Αιρετή ή θεσμική διοίκηση του σχολείου

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS

Tου Κώστα Ανθόπουλου Αντιπροέδρου του Α΄συλλόγου εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκης

Πρόσφατα, διέρρευσε από κύκλους του Υπουργείου Παιδείας στο διαδίκτυο και στον ημερήσιο τύπο, η είδηση ότι από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο πιλοτικά η επιλογή των νέων διευθυντών σχολείων θα γίνει με βάση ψηφοφορία από τους συλλόγους διδασκόντων.

Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις και συνάμα αποτέλεσε το έναυσμα για ποικίλους προβληματισμούς στο εσωτερικό της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Οι υποστηρικτές του νέου τρόπου επιλογής εκτιμούν ότι αυτή η διαδικασία θα ενισχύσει περισσότερο τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου και ακόμα ότι ο θεσμός του διευθυντή του σχολείου θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη των εκπαιδευτικών του σχολείου.
Προσθέτουν δε ότι εξαιτίας του αρνητικού κλίματος που έχει αναπτυχθεί στο σχολείο λόγω της επιχειρούμενης αξιολόγησης στο παρελθόν, ο νέος τρόπος θα αποτελέσει και μια ευκαιρία για την υπέρβαση αυτού του κλίματος.
Απ την άλλη πλευρά υποστηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς ότι μια τέτοια ρύθμιση θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ όσα θα λύσει θέτοντας μια σειρά από εύλογα ερωτήματα.
Γιατί αυτή η διαδικασία να αφορά μόνο τους διευθυντές των σχολικών μονάδων και όχι τους περιφερειακούς διευθυντές και τους σχολικούς συμβούλους, με άλλα λόγια το σύνολο των στελεχών εκπαίδευσης; Εφόσον αυτή η διαδικασία θεωρείται δημοκρατική εξίσου δημοκρατικό δεν είναι οι εκπρόσωποι των συλλόγων γονέων καθώς και οι εκπρόσωποι τοπικής αυτοδιοίκησης να επιδιώξουν τη συμμετοχή τους στη διοίκηση του σχολείου;
Επίσης, πώς είναι δυνατόν χωρίς ουσιαστική συζήτηση και χωρίς τον προσδιορισμό μιας διαφανούς και στηριγμένης σε κριτήρια επιλογής να μην προκληθούν εσωτερικές αντιπαλότητες στο σχολείο;
Η επιλογή των διευθυντών με ψηφοφορία από εκπαιδευτικούς του σχολείου δεν αποτελεί έμμεσα και αξιολόγηση της διοικητικής και παιδαγωγικής επάρκειας των συναδέλφων τους ενώ για τους ίδιους η κάθε μορφής αξιολόγηση τίθεται υπό αμφισβήτηση;
Οι εύλογοι αυτοί προβληματισμοί σε συνδυασμό με το υπαρκτό έλλειμμα κουλτούρας συνεργασίας που επικρατεί μεταξύ των εκπαιδευτικών στα σχολεία μας αλλά και το κλίμα μιας παθογενούς παραταξιοκρατίας δικαιολογούν όλες τις παραπάνω επιφυλάξεις για το καινοτόμο εγχείρημα του αιρετού χαρακτήρα της εκλογής διευθυντών σχολείων.
Αυτό δε σημαίνει ότι και η θεσμική μορφή επιλογής διευθυντών δεν έχει τα δικά της προβλήματα και δεν έχει δεχτεί επικρίσεις δικαιολογημένα στο παρελθόν.
Γι αυτό ακριβώς και στην παραπάνω μορφή επιλογής απαιτούνται σημαντικές τροποποιήσεις.
Τέτοιες που από τη μια μεριά να συμπεριλαμβάνουν την αποφασιστική γνώμη του συλλόγου διδασκόντων και από την άλλη διαφανή κριτήρια και την σύσταση θεσμικών οργάνων επιλογής με αξιόπιστη αντιπροσωπευτική σύνθεση, καθώς και τον περιορισμένο αριθμό δηλώσεων σχολείων από πλευράς υποψηφίων διευθυντών.