Τῶν συγχρόνων ἡρωομαρτύρων
Γεώργιος Ἔξαρχος, ἐκπαιδευτικός
Ἡ θυσία τους ἁγνή. Ξεπερνᾶ κάθε ὅριο καὶ
φραγμό. Στὸ μυαλὸ τους τὴν στιγμὴ τῆς θυσίας τους ἦταν μόνο ἡ πατρίδα.
Ξέχασαν ὅτι εἶχαν οἰκογένεια καὶ ὅτι μποροῦσαν σήμερα νὰ εἶναι μεταξύ
μας καὶ νὰ ἀπολαμβάνουν ὅλα τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐποχῆς. Τὰ ἀψήφησαν ὅλα.
Θυσιάστηκαν γιὰ νὰ ποτίσουν μὲ τὸ δικό τους αἷμα τὸ δέντρο τῆς
λευτεριᾱς. Θυσιάστηκαν γιατί πίστεψαν ὅτι θὰ συνεχίζαμε τὸν ἀγώνα, ὅτι
θὰ παίρναμε τὴ σκυτάλη ἀπὸ τὰ χέρια τους γιὰ νὰ τὴν παραδώσουμε καὶ
ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας σὲ ἄλλους. Καὶ ἀντὶ αὐτοῦ μείναμε θεατές.
Σταθήκαμε στὶς τηλεοράσεις. Καὶ ὅσοι παρευρέθηκαν στὴν κηδεία τους καὶ
τόλμησαν νὰ φωνάξουν «Ἰσαὰκ, Σολωμέ, δὲν θὰ σᾶς ξεχνῶ ποτέ»,
χαρακτηρίστηκαν ἀκροδεξιοὶ καὶ φασίστες. Αὐτοὶ ὅμως ποὺ ἀπέδωσαν αὐτοὺς
τοὺς χαρακτηρισμοὺς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου