυτό το πρόβλημα προστεθεί και η αδυναμία των αναγκαίων διορισμών, τότε γίνεται αντιληπτό τοις πάσι ότι οι ελλείψεις των εκπαιδευτικών θα είναι το κύριο πρόβλημα στη φετινή σχολική χρονιά, αφού υπολογίζονται σε 20.000 τα κενά των εκπαιδευτικών! Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν είχε ούτε τη γενική εικόνα των προβλημάτων και απλώς …περίμενε το χρόνο να “εκδηλώσει” το όλο εκπαιδευτικό τοπίο.
Και στην ιδιωτική εκπαίδευση τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά, και αυτό όχι μόνο εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης. Η κυβέρνηση με το …αριστερό και πιο σκληρό μνημόνιό της αρχικά ενέταξε εδώ Φ.Π.Α. της κλίμακας του 23%, στη συνέχεια προχώρησε σε επιλεκτικές εξαιρέσεις της εφαρμογής του μέτρου, για κάποιο διάστημα κινήθηκε στο πάγωμά του μετά από την παρέμβαση που έγινε από τη Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τελευταία εμφανίζεται να το ενεργοποιεί και πάλι. Το πιο φοβερό στην όλη ιστορία είναι ότι θεώρησε την εφαρμογή Φ.Π.Α. του 23% στα δίδακτρα των μαθητών – που θα την χρεώνονταν οι γονείς – ως «αριστερή πολιτική» (!), όπως κατέγραψε και ως προοδευτικό μέτρο την αντίθεση στην έννοια τηςαριστείας… Το πρόβλημα έχει μεγάλες κοινωνικές διαστάσεις όσον αφορά τα φροντιστήρια. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες καλούνται να πληρώνουν μεγάλο και δυσβάστακτο οικονομικό “χαράτσι”. Πώς μπορούν να σηκώσουν ένα τόσο μεγάλο χρηματικό βάρος στις νέες ακόμα πιο μαύρες οικονομικές συνθήκες του τρίτου και επαχθέστερου μνημονίου;
Η μόνη θεσμική παρέμβαση που έκανε το Υπουργείο Παιδείας ήταν η αλλαγή του «εξεταστικού συστήματος» του λυκείου (με την έντονη ελαστικοποίησή του) και του «συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» με την επαναφορά ουσιαστικά του πάλαι ποτέ αναχρονιστικού και αντιεκπαιδευτικού θεσμού των Δεσμών των παλιότερων δεκαετιών. Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας στους επτά μήνες διακυβέρνησης του σχήματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. όχι μόνο δεν έλυσε κανένα πρόβλημα αλλά δεν «άνοιξε» και κανένα ουσιαστικό ζήτημα στην εκπαίδευση: στα αναλυτικά προγράμματα, στα σχολικά βιβλία, στην επιμόρφωση και στην παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες κλπ. Κατάφερε δε με τις παλινωδίες της να φέρει πίσω και το θέμα των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αφού δεν είχε εκτιμήσει ορθολογικά ούτε τις νομικές όψεις του ζητήματος!
Η εικόνα διάλυσης της εκπαίδευσης παρουσιάζεται και μέσα από σχετικές επιστημονικές έρευνες και αποτελεί μια εδραία κοινωνική / συλλογική θεώρηση. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, «το έργο της κυβέρνησης αξιολογείται ως αρνητικό ή πολύ αρνητικό από το 56,5% των πολιτών, με μόλις το 16% να το θεωρεί θετικό ή πολύ θετικό στη δε παιδεία, η μέση βαθμολογία της κυβέρνησης από τους πολίτες υποχωρεί στο 3,1 από 4,2 τον Απρίλιο και εδώ, το 34,5% βαθμολογούν με μηδέν και το 1,5% με δέκα». Δηλαδή ούτε τα “σκληρά” κομματικά μέλη δεν κατανόησαν το «έργο» του κ. Μπαλτά και της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α…
Φυσικά έχει νόημα και αξία να παρουσιαστούν οι προηγούμενες προεκλογικές εξαγγελίες αλλά και οι δεσμεύσεις του κ. Τσίπρα στο περίφημο πλέον «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», στο πρόγραμμα –φάντασμα, για να καταδειχτεί όχι απλά και μόνο η χωρίς προηγούμενο δημαγωγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αλλά και η καλά σχεδιασμένη εξαπάτηση του ελληνικού λαού και της εκπαιδευτικής κοινότητας – κάτι που θα επιχειρηθεί σε επόμενο άρθρο. Και αυτό έχει και πολιτική και ηθική αξία, γιατί η χώρα ξαναβρίσκεται σε εκλογική περίοδο μόνο και μόνο για να λύσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το εσωκομματικό του πρόβλημα, και οι αριστεροί κομισάριοι επιχειρούν ήδη καινούργια πολιτική πρόταση για την εφαρμογή (!) αυτή τη φορά του δικού τους «προοδευτικού» μνημονίου και για την πρόκληση ακόμα περισσότερων «ρωγμών στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα» σαν αυτή που πέτυχαν με το capital control των ελληνικών τραπεζών, με τον κλονισμό της εγχώριας αγοράς, με το κλείσιμο χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων και με την νέα φουρνιά χιλιάδων απολύσεων εργαζομένων.
Αλλά μήπως όλα αυτά τα καινούργια προβλήματα που πλήττουν την ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι «αριστερή πολιτική» και η χώρα μας πορεύεται στο φωτεινό δρόμο της προόδου, που απλώς δεν τον έχουμε κατανοήσει;
anthologio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου