ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ Γ.Σ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ (11/12) και ώρα 9 π.μ.
ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΜΕΣΑ ΠΑΛΗΣ.
ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΣΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ.
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ-ΚΑΜΙΑ «ΑΥΤΑΠΑΤΗ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ» ΜΕΣΣΙΕΣ.
Ο ΜΑΖΙΚΟΣ-ΕΝΩΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-Δ.Ν.Τ-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ.
Συνάδελφοι, οι εκλογές φέτος πραγματοποιούνται μέσα σε συνθήκες
όξυνσης της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση της
οικονομικής ολιγαρχίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), με την υποστήριξη των ιμπεριαλιστών
προστατών της ΕΕ-ΔΝΤ, την ίδια στιγμή που το μαθητικό και φοιτητικό
κίνημα αναπτύσσεται, μαζικοποιείται, συλλογικά και δυναμικά διεκδικεί τα
αυτονόητα δικαιώματα στη μόρφωση, τη δουλειά, την κοινωνική και
πολιτική δράση, ανοίγοντας το δρόμο της συλλογικής πάλης των εργαζομένων
και ανέργων.
Η αντιλαϊκή κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, όντας στην υπηρεσία της ντόπιας
πλουτοκρατίας, παραπλανά το λαό με το ιδεολόγημα του «τέλους των
μνημονίων», και τη γραμμή της «προληπτικής στήριξης, ενώ ετοιμάζεται να
εφαρμόσει ακόμη σκληρότερα μέτρα που ληστεύουν το λαϊκό εισόδημα,
γενικεύουν τις απολύσεις, συνθλίβουν τους μισθούς και τις συντάξεις,
ανεβάζουν στα ύψη την ανεργία (1.800.000), ξεπουλούν τη δημόσια
περιουσία στα αρπακτικά του κεφαλαίου και καταδικάζουν στην εξαθλίωση το
λαό, ανεβάζοντας ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος στο 318 δις. Παράλληλα, με
την πολιτική της ιμπεριαλιστικής υποτέλειας, επιτείνει τους δεσμούς της
εξάρτησης, μετατρέπει τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο ενάντια στους
γειτονικούς λαούς, συναινεί, καθαγιάζει και συμμετέχει στα
ιμπεριαλιστικά εγκλήματα σε βάρος των λαών. Επίσης, καταστέλλει το λαϊκό
κίνημα με το δόγμα «νόμος και τάξη», ποινικοποιεί τους αγώνες των
μαθητών, των φοιτητών και συνολικά του λαού, ενώ με το νέο αντιδραστικό
νόμο επιδιώκει να καταργήσει το δικαίωμα στην απεργία και θεσπίζει το
lock out, βάζοντας στο γύψο τις λαϊκές ελευθερίες, σε μια περίοδο που
είναι αισθητή η απειλή του φασισμού, με τις ευλογίες των κομμάτων της
συγκυβέρνησης και συνολικά του κεφαλαίου.
Στις
συνθήκες αυτές, τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας ισοπεδώνονται και
τα εργασιακά των εκπαιδευτικών ξεθεμελιώνονται, ευτελίζονται και
απαξιώνονται, όπως δείχνει η πρόταση του Υπουργού προς τους αδιόριστους,
που τους καλεί να εργαστούν χωρίς αμοιβή (!) σα σύγχρονοι σκλάβοι, όπως
απέδειξαν οι 2.500 απολύσεις των συναδέλφων των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, οι
διαθεσιμότητες, τα δουλοκτητικού χαρακτήρα σύμφωνα απασχόλησης των
αδιορίστων μέσω του ΕΣΠΑ, όπως αποδεικνύει η αδιοριστία και ο
αποκλεισμός από την εκπαίδευση 15.000 αναπληρωτών και ωρομισθίων που
ρίχνονται στον καιάδα της ανεργίας και της εξαθλίωσης.Ειδικότερα, ο νέος
αντιδραστικός νόμος (Ν.4186/13) για το «νέο Λύκειο» της επίτασης των
ταξικών φραγμών καθιερώνει την εξεταστική λαιμητόμο της τράπεζας των
θεμάτων, προβλέπει ακόμη πιο αντιλαϊκό τρόπο προαγωγής των μαθητών,
θεσπίζει τη μαθητεία, τη μαύρη απλήρωτη εργασία για τα παιδιά των ΕΠΑΛ,
εξωθεί στο περιθώριο τα χαμηλά στρώματα, συνδέει την εκπαίδευση με τους
νόμους της αγοράς, διαβαθμίζει και κατηγοριοποιεί σχολεία και
εκπαιδευτικούς, διαλύει και τα υπολείμματα των λαϊκών κατακτήσεων , με
στόχο την παραγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού για τις πολυεθνικές που
λυμαίνονται τον παραγωγικό πλούτο .
Παράλληλα,
με τη μορφωτική απόρριψη των μαθητών συμπορεύεται η εργασιακή απόρριψη
των εκπαιδευτικών, αφού με τον αντιδραστικό νόμο για την
«ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ»-πειθάρχηση-απόλυση, καταργείται η οργανική θέση, η μόνιμη
και σταθερή εργασία, γενικεύεται η ελαστική απασχόληση, διαβαθμίζονται
σχολεία και εκπαιδευτικοί, επιβάλλονται οι απολύσεις. Ταυτόχρονα, με το
ΝΕΟ ακόμη πιο αντιδραστικό ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΟ, θεσπίζεται το μεροκάματο της
πείνας για τον ευέλικτα απασχολούμενο, το σκυφτό και χειραγωγημένο
εκπαιδευτικό, που θα απασχολείται και θα αμείβεται ανάλογα με την
αξιολογική κρίση του διευθυντή-manager και του συμβούλου, σ΄ ένα από τα
ήδη κατηγοριοποιημένα σχολεία, με βάση την επίδοση των μαθητών στις
εξετάσεις, όπως κυνικά δηλώνει ο πρωθυπουργός. Γιατί το «νέο» σχολείο,
που υπάγεται στον «καλλικρατικό» δήμο, θα διαβαθμίζεται ανάλογα με την
επίδοση των μαθητών, θα λειτουργεί με «ίδιους» πόρους, δηλ με βάση την
εισφορά των γονέων και τις χορηγίες των ιδιωτικών φορέων, θα διοικείται
από το manager, ενώ θα στελεχώνεται με προσωπικό αντίστοιχης
«αξιολογικής» κλίμακας, χωρίς σταθερές εργασιακές σχέσεις και σύλλογο
διδασκόντων, κατά τα πρότυπα των επιχειρήσεων. Πρόκειται για μια
αντιλαϊκή λαίλαπα που κατεδαφίζει το σύνολο των μορφωτικών, εργασιακών,
οικονομικών και δημοκρατικών κατακτήσεων στο χώρο της εκπαίδευσης, που
εδραιώνεται στις ευρωπαϊκές συνθήκες (Λευκή Βίβλος, Λισσαβώνα, κλπ),
στην κατεύθυνση της υπηρέτησης του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της
απογύμνωσης των λαϊκών στρωμάτων από κάθε δικαίωμα, σε περίοδο
παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που αποκαλύπτει ακόμη πιο έντονα τη
ληστρική επέλαση του κεφαλαίου.
Συνάδελφοι,
αυτή η αντιλαϊκή καταιγίδα που ξεθεμελιώνει όλες τις μεταπολεμικές
λαϊκές κατακτήσεις και επιβάλλει νέο-αποικιακού τύπου ιμπεριαλιστικά
δεσμά στον τόπο, υπηρετεί τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας που
εκπροσωπείται όχι μόνο από τα κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ), αλλά
και τους πολύχρωμους συμπορευτές τους, έτσι ώστε να προκύπτει αδήριτη η
ανάγκη της συγκρότησης ενός μαζικού, ενωτικού, ανυποχώρητου λαϊκού
μετωπικού αγώνα με στόχο την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της βάρβαρης πολιτικής της
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ.
Απέναντι σε αυτήν την αναγκαιότητα της λαϊκής αφύπνισης και μαζικής
πάλης, ο σοσιαλδημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ ανεμίζει τη λευκή σημαία της
συνδιαλλαγής και της ταξικής συναίνεσης στο έγκλημα της ληστείας του
λαού, με παραπλανητικές διακηρύξεις για «καλή διαπραγμάτευση» -διαιώνιση
των αντιλαϊκών ληστρικών μέτρων. Εξευγενίζει την Ιμπεριαλιστική ΕΕ,
δηλώνοντας την αναγκαιότητα της παραμονής στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ,
την ίδια στιγμή που μακελεύει τους γειτονικούς λαούς και η ελληνική
υφαλοκρηπίδα και η Κυπριακή ΑΟΖ παραβιάζεται με τις υποδείξεις του, ενώ
ανερυθρίαστα αρνείται ακόμη και τον αμερικανοκίνητο χαρακτήρα της
φασιστικής δικτατορίας, στην κατεύθυνση της λήθης του
αντιϊμπεριαλιστικού λαϊκού αγώνα και του εξευμενισμού των ιμπεριαλιστών
επικυρίαρχων. Στόχος τους είναι η απόσπαση του χρίσματος του αυριανού
«διαχειριστή» της αντιλαϊκής πολιτικής της πείνας και ιμπεριαλιστικής
υποτέλειας. Για το λόγο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφαντικά υποδεικνύεται από
μερίδα της πλουτοκρατίας ως ικανός εκπρόσωπος των συμφερόντων της, ενώ
δεσμεύεται προκαταβολικά σε διεθνές forum και τοπικά ότι θα σεβαστεί την
«υγιή επιχειρηματικότητα».
Έκφραση αυτής της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό πεδίο
αποτελεί η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΔΙΚΤΥΟ που -ενώ διακηρύσσει την
«αριστερή» της ταυτότητα- στην πράξη διαιωνίζει τη γραφειοκρατική συνδ.
γραμμή της συναίνεσης. Αρκεί να θυμίσουμε ότι οι εκλογές της ΕΛΜΕ για το
2013 έγιναν το Γενάρη του 2014. Γιατί η «αριστερή» ΕΚΠΑΙΔ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
επεδίωκε την κατάργηση της «αργίας» (!) των εκλογών, με την πρόφαση της
απώλειας των μαθημάτων, σε μια περίοδο ποινικοποίησης των αγώνων,
ενοχοποίησής τους για τα δεινά της εκπαίδευσης, κατάργησης του
δικαιώματος της απεργίας και της συνδ. δράσης. Έστρωνε δηλ. το δρόμο
-μαζί με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ- για την αποδοχή του συνδικαλιστικού
μεσαίωνα πριν ακόμη η κυβέρνηση ψηφίσει τον αντιδραστικό νόμο για την
κατάργηση του συνδικαλισμού. Την ίδια στιγμή αποδέχεται αδιαμαρτύρητα
τις «αργίες»-δώρα της διοίκησης για τις εκλογές στα συνδιοικητικά
όργανα, ενώ σε αγαστή συμπόρευση με την ΠΑΣΚ στο ΠΥΣΔΕ παραγράφει ακόμη
και τη θέση του Δ.Σ για τις οργανικές θέσεις (πρόταξη αυτών που
αντιστάθηκαν στην αξιολόγηση), εδραιώνοντας από τη θέση της προεδρίας το
γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Την ίδια στάση της διγλωσσίας και του
καιροσκοπισμού είχε και κατά τη συγκρότηση του προεδρείου, επιδιώκοντας
να θολώσει τα νερά, εμφανιζόμενη τη μια με την «αριστερή» πρόταση
συνεργασίας, με στόχο τη συγκάλυψη της συναινετικής της δράσης και την
άλλη με την πρόταση του «αναλογικού» προεδρείου (συγκρότησή του με βάση
τα εκλογικά ποσοστά και όχι το πλαίσιο αρχών), πρόταση που κατέθεσε το
ΠΑΜΕ και που στην πράξη σημαίνει ακύρωση του αγωνιστικού πλαισίου δράσης
του σωματείου, που εμείς είχαμε καταθέσει. Αυτήν την ακύρωση της
αγωνιστικής στάσης επέλεξε η «αριστερή» ΕΚΠΑΙΔ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, όταν μέλος
της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, που προασπιζόταν τη θέση του σωματείου
εναντίον της αυτό-αξιολόγησης, χτυπήθηκε από θερμό… υποστηρικτή των
αντιλαϊκών μέτρων, που εναρμονιζόταν με το αντιδραστικό κλίμα που είχε
επιβάλει η διευθύντρια στο 6ο γυμνάσιο. Απέναντι σε μια τέτοια εμφανώς
αντιδημοκρατική συμπεριφορά, η ΕΚΠΑΙΔ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ επέλεξε πάλι το γνωστό
της δρόμο της ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ της αντιδραστικής στάσης της διευθύντριας,
καλώντας μας (με SMS!) να ΠΑΡΑΣΤΟΥΜΕ στο εν λόγω γυμνάσιο, ΩΣ ΥΠΟΛΟΓΟΙ
(!) για το περιστατικό του οποίου υπήρξαμε θύμα, προασπίζοντας την ίδια
τη θέση του σωματείου. Αυτή είναι η «αριστερή» ιδεολογία και πράξη της
ΕΚΠΑΙΔ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ, που στη συνέχεια αναγκάστηκε -λόγω της πίεσης που
ασκήσαμε- να εναρμονιστεί με το πνεύμα της δικής μας καταγγελίας και των
άλλων αριστερών παρατάξεων στην ΕΛΜΕ για την προάσπιση των
συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Και έχοντας αυτή την «αγωνιστική» (!) στάση
συνέχιζε να μας εγκαλεί, επειδή αρνηθήκαμε τη συμμετοχή μας στο
προεδρείο, προασπιζόμενοι το διεκδικητικό μας πλαίσιο. Το ίδιο πνεύμα
συναλλαγής και σιωπής τήρησε η ΕΚΠΑΙΔ.ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ και εν όψει της
δημοσιοποίησης της κατάπτυστης επιστολής-παραίτησης του διευθυντή του
5ου Λυκείου ως… διαμαρτυρία για τις μαθητικές καταλήψεις. Αρνήθηκε την
πρότασή μας για άμεση καταγγελία του λιβελλογραφήματος από την ΕΛΜΕ ως
συλλογικό εκπρόσωπο των εργαζομένων, παραπέμποντας το θέμα στις
καλένδες, ρίχνοντας την ευθύνη στο σύλλογο διδασκόντων και επικρίνοντας
στη ΓΣ την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ για την αυτονόητη πρωτοβουλία της να
δημοσιοποιήσει την καταγγελία της για την αντιδραστική πρακτική της
σπίλωσης και υπονόμευσης του μαθητικού και συνδικαλιστικού κινήματος.
Είναι προφανές ότι τα «όρια» της «αριστερής» δράσης της ΕΚΠΑΙΔ.
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ φτάνουν μέχρι του σημείου της διεκδίκησης μιας «άλλης»
κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αφορούν την ουσία της ταξικής
επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι, ελαστικοποιημένοι, αδιόριστοι και
μαθητές. Αυτό ακριβώς δηλώνει και η.. προβολή από αυτήν του αιτήματος
για την «άλλη», «καλή αξιολόγηση» της «άλλης» κυβέρνησης, αυτό δείχνει
και η ολιγωρία των μελών της για αγωνιστική δράση και για συστράτευση
στον αγώνα ενάντια στην «αυτό-αξιολόγηση», η λογική των εναλλακτικών
μορφών δράσης η έλλειψη πίστης στους απεργιακούς-συλλογικούς αγώνες και η
μικρή συμμετοχή σε αυτούς.
Συγχρόνως,
η πρώην, αλλά σταθερά κυβερνητική ΠΑΣΚ και νυν μεταλλαγμένη σε
«ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» ακολούθησε το γραφειοκρατικό δρόμο της πλήρους
αποστασιοποίησης από τη συλλογική δράση και της παράλληλης στήριξης της
διοίκησης, υποστηρίζοντας την κατάργηση της αργίας των εκλογών και την
πλήρη γραφειοκρατικοποίηση του σωματείου. Μάλιστα, πρωτοστάτησε (!) στην
προάσπιση της αντιδραστικής-αντισυναδελφικής και αντισυνδικαλιστικής
στάσης της διευθύντριας που ήταν υπεύθυνη για τη βιαιοπραγία εναντίον
του μέλους της παράταξής μας, καταργώντας κάθε έννοια συνδικαλιστικής
δεοντολογίας, παραμένοντας αδιάλειπτη έκφραση του υποταγμένου
συνδικαλισμού που στέκεται απέναντι στη συλλογική πάλη, βάζοντας πλάτη
στην αντιλαϊκή επίθεση. Όλη τη χρονιά ΑΠΕΙΧΕ από κάθε διεκδικητική
δράση, παρακολουθώντας ως απαθής και αποξενωμένος παρατηρητής τις
συνεδριάσεις του Δ.Σ, επενδύοντας στην πελατειακή πρακτική των
εκπροσώπων της ιδιαίτερα στα συνδιοικητικά όργανα και βάζοντας πλάτες
στην αντιλαϊκή λαίλαπα.
Σε
αντίστοιχο πνεύμα η ΔΑΚΕ ως κυβερνητική παράταξη επιλέγει το δρόμο της
φυγής από τη συλλογική πάλη, προασπιζόμενη ιδεολογικά όλο το
αντιδραστικό οικοδόμημα της ντόπιας ολιγαρχίας, τη γραφειοκρατικοποίηση
του συνδικαλισμού και την απονέκρωση των σωματείων. ΑΠΕΧΕΙ από τους
συλλογικούς αγώνες και σιωπά μπροστά στην ποινικοποίηση, σταθερός
στυλοβάτης των αντιλαϊκών μέτρων.
Στην
αντίπερα όχθη, το ΠΑΜΕ-ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ διακηρύσσει σε πολλούς
τόνους την «ταξικότητά του», την ίδια στιγμή που προτείνει ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ
ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ (!) στην ΕΛΜΕ, δηλ κατανομή των αξιωμάτων με βάση το ποσοτικό
αποτέλεσμα των εκλογών και όχι το... ποιοτικό (δηλ. ταξικό) των θέσεων,
διερευνώντας μάλιστα και την περίπτωση καταστατικού εξαναγκασμού (!) για
τη συμμετοχή μας στο προεδρείο, κόντρα στην πάγια διατυπωμένη θέση μας
για σύγκλιση σε επίπεδο αιτημάτων. Αποδεικνύει έτσι στην πράξη ότι η
προάσπιση αρχών καθορίζεται από το εκλογικό αποτέλεσμα και την συγκυρία
και όχι τη λογική της συνέπειας. Παράλληλα, σταθερά υπηρετεί τη
σεχταριστική γραμμή των χωριστών συγκεντρώσεων, σε μια περίοδο μάλιστα
όξυνσης της ταξικής πάλης, που απαιτείται ενότητα και ταξική ανασύνταξη
των σωματείων, ενώ οι προσκλήσεις του στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ
αφορούν την υλοποίηση (!) των αποφάσεών του, τακτική που ακυρώνει κάθε
αρχή δημοκρατίας στο λαϊκό κίνημα.
Συγχρόνως,
η νεοεμφανιζόμενη Αριστερή Παρέμβαση-Συσπείρωση (από το χώρο της
ΑΝΤΑΡΣΥΑ), εμφανίστηκε στο συνδικαλισμό με το σφετερισμό του ονόματος
«Παρέμβαση», για να ψαρεύει σε θολά νερά, προβάλλοντας τις θέσεις της
καπιταλιστικής διαχείρισης για «μεταβατικά προγράμματα», «εθνικοποιήσεις
των τραπεζών», «διαγραφή του χρέους», που παραπέμπουν στις αντίστοιχες
του ΣΥΡΙΖΑ, με τις δυνάμεις του οποίου εξ άλλου συνεργάζεται
συνδικαλιστικά (νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ και σύλλογος δασκάλων) και
ήταν έτοιμη να συνεργαστεί και στο προεδρείο της ΕΛΜΕ, αποσύροντας την
πρότασή της, μετά την άρνηση της παράταξής μας. Τις πρακτικές των
«ανοιχτών θυρών» προς το ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να συγκαλύψει με τον ακτιβισμό
και την υπερεπαναστατική ρητορεία.
Συνάδελφοι,
Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ως συνεπής αριστερή παράταξη,
χωρίς ταλαντεύσεις και συγχύσεις εστιάζει στην ταξική συλλογική πράξη
και συσπείρωση και για το λόγο αυτό κατέθεσε και την προηγούμενη συνδ.
χρονιά αφειδώλευτα τις δυνάμεις της, επιδιώκοντας την ανάπτυξη ενός
μαζικού διεκδικητικού κινήματος για την προάσπιση των δικαιωμάτων και
κατακτήσεών μας και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, όντας ΑΠΕΝΑΝΤΙ
στη συνδ. γραμμή της ΥΠΟΤΑΓΗΣ.
Συγκεκριμένα:
1) Στη συγκρότηση του προεδρείου προτείναμε εάν διεκδικητικό πλαίσιο
αρχών για την ανάπτυξη της συλλογικής παλης, αποκαλύπτοντας τη διγλωσσία
της ΕΚΠΑΙΔ. ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ και αρνούμενοι την -έξω από αρχές- πρόταση του
ΠΑΜΕ για «αναλογικό» προεδρείο, που αναγορεύει τις εκλογές και όχι τις
θέσεις σε κριτήριο σύνθεσης του προεδρείου.
2)
Καταθέσαμε πρόταση για την ενημέρωση και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των συλλόγων στην
ΑΥΤΟ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και προασπιστήκαμε τη θέση μας με όλες τις δυνάμεις μας,
χωρίς ταλαντεύσεις, διγλωσσίες και υπαναχωρήσεις.
3)
Στις απεργιακές κινητοποιήσεις πρωτοστατήσαμε για την ανάπτυξη της
μαζικότητας και την πίστη στους αγώνες, με τη συμμετοχή μας στις
ενημερώσεις των σχολείων, τις συγκεντρώσεις και με τον αγώνα για την
αντίκρουση της λογικής της ηττοπάθειας.
4)
Δώσαμε όλες μα στις δυνάμεις για την ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ ΤΗΣ
«ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ», συμμετέχοντας στις παραστάσεις έξω από τα σχολεία,
αναδεικνύοντας με όλα τα δυνατά μέσα την ανάγκη της ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ στον
κοινό αγώνα και καταγγέλλοντας τις αντιδημοκρατικές πρακτικές
διοικητικών παραγόντων, που υπονόμευαν το συλλογικό κλίμα.
5)
Δώσαμε τη μάχη ενάντια στην ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ του «νέου» λυκείου,
καταγγέλλοντας τη μαζική απόρριψη των μαθητών μας και τον εμπαιγμό του
υπουργείου ακόμη και στην περίοδο του καλοκαιριού, καλώντας
μαθητές-γονείς και εκπαιδευτικούς σε συστράτευση και επιμένοντας στο
αίτημα της κατάργησης του αντιλαϊκού νόμου. Δηλώσαμε εξ αρχής την πίστη
μας στη δυναμική του μαθητικού και εκπαιδευτικού κινήματος.
6)
Συνεχίσαμε τον αγώνα για την ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ των απολυμένων συναδέλφων
των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, αναδεικνύοντας τον εμπαιγμό της δήθεν εργασιακής
αποκατάστασής τους, καλώντας τους συναδέλφους στη δράση και
συμμετέχοντας σε όλες τις κινητοποιήσεις για τα αιτήματά τους.
7)
Υποστηρίξαμε τους συναδέλφους που αντιστάθηκαν στην «αξιολόγηση» και
καταθέσαμε πρόταση που έγινε θέση της ΕΛΜΕ να προηγηθούν έναντι των
άλλων κατά την αναγνώριση των οργανικών θέσεων από το ΠΥΣΔΕ. Την απόφαση
αυτή δεν τήρησε όχι μόνο η κυβερνητική ΠΑΣΚ, αλλά και η
ΕΚΠΑΙΔ.ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ (!).
8)
Καταγγείλαμε την πολιτική της αδιοριστίας και την αντιμετώπιση των
ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ως σύγχρονων σκλάβων, ενώ σε όλες τις διαμαρτυρίες μας
αναδείξαμε το αίτημα της ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ των
ελαστικοποιημένων, καταγγέλλοντας το μέτρο του αποκλεισμού τους.
9)
Καταγγείλαμε τα σύγχρονα δουλοκτητικά σύμφωνα εργασίας μέσω του ΕΣΠΑ,
απαιτώντας μαζικούς διορισμούς μέσω του κρατικού προϋπολογισμού.
10)
Καταδικάσαμε την πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων
(Ουκρανία-Παλαιστίνη-Συρια), στηρίξαμε την πρόταση αποστολής υλικού στην
Παλαιστίνη και καταθέσαμε πρόταση οργάνωσης εκδήλωσης αλληλεγγύης.
11)
Καταθέσαμε πρόταση για παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Καπετανάκειο
στα πλαίσια της 25ης του Μάρτη και της 28ης του Οκτώβρη δίδοντας
βαρύτητα στο αντιφασιστικό μήνυμα των σχολικών εκδηλώσεων.
12)
Καταθέσαμε πολλές αγωνιστικές προτάσεις στο Δ.Σ για τη λύση του
χρονίζοντος κτιριακού προβλήματος του Καπετανάκειου, υποστηρίζοντας τα
δίκαια αιτήματα του συλλόγου και των μαθητών.
13)
Πήραμε την πρωτοβουλία της κατάθεσης πρότασης για τον εορτασμό του
Πολυτεχνείου με αντιϊμπεριαλιστικό-αντιφασιστικό περιεχόμενο και τη
διοργάνωση της συγκέντρωσης.
14)
ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, προασπισζόμενοι το δικαίωμά
τους στη συλλογική πάλη, ΕΝΑΝΤΙΑ στην ποινικοποίηση του κινήματος,
καταγγέλλοντας όσους στηλιτεύουν τους αγώνες τους και συμμετέχοντας στα
συλλαλητήρια, καταθέτοντας πρόταση στην ΕΛΜΕ για Γ.Σ του σωματείου εν
μέσω της απεργίας της 27ης του Νοέμβρη, για πρόσκληση των συντονιστικών
οργάνων των μαθητών και όλων των φορέων (γονέων και δασκάλων) με στόχο
το ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ της δράσης και τη συγκρότηση μετώπου ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ-ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ-ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΑΞΙΚΑ.
